~ Stockholm ~

4~ Icecream and a message

Ik klem de envelop stevig in mijn handen en ik staar ernaar. Ik slik een brok in mijn keel weg.

"Je kan het hier openen maar dat kan ook thuis. Het voordeel is dat ik jullie op dit moment kan helpen." Ik twijfel.

"Kunt u het openen en uitleggen?" vraag ik terwijl ik de envelop voor me uitsteekt. Ik kan het niet, zij moet het doen. Zeke zit naast me en pakt mijn hand vast. De vrouw kijk me raar aan maar begint dan de envelop te eindelijk te openen.

"Jullie zijn broer en zus. Er is geen andere optie, de test was duidelijk," ze zucht en kijkt ons aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen en loop de kamer uit. Ik loop langs Lacey en Nate en ze kijken me raar na. Het boeit me niet, die klootzak heeft mijn leven verpest. En als je niet weet over wie ik het heb, ik heb het over mijn zogenaamde 'vader'. Ik heb zo veel voor ze gedaan, ik heb zelfs bijna elke dag hun eten gekocht en gekookt. Terwijl al die tijd, al die tijd, ik niet eens bij hun hoorde. Ik hoor rennende voetstappen achter me en zie Zeker naar me toe rennen met Lacey en Nate op zijn hielen. Ik weet niet eens waarom ik wegrende, wilde ik mijn zogenaamde 'vader' opzoeken? Nee, waarom? Ik snap even niks van mezelf en stop. Zeke heeft me bereikt en slaat zijn armen om me heen. Ik snik in zijn shirt en laat mijn tranen los.

"Hij heeft...mijn leven.. afgenomen.." vertel ik hem terwijl mijn tranen zijn shirt doorweken.

"Shh.. We krijgen hem nog wel." Hij drukt me steviger tegen zijn lichaam aan. Ik voel me meteen fijner, alsof ik echt een thuis heb gevonden.

"Ik dacht dat ik je nooit zou vinden." Ik vind het nog steeds ongelooflijk dat ik Audrey ben. Het idee is zo raar, ik voel me alsof ik iemands plek in neem.

"Dus het is officieel?" vraagt Lacey voorzichtig.

"Ik ben Audrey." zeg ik en Zeke zwaait met de envelop waar de test in staat. Ik veeg mijn tranen van net weg. We blijven even stil maar dan begint Zeke weer te praten.

"Zullen we een ijsje halen om het te vieren?" zegt hij en we lachen allemaal. Even later zitten we in een snackbar met een ijsje. Zeke heeft wat ijs op zijn neus door Lacey en we lachen hem uit.

De minuten gaan snel voorbij en wat voelt als een paar minuten is eigenlijk een uur. We gaan naar de parkeerplaats om naar huis te gaan maar dan realiseer ik me dat de envelop nog binnen ligt.

"Jongens, ik ga even de envelop halen, die ben ik vergeten. Wacht maar, ik ben zo terug." Ik wacht niet op hij antwoord en ren weer naar binnen. Gelukkig ligt de envelop er nog. Ik loop er snel heen en zie dat er in eens een ander briefje op ligt. Huh, dat lag er toch nog niet toen we hier weggingen?

'Audrey, ik hoop dat je hebt genoten van het ijsje, want het was een van je laatste.

-A

De A is natuurlijk van Audrey.'

Ik draai me om naar de parkeerplaats en zie dat de rest er nog staat. Uit mijn ooghoek rijd er ineens een auto hard weg. Ik verfrommel het briefje en stop het in mijn broekzak. Mijn hart bonkt hard in mijn borstkas maar met een glimlach op mijn gezicht loop ik naar buiten, niemand mag hier van weten.

---

Heejj weer een nieuwe update ;) het is voor mij vakantie :) Bedankt voor alle reads, comments en votes! Volgens mij zitten we al op 1,57 k! Ik ben zo blij!

(Shoutout, of hoe je dat ook schrijft, naar Esmee! Die dit hoofdstuk al heeft gelezen, goedgekeurd en nu naast me zit haha.)

Comment! Vote!