the end:book One (Completed)

PILOT

Everything was going well... until the accident happened.

I ran without looking behind me, crying hard. In my left hand was my favorite toy which was almost torn in half, and on the other hand, a knife covered in blood. I wore black clothes, causing me to look like the spirit of the dead. I kept running without even checking to see where I was, and suddenly I saw a very strong white light.

Dear Diary,

I don't know how I should start. Well, I'll just go with introducing myself. I'm Jack. I'm 16 years old. I have two sisters, and they're both in university. One of them even studies in France. My life was almost perfect: my parents loved me and suffered for me, and my friends were always by my side. I thought life was simple and that people who wrote about their journeys were idiots.

This was until one day, while my family was preparing to move into a new house. My eyes had landed on a strange old newspaper, its pages full of poems and memories. At the end of the newspaper, I noticed words written in terrible handwriting, signed by a familiar name, Drens.

I couldn't go to my grandma's house. We had to head home before dark.

On the road, after I awoke from a big nap and a scary nightmare, we stopped in front of a terrifying house and suddenly dad said,
"We're home." 

This is where it all began.

VERSION ARABIC 

كان كل شيء جيدًا حتى حدث هذا الحادث

بكيت بكل قوتي ، ركضت دون أن  انظر خلفي ، في يدي لعبتي المفضلة  الممزقة تقريباً ، ومن ناحية أخرى سكيناً مليئاً بالدم ، كنت ارتدي ملابس سوداء تشبه روح الموت وواصلت الركض دون النظر إلى الوراء ، وفجأة رأيت ضوءًا أبيض قويًا جدًا و من هنا سيبدأ كل شيء.

مذكراتي العزيزة ، لا أعرف كيف يجب أن أبدأ ، حسنًا أنا جاك ، أبلغ من العمر 16 عامًا ، لدي شقيقتان ،انهم في الجامعة وأحدهما في فرنسا. كل شيء على ما يرام حتى الان ، حياتي شبه مثالية ، والداي يحبونني و  ايضا اصدقاءي هم دائما الى جنبي. اعتقدت أن الحياة بسيطة والناس الذين يكتبون حياتهم هم أغبياء.

حتى يوم ، أثناء الانتقال إلى المنزل الجديد ، سقطت عيني على صحيفة قديمة غريبة ، صفحات مليئة بالقصائد والذكريات ، حتى لاحظت كلمات مكتوبة في نهاية الصحيفة بخط يد سيء يتضمن اسمًا مألوفًا واحدًا ، وهو درينز.

لم أتمكن من الذهاب إلى منزل جدتي لانه كان علينا أن نتوجه إلى المنزل قبل حلول الظلام. على الطريق بعد قيلولة كبيرة وكابوس مخيف ، توقفنا أمام منزل مرعب ,عملاق وفجأة قال أبي ، نحن في المنزل.

ومنذ تلك اللحظة بدأ كل شيء ...

VERSION FRANCAIS 

Tout allait bien jusqu'à l'accident

J'ai pleuré de toutes mes forces, j'ai couru sans regarder derrière moi, dans ma main mon jouet préféré qui est presque déchiré, et dans l'autre main un couteau plein de sang, je portais des vêtements noirs qui ressemblaient à l'esprit des morts. Et j'ai continué à courir sans regarder où je suis, et soudain j'ai vu une lumière blanche très forte et ici où tout commence...

Cher journal, je ne sais pas par où dois-je commencer, eh bien je suis Jack, j'ai 16 ans, j'ai deux soeurs, il y en a toutes les deux à l'université et une en France. Tout va bien pour l'instant, ma vie est presque parfaite, mes parents m'aimaient et souffraient pour moi , même mes amis ils sont toujours à mes côtés. Je pensais que la vie était simple et que les gens qui écrivaient leur vies étaient stupides.

jusqu'à  un jour, en déménageant a la  nouvelle maison, mes yeux se posèrent sur un vieux journal étranger, des pages pleines de poèmes et de souvenirs, jusqu'à ce que je remarque des mots écrits à la fin du journal avec une mauvaise écriture qui comprend un nom familier, Drens.

Je ne pouvais pas aller chez ma grand-mère, car nous devions rentrer à la maison avant la tombée de la nuit. Sur la route après une grosse sieste et un cauchemar effrayant, nous nous sommes arrêtés devant une maison terrifiante , géante et soudain mon pere m'a dit, nous sommes à la maison.

Et à partir de ce moment, tout a commencé ...

VERSION TURKISH 

Bu kaza gerçekleşene kadar her şey iyiydi

Tüm gücümle ağladım, arkama bakmadan koştum ben mi, elimde neredeyse yırtılmış olan en sevdiğim oyuncağı ve diğer yandan kanla dolu bir bıçak, ölülerin ruhuna benzeyen siyah kıyafetler giydim. Ve bulunduğum yere bakmadan koşmaya devam ettim ve aniden çok güçlü bir beyaz ışık gördüm ve burada her şeyin başladığı yer.

Sevgili günlük, nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum, ben Jack, 16 yaşındayım, iki kız kardeşim var, hem üniversitede hem de Fransa'da biri. Şimdilik her şey yolunda, hayatım neredeyse mükemmel, ailem beni sevdi ve arkadaşlarım için bile acı çekti, her zaman yanımdalar. Hayatın basit olduğunu ve yolculuklarını yazanların aptal olduğunu düşündüm.

bir güne kadar, yeni bir eve taşınırken, tanıdık bir isim olan Drens'i içeren kötü bir el yazısı ile gazetenin sonunda yazılmış kelimeleri fark edene kadar, gözlerim yabancı eski bir gazeteye, şiir ve hatıralarla dolu sayfalara indi.

Büyükannemin evine gidemedim çünkü hava karardıktan önce eve gitmek zorunda kaldık. Büyük bir şekerleme ve korkutucu bir kabus sonra yolda, biz dev korkunç evin önünde durdu ve aniden babam bana söylediği, biz evde bulunmaktadır.

VE o andan itibaren her şey başladı ...

VERSION PORTUGUESE

Tudo estava bem até o acidente

Chorei com toda a minha força, corri sem olhar para trás, na minha mão meu brinquedo favorito que está quase rasgado, e na outra mão uma faca cheia de sangue, usava roupas pretas que pareciam espírito dos mortos. E continuei correndo sem olhar para onde estou, e de repente vi uma luz branca muito forte e aqui onde tudo começa.

Caro diário, não sei por onde começar, bem, eu sou Jack, tenho 16 anos, tenho duas irmãs, existem na universidade e uma na França. Está tudo bem por enquanto, minha vida está quase perfeita, meus pais me amavam e sofriam por mim meus amigos, eles estão sempre ao meu lado. Eu pensei que a vida era simples e as pessoas que escreveram sua viagem eram estúpidas.

até que um dia, quando me mudei para a casa nova, meus olhos caíram em um velho jornal estrangeiro, páginas cheias de poemas e lembranças, até que notei palavras escritas no final do jornal com escrita ruim que inclui um nome coloquial, Drens.

Não pude ir à casa da minha avó porque precisávamos ir para casa antes do anoitecer. Na estrada, depois de uma grande soneca e um pesadelo assustador, paramos em frente a uma casa gigante e aterrorizante e, de repente, meu pai me disse: estamos em casa.

E a partir desse momento tudo começou ...