ONE: PASSWORD

570 46 10
                                    

I was sitting at my sun lounger while sipping my apple juice. This is freedom, hindi ka stressed sa school. I don't care if I'm alone, it's fine with me by the way. Walang istorbo at tahimik.

It's been a week after nang ginawa kong issue sa school. Well, I don't find it an issue though. Simple lang naman ang ginawa ko, hindi naman ganon ka-worst.

Natigilan ako sa pag mumuni-muni nang mag ring ang aking latest iPhone. I saw Deffi's name flashed on my screen. I swiped it and answered the call.

"What's up?"

"What the hell, Eli! Bakit hindi ka pa rin pumapasok hanggang ngayon? Where are you ba?"

"Nasa France lang ako. Nagpapa hangin lang, bakit ba?" I said and flipped my hair.

"Napapaisip na ko kung nandyan ka pa talaga para magpa hangin o para takasan ang ginawa mo? Just so you know, Brenna earned everybody's sympathy! Ang dami mong bashers,"

"I don't care about their goddamn sympathy. I was born to please no one," I smirked and chuckled a bit. That manang girl? Oh please, I'm not nasisiraan ng ulo.

~

Kanya-kanyang bulungan at tinginan ang sumalubong sakin habang papasok ako ng school. What now, bitches?

I was walking glamorously wearing my Chanel dress, paired with my stilettos from Versace and a cup of coffee in my precious hand. Natigilan ako nang makita ang naglalakad sa di kalayuan ang isang babaeng hindi naman kagandahan. Papalapit na sya sakin, mukhang makakasalubong ko pa. Gosh, ang pangit naman ng umaga ko.

Pinagmasdan ko sya from head to foot. A living definition of the word 'cheap'. She's wearing a faded jeans and paired it with her blouse na halatang galing UK, as in Ukay. I continue walking hanggang sa magkatapat na kami at nakita kong pinag-taasan nya pa ko ng kilay. Really? Hindi naman maganda.

"Padaan," pagalit na tonong sambit nya.

"What if I don't want?" I looked at my coffee and slowly swayed it at nakangising humarap sa kanya.

Halata sa kanyang mukha ang pagka irita at nang laban ng titigan sakin. Gosh, my precious eyes. Umiwas ako ng tingin, I'm afraid baka i-hypnotize nya ko.

"Sinabi nang padaan. Bingi ka ba?" muli syang nag salita using her high pitch voice. So irritating.

"Kung gusto mo naman talagang dumaan, just tell me the password," I said playfully.

"Let me pass by, kid," she chuckled in the most annoying way.

I think I have to suggest the widening of this one-way path. So sikip masyado. Oh, wait. Ano? Kid? I'm eighteen! Who gave her the permission to called me that?

Life After LiesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon