~ Stockholm ~

7 ~ Again

Ik draai me om maar voordat ik kan zien wie er achter me stond wordt er een doek over mijn hoofd gegooid, het enige wat ik nog kan denken is 'alweer?'

Barstende koppijn. Auw. Help. Chocolade. Kaas. O gosh, mijn hersenen zijn aangetast. Wacht, die gedachtes had ik al.. Laat maar, vals alarm. Ha. Grappig Audrey. Iemand schraapt zijn keel en ik schrik op.

"Wakker zie ik?" Waar herken ik hem van? Die stem? Ik kan niks zien want het is nogal donker.

"Wie ben jij?" vraag ik.

"Ik ben diegene die je die twee berichtjes stuurde. Ik was van plan het hele alphabet af te gaan maar zie je, ik ben een ongeduldig persoon." Ja, dat kan je wel zeggen, hij was pas bij de B! De freaking B! Hoe kort kan je geduld zijn!

"Tja, je kwam iets te vroeg naar beneden. Ik had net dat briefje neergelegd. Als je later kwam had ik het nog wel een paar letters volgehouden." Wacht. Dus nu is het MIJN schuld dat ik hier zit? Wat is dat voor omgekeerde logica? Waar ben ik überhaupt? Is het nog steeds nacht? Dat betekent dat we niet langer dan twee uur hebben gereden wat betekent dat ik met een gemiddelde 90 km/h maar maximaal 180 km ver ben gekomen. Zo. Okay. Met mijn super slechte topografische kennis weet ik nog niet waar ik ben. Slim.

"Mag ik weg?" vraag ik aan de mysterieuze man. Het is even stil

"Tuurlijk niet." Een awkward stilte volgt. Deze gast is niet goed in kidnappen zeg. Het licht gaat aan maar de man is weg. Voor me ligt een papiertje dubbelgevouwen. Ik leun naar voren en pak het papiertje.

'Binnenkort mag je naar huis' staat erop. Hoe bedoelt hij 'huis'? Het huis bij Zeke en Nate of het huis bij mijn 'vader'. Pff ik heb te veel huizen. Haha dat is iets wat een rijk iemand zou zeggen. Dat ben ik niet. Op het moment hebben gevangenen meer dan ik. Water en brood bijvoorbeeld. Hé, ik heb dorst.

"Hey! Hallo! Joehooeeee! Ik droog uit," schreeuw ik naar niemand in het speciaal. Niemand reageert. Ik kijk om me heen, het is hier niet echt gezellig. Goh, wie had dat nou verwacht? Om mezelf te vermaken ren ik een paar rondjes om de kamer en probeer schuin op de muur te lopen als een ninja. Dat faalt natuurlijk en nu is mijn hele lichaam bont en blauw van de pogingen. Hé het was een goed idee. Okay nee, het was gedoemt te falen. Slecht idee Audrey, slecht idee. Wanneer heb ik überhaupt goede ideeën. Uhm soms. Ik kan heeeeel goed beslissen wanneer het tijd is voor chocolade bijvoorbeeld. Dat is dus altijd. Behalve als je misselijk bent, dan is niks een goed idee. Zouden ze een chocoladesmaak-paracetamol hebben? Dat zou cool zijn! Hoewel, als je ziek bent heb je geen zin in een mind vol chocoladesmaak. Nu kan je denken waarom denk je aan chocolade als je net weer gekidnapt bent? Nou, wat kan ik anders doen? Ik kan zielig lopen doen maar daar heb ik niks aan. Nu ik aan chocolade denk herinner ik mezelf er weer aan dat ik dorst had, nu ook honger.

Na een paar minuten mijn longen uit mijn lijf te hebben geschreeuwd hoor ik voetstappen. Hehe. Dat duurde lang. De deur kraakt open.

"Sven?! O thank god! Waar zijn de anderen? Jeetje ik dacht dat jullie nooit zouden komen!" Ratel ik als ik de broer van Nate binnen zie komen. Hij haalt zijn wenkbrauwen omhoog en gooit een fles water en een doos koekjes naar me toe. Dan loopt hij de kamer weer uit. Wacht, wat?!

---

Heeeeejjjj eindelijk weer een hoofdstuk! Ik ga eerlijk zijn ik was al mijn plannen voor dit boek vergeten dus ik gooide alles om! Hopelijk vind je het leuk!

Comment! Voet!

Hihi ik bedoel 'vote' niet voet natuurlijk. Hoewel...misschien wil ik wel voeten *creepy lachje* ik verzamel voeten. Ik hak ze af bij mijn slachtoffers en stopt ze in coole jampotten.

GRAPJEEEE hihi ik ben gewoon compleet normaal. Misschien...

xx Jennifer