Angel's Evil Revenge

PROLOGUE!

Hell like Reading Secret 💋

*****

ANGEL LASTIMOSA is my name. I’m Angel not in face but Angel in my parent’s heart. While Lastimosa is a person with full of mercy, and my parents taught me to do so.

Sabi nila ang apelyido namin ay hindi dapat manatili sa dulo ng aking pangalan datapwat mananatili ito sa aking diwa habang ako’y nabubuhay. Iyan ang itinatak ng aking mga magulang sa aking puso bago sila mawala sa mundong ito dahil sa walang-awang pagpatay sa kanila ng mga lalaking nakaitim.

I saw it with my own eyes, my parents dead body and their own blood soaking their whole body. It was my daymare. I’m sure I’m awake that time. How I hoped it was just a dream.

Maaga man akong naging ulila, ngunit hindi iyon naging dahilan upang hindi ko ipagpatuloy ang aking buhay. Dala-dala ang pangaral ng aking mga magulang, namuhay ako na puno ng pangarap. I used my parents as my inspiration for everything.
But I won’t repudiate on how hard living alone, especially when I’ve witnessed how cruel the world is, maybe experience is the best teacher after all.

Sinasabi kasi nito na ang malakas ay mananatiling malakas at ang mahina ay mananatiling mas mahina. Kaya naman, I stayed on my ground, on my own feet at hindi na tinangkang lumaban pa. Dahil ang awa ay nasa mahina at ang malakas, kahit kailan hindi maaawa sa mahina.

But, the more I avoid every kind of trouble, the more it come closer to me. Of all people, bakit ako pa? Bakit ako pa ang kailangang makatuklas nito.

“Angel, just give that book to me. Pag nalaman nilang nasa iyo yan. For sure, they will kill you. Papatayin nila ang magtatangkang wasakin ang mundo nila.”  Nag-aalalang sambit ni Psych.

“No! Gaya ng sabi mo, papatayin nila ang magtatangkang wasakin ang mundo nila. Di ko hahayaang saktan ka nila. Ako ang nakatuklas sa librong ito. Kaya ako lang ang may pananagutan rito.” Halatang desidito si Angel sa kung anong sinabi niya.

“Anong plano mo dyan?” biglang tanong nito.

“Ididispatya.”

“How?”

Di niya sinagot ang tanong nito. Lumabas lang siya ng library. Sinundan naman siya ni Psych. Tumungo si Angel sa isang silid na may nakasulat na storage room at mukhang may kukunin ito, di na si Psych sumunod at naghintay na lang sa labas. Nang makalabas ito sa pinto, agad tumuon ang mata ni Psych sa hawak ni Angel.

Isang bote na pakiwari niya ay isang gas base na rin sa amoy nito at isang lighter.

“Anong gagawin mo dyan?”

Lumakad na naman ang dilag at di sinagot ang kaniyang tanong. Sinundan niya muli ito. Dinala sila ng kanilang mga paa sa likod ng isang building. May nilabas si Angel sa kaniyang bag pack.

Ang libro.

Inilagay niya iyon sa lupa, binuhos niya roon ang laman ng bote, pagkatapos ay sinindi niya ang lighter at inihagis iyon sa gawi ng libro. Bigla itong nagliyab, dahan-dahang nilamon ng apoy ang libro hanggang sa naging abo ito.

“It’s done and we’re both safe Psych.” She deeply sigh. “I’m going home.”

“I will take you to your house.” Agad nitong sabi bilang nakasanayan naman iyon nila.

“No. May aasikasuhin pa kasi akong ibang bagay, mauna ka na.”

She didn’t waited for him to respond. She let her feet walk until it reaches it’s destination. She must fix everything. Her mind is already mess up. But for now, she needs some rest. Maybe, she’ll think of a way again on how to get rid of it when she’s on her normal state again.