O my gosh iedere keer dat ik een hoofdstuk post ben ik zo verbouwereerd dat de views zo snel omhoog gaan.
Dan zit ik naar de pagina constant vol verbazing te refreshen.
Echt ontzettend bedankt allemaal dat jullie de tijd nemen om mijn verhaal te lezen, te stemmen en comments te schrijven!
Echt super bedankt! Jullie zijn geweldig.
-------------------------------------------------------------------------------
'Weet je zeker dat dit een goed idee is?'
'Nee.'
'En waarom doen we het dan?'
'Heb jij een beter idee?'
'...nee'
'Dan is deze discussie opgelost.' Derek kwam langzaam overeind uit zijn hurkpositie van achter de vuilnisbakken. Ik deed hetzelfde.
We zaten inmiddels al vijftien minuten achter de vuilnisbakken. Het stonk en was ongemakkelijk voor mijn benen, die ik in een hoekje moest proppen.
We hadden Nico gebeld maar hij had niet opgenomen. Wat vreemd was want je zou denken dat dat telefoontje iets was waar hij de hele nacht op had zitten wachten.
Gelukkig wist Derek waar het hoofdkantoor van Tony was. Hij was er zelf immers al vaker geweest. We wisten niet zeker of het ook was waar Nico, en nog belangrijker Liam, zou zijn, maar het was onze enige optie.
Het was een uur rijden geweest dus dit kon maar beter kloppen.
Ik was het inmiddels allemaal helemaal zat.
Ik wou Liam hier hebben. Veilig bij ons.
'Ik heb kramp,' mompelde ik. Ik hield mezelf vast aan Derek zijn jack terwijl ik mezelf met een pijnlijk gezicht overeind trok. Mijn benen tintelde.
De reden dat we achter de prullenbakken waren gaan schuilen was omdat we in het steegje naast het hoofdkantoor zaten. We waren op weg geweest naar de achterdeur, maar hadden weg moeten duiken omdat er net iemand naar buiten kwam.
De persoon had een vol kwartier staan lopen roken in het steegje voor hij weer naar binnen was gegaan.
Ik volgde Derek geluidloos verder het steegje in richting de achterdeur.
'Hoe komen we binnen?' Vroeg ik.
De deur kon alleen van binnen worden opengemaakt.
'Met de sleutel.'
'We hebben geen...-'
Derek haalde met een grijns een kleine zilveren sleutel uit zijn broekzak.
'Heb je die nog?' Ik fronstte.
'Ik ben op de vlucht gegaan, weet je nog? We hebben geen afscheidsfeestje gehouden waar ik netjes al mijn spullen terugbracht en iedereen een afscheidsknuffel gaf. '
'Oh echt waar? Dat is namelijk precies wat ik dacht,' antwoordde ik sarcastisch.
Ik keek waakzaam om me heen terwijl Derek de deur zo stil mogelijk opende.
Derek wenkte dat ik achter hem moest blijven.
Langzaam stapte we naar binnen. We kwamen terecht in een donkere kamer.
Overal stonden er dozen. Op sommige zaten rode stickers, op andere gele, blauwe of groene.
'Wat is dit?' Vroeg ik zachtjes aan Derek.
Derek deed stilletjes de deur achter zich dicht voor hij ook de dozen bekeek. 'Elke sticker staat voor iets anders. Rood is bijvoorbeeld Cannabis.'
