Battle Scars (Querio Series #2)

Wakas

Wakas

I felt tired again.

Pakiramdam ko, naiwan na naman ako. Nang makita ko siyang umalis sa mansyon, alam kong wala na akong magagawa pa.

I tried so hard to make everything okay. Ginawa ko ang lahat lahat para hanapin at mapanagot ang maysala sa pagkamatay ni Althea pero parang kulang pa rin sa Mama ko.

Ang gusto niya, iwanan ko si Samuela. Ngunit, hindi ko iyon magagawa kailanman. Samuela is the love of my life. Siya lang ang kaisa-isang babae na kaya akong paikutin sa palad niya.

Kahit na saktan niya ako ng paulit-ulit, mahal ko pa rin siya. Lalo na ngayong nalaman kong nagbunga ang pagmamahal ko sa kanya.

Si Natalia.

I felt all the chills that I never thought was possible nang matanggap ko ang tawag mula kay Polo.

He called me to inform me that Natalia's home. Written on Natalia's body was the address of their location.

Samuela wrote every details on our daughter's back. She had a plan.

"Ipangako mo na, ibabalik mo si Samuela nang buhay, Athos. I am willinh to cooperate just get her out of there...alive." Polo whispered on the other line.

Mahigpit kong hinawakan ang steering wheel. I would do everything to save her. Even if I have to give up mine.

Iuuwi ko ang babaeng pinakamamahal ko sa kahit na anong paraan.

"I will, Polo. Just take care of my daughter." I said and ended the call.

I have to dial my men to have surveillance at Polo's penthouse. Ayaw ko na may mangyaring masama kay Natalia. Isipin ko pa lang na maaaring magkatrauma na ang anak ko dahil rito ay makakapagpanginig na sa kalamnan ko.

Mabilis ang patakbo ko sa sasakyan. I knew that they are in Siquijor. At napatunayan iyon ng sinulat ni Samuela kay Natalia.

I wore my bulletproof vest and so many rounds of ammunition. I will put a fucking end on this tonight.

The day that I saw her in the hospital, hindi ko aakalain na magagawa kong masaktan siya. I was too clouded by my emotions. Akala ko na plano niya na ito simula pa lang. Seeing my sister on her death bed, para akong aso na biglang nauulol.

Kaya naman ng makita ko siya sa hospital ng gabing iyon, ay hindi ko napigilan ang aking emosyon.

"A-Athos..." She cried. "I-I need to tell you something." She said.

Ngumisi ako sa sinabi niya. Ito na ba ang parte na sasabihin niyang niloko niya ako? Na sinadya niya ang lahat kaya ngayon naririto ang inosente kong kapatid at nakikipag-agawan ng buhay niya kay kamatayan?

Bakit ngayon pa sila umatake? Bakit hindi na lang sa ibang araw? Bakit kailangan pang sa kaarawan ni Althea? Iyon ang umiikot sa isipan ko. My parents were already mourning for my sister!

Hindi pa patay si Althea!

She can win this!

She's a fighter...