"Wat hebben jullie voor jezelf te zeggen?" De voetstappen van Damien weerkaatste op de stenen tegels van zijn kantoor.
"In de vele jaren dat ik hier heb gewerkt heb ik dit nog nooit meegamaakt. Nog nooit." Hij stopte met ijsberen en keek op ons neer.
Ik tikte ongeintresseerd met mijn vinger op de armleuning van de houten stoel waar ik op zat.
Ik keek even opzij naar Liam maar hij staarde alleen maar voor zich uit.
Liam had zich bij Derek thuis even op geschoond. Hij zag er, op een kleine snee op zijn kin na, uit als zijn oude zelf.
"De school uitsluipen en de hele nacht wegblijven? Sleutels van een leraar stelen?" Damien liet zich in zijn eigen stoel vallen. "Ongehoord dat is het!"
Derek had ons bij het schoolhek afgezet. Hij had ons de sleutel gegeven zodat we naar binnen konden sluipen. Helaas was het mislukt om ongemerkt langs de congierge te komen, die alles door het raam had gezien.
Bijna alles dan.
Ik was allang blij dat niemand Derek had gezien. Al zou het niet lang ongemerkt blijven dat Derek niet op school aanwezig was.
We waren vrij vandaag dus Derek had het voordeel dat Damien en de rest dachten dat hij gewoon aan het uitslapen was.
Ik vond het wel vreemd dat niemand had gemerkt dat Derek na het feestje niet meer aanwezig was op school.
Voor Derek ons had afgezet had hij tegen ons gezegd dat hij nog wat zaakjes had die hij moest regelen. Michael zijn lichaam kwijtraken viel daar waarschijnlijk onder.
"Wat? Geen brutale opmerkingen of excuusjes?" Vroeg Damien. Hij zag er behalve kwaad ook een beetje verward uit. Hij keek naar Liam.
Liam reageerde echter niet. Hij zocht geen oogcontact, deed zijn mond niet open en bewoog zelfs geen centimeter.
Zelfs ik vond het een beetje verontrustend.
Het was begrijpelijk.
We waren Scott verloren, Liam zijn vader was dood en we zaten diep in de problemen op school.
Toch vroeg ik me af of het niet iets was wat Derek tegen Liam had gezegd voor we de school in waren gegaan.
Toen ik uit de auto was gestapt was Liam blijven zitten.
Hij had iets tegen Derek gezegd. Daarop had Derek hem iets geantwoord met een ernstige blik. Liam had hem een aantal seconden kwaad en misschien een beetje gekwetst aangekeken voor hij uit de auto was gestormd.
Ik had hem ernaar gevraagd maar hij weigerde er iets over te zeggen.
"De straf lijkt me duidelijk," sprak Damien iets minder boos nu hij doorhad dat geen van ons van plan was om tegen hem in te gaan. "Liam ik wil dat jij je buitenpas inleverd. "
Dat was nou niet echt een straf. Liam kwam nauwlijks buiten de hekken van de school.
Ik was blij dat hij niet van mijn buitenpas afwist.
Ik was niet van plan hem deze komende weken te gebruiken. Hij was immers vervalst. Ik zou hem pas weer gebruiken als de directeur ons niet meer zo nauw in de gaten hield.
"Activiteiten op en buiten school zijn voor jullie beiden uitgesloten. Jullie zullen wat extra huiswerk krijgen en een wekelijkse taakstraf." Hij pakte een papiertje. "Liam jij mag de congierge op het einde van de dag helpen met de school afsluiten en het checken of alle leerlingen op de kamers zijn. Catelyne, jij bent verantwoordelijk voor het ophalen van gebruikte uniforms en de wasruimte "
