~ Stockholm ~

1~ DNA

Welkom in deel 2!

Ik staar naar mijn handen en kan het niet geloven. Ik kan niet Audrey zijn, het kan niet.

"Nee, het kan niet." Langzaam sta ik op van de bank en loop naar de deur. "Kom, we gaan Audrey zoeken, ze is vast ergens, we kunnen het aan mijn vader vragen." Zeg ik maar voordat ik de deur kan bereiken slaat Zeke zijn armen om me heen en ik barst in tranen los. 

"Het kan niet." Snik ik in zijn blouse en hij en hij streelt met zijn handen over mijn haar.

"Het komt wel goed, laten we naar huis gaan. Er is gewoon te veel gebeurd vandaag." Ik herinner me niet veel meer van de rit naar huis. Wel weet ik nog dat ik op de achterbank in slaap was gevallen en ik nu weer in mijn bed lig, nouja, mijn bed in het huis van Zeke en Nate. Lacey ligt naast me en blijft bij me voor de nacht.

"Wakker worden!" Schreeuwt een, naar mijn mening, té vrolijke Lacey in mijn oor.

"Wat is er?" Ik ga in het bed zitten en knipper met mijn ogen. Lacey doet het gordijn open en ik trek snel de deken weer over mijn hoofd.

"Neee! Wil je me dood hebben?" Vraag ik aan Lacey. Ze trekt de deken van me af en glimlacht naar me.

"We gaan een DNA-test doen vandaag." Ze zegt ze serieus.  Ik knik en ik kleed me om. Als ik beneden kom zie ik Zeke, maar geen Nate.

"Waar is Nate?" Vraag ik verbaasd. Zeke kijkt op.

"Weet ik niet, hij is gisteren avond weggegaan nadat we thuis kwamen, we gaan wel zonder hem." Ik kan het niet helpen om me een beetje verdrietig te voelen.

"Oké, kan ik een broodje meenemen in de auto?" Ik heb nog niet ontbeten en als we nu al weggaan wil ik wel wat eten.

"Ja, maar wel snel zijn want we moeten wel opschieten." Ik smeer snel een broodje en even later zitten Zeke, Lacey, ik en mijn broodje kaas in de auto onderweg naar het ziekenhuis voor de DNA-test. 

"We gaan wel vaak met jou naar het ziekenhuis." Merkt Zeke op om de stemming een beetje op te vrolijken. Het werkte echter niet, de spanning was nog om te snijden omdat we allemaal willen weten of ik nou wel of niet Audrey ben. Ik merk dat niemand me nog bij mijn naam heeft genoemd, niet wetend of ik nou Gwen heet of Audrey. Zelf weet ik het ook niet meer. We komen aan bij het ziekenhuis en lopen naar de DNA afdeling, dat is een speciale afdeling van dit ziekenhuis. Na een half uur awkward in stilte wachten wordt Zeke eindelijk omgeroepen. We lopen de kamer in en daar zit een vrouw te wachten.

"Hallo, jullie willen weten of dat meisje je zusje is toch?" Vraagt ze met een vrolijke stem. We knikken en ze gebaart ons om te gaan zitten. We praten even voor een paar minuten over de situatie en na een tijdje ga ik op een stoeltje zitten. Ze pakt een naald van een doosje en prikt in mijn arm voor wat bloed. Daarna is Zeke en ze plakt een sticker op de flesjes.

"We hebben de resultaten zo snel mogelijk, tot ziens!" Zodra we de kamer uitlopen gaat ze verder met tikken op haar computer. We lopen het ziekenhuis net uit maar dan rinkelt de telefoon van Zeke. Hij neemt op en zijn gezicht verandert van normaal naar extreem bezorgd en geschrokken. Hij hangt op en loopt het ziekenhuis weer in. Lacey en ik lopen achter hem aan en kijken elkaar verbaasd aan.

"Wat is er?" Vraagt Lacey en Zeke draait zich om.

"Nate ligt op de EHBO."

---

BEDANKT! Ik heb 1k gehaald! Dat was mijn doel op Wattpad haha :D Nu kan ik stoppen.

Bye.

Nee grapje haha tuurlijk niet :)

Maar heeeeeel erg bedankt voor alle stemmen en votes! LOVE U ALL!

Ik ben dit aan het typen terwijl ik bezig ben met leren voor geschiedenis :)

Ik hoop dat je het hoofdstuk leuk vond!

Comment! Vote! xx