Faith's Story

Hoofdstuk 15

Mijn benen zijn moe van het urenlang dansen. Vriendschap geeft namelijk elk jaar een feest wanneer de eerste fasé is voltooid. De muziek tettert in mijn oren. Het feest heeft een Country thema en Felix heeft er voor gezorgd dat er cowboyhoeden- en laarzen zijn. De mijne zijn donker bruin dat mooi afsteekt met mijn licht bruine jurk. Ik ga aan een tafel zitten en sluit mijn ogen. Ik hoor de muziek na een tijdje ver weg. Het liefst ga ik nu terug naar mijn kamer en duik mijn bed in.

'hallo.' Nee! ik wil niet! laat me met rust. 'hallo.' nog een keer. Ik doe mijn ogen langzaam open. Een jongen staat voor me, het is Heath. 'Oh.... hallo.' Ik weet niet of ik blij moe reageren. 'Wat was je aan het doen.' Hij gaat tegenover mij zitten. 'Niks hoor, moest even op mezelf zijn.' Hij lacht. 'haha, heb ik ook wel eens!' Het is even stil. 'Ik wil je wat laten zien.' Hij staat op en steekt zijn hand uit. Moet ik wel mee gaan? weet je, wat kan het voor kwaad. Ik schenk hem een glimlach maar weiger zijn hand. Hij kijkt heel even alsof hij net een klap heeft gekregen, en daarna glimlacht hij. Ik loop achter hem aan de aula uit. Hij gooit de buitendeur open en die frisse lucht, heerlijk weer! Het is nu al een week geleden dat ik een nacht doorhad gebracht buiten in een boom.

Een graanveld, zoals die er veel zijn hier. Ik krijg verschillende keren de grote stengels tegen mijn gezicht wat nogal pijn doet. We stoppen voor een klein oppervlakte dat is gemaaid.

Heath gaat zitten op de grond en gebaard dat ik dat ook moet doen. Ik zak neer en het voelt vertrouwd. Het is al laat op de avond, want het is heel erg schemerig. De sterren staan al in de hemel en het zijn er veel! Ik staar er naar, zo mooi zo anders dan wat je. zag in Onverschrokkenheid. Ik zag zelden de natuur en de sterrenhemel, alleen als we een buiten opdracht hadden. 'Mooi hé.' Heath kijkt mij aan. 'Ja, het is zo mooi. Elke keer verbaast het me weer hoe mooi het is, ook al heb ik het nu al zo vaak gezien.' Ik leg mijn hoofd op het zachte riet dat een bedje vormt op de grond. Heath doet hetzelfde. Ik zie vormen in de sterren door ze me elkaar te verbinden. 'Ik moest dit plekje met jou delen, ik moest het tegen iemand zeggen, en ik vertrouw jou het meest.' Ik vraag me altijd af waarom mensen mij altijd vertrouwen, ik ben net zo als een ander. Ik draai mijn hoofd naar Heath toe. Nu kijk ik hem recht in zijn ogen. 'waarom vertrouw iedereen mij toch? niet dat dat niet kan of zo. Maar waarom moeten mensen altijd dingen aan mij vertellen?' Zijn ogen glinsteren door het maanlicht. 'Ik zou het niet weten.' Hij lacht. 'Misschien omdat jou gezicht zo open staat, je bent anders dan de meeste. Je denkt anders en dat merk ik en de andere, en misschien zullen mensen dat soms als een bedreiging zien omdat je anders bent dan hun.'

'Ja.' Ik kijk weer naar de sterren, ik voel me ermee verbonden. Het zijn net levende lichamen, lichamen die fonkelen vol met licht, eerlijke mensen. 'En jij?' Ik kijk hem weer aan. Het is voor een lange tijd stil en we zwijgen. 'ik....' Hij stopt zijn zin. 'Ik mag jou, en misschien meer dan een ander.' We kijken elkaar aan voor een lange tijd. Hij is best knap, én aardig. Ik verschuif me langzaam dichter naar hem toe. Ik voel de warmte die tussen ons in hangt. 'Ik misschien jou ook wel.' Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en kruip nog dichter tegen hem aan. Ik voel zijn adem die blaast in mijn gezicht, pepermunt ruik ik. Ik haal diep adem. Oké dit is jou kans, sla een arm om hem heen. Ik kijk nog één keer in de ogen van hem, die zwarte kleur en de weerspiegeling van de maan. Ik sla mijn arm om zijn ribbenkast en druk mezelf tegen hem aan. Ik voel dat hij verstijft, maar het kan me niks verschelen. Hij slaat dan een arm om mijn schouder en het voelt zo vertrouwd. Het is nu twee weken geleden dat ik de laatste knuffel kreeg van iemand waar ik van hield. 'Ik hou van jou, en het maakt niks uit waar je voor kiest!' Dat is wat mijn moeder had gezegd. Ik mis haar maar nu kan ik haar even vergeten. De warmte van zijn lijf vind ik fijn. Hij houdt zijn mond bij mijn oor. 'Misschien klinkt het raar omdat ik jou nog niet echt goed ken, maar ik hou van jou.' Fluistert hij. Ik glimlach kijk hem in zijn ogen. 'Ik ook van jou.' fluister ik terug.

Ik loop hand in hand met Heath de aula binnen. 'Gefeliciteerd!' Meadow lacht en kijkt dan naar onze verstrengelde handen. Ik laat zijn hand los en loop naar Meadow. Ze geeft me een knuffel. 'Is er iets dat je mij moet vertellen?' Fluistert ze in mij oor. 'Nee.' Ik slaak een zucht. 'Nou misschien wel, maar nu even niet.' Ze laat mij los en knikt. 'Ik snap het.' We lopen met z'n drieën naar de dansvloer. Mijn voeten doen nog een beetje pijn, maar ik kan wel weer dansen. Heath loopt naar de tafel met feesthoeden. ' Kijk eens aan.' Hij zet dezelfde cowboyhoed op mijn hoofd als ik toenet aan had. 'Wil jullie wat drinken?' Meadow lacht. Ik wil antwoorden maar Heath is mij voor. 'Ja dat is goed, ik loop wel even mee.' Ze huppelt weg en Heath strompelt erachter aan. ik blijf alleen achter en weet even niet wat ik moet doen. 'Hallo! Faith!' Zegt een mannenstem. Ik draai mij om. Way glimlacht en geeft mij een hand. 'Gefeliciteerd! ik hoorde dat je met vlag en wimpel geslaagd bent voor fase één.' Ik knik. 'Ja ik ben echt blij, ik dacht dat ik het toch niet ging halen, omdat ik je weet wat geheim moet houden.' Hij kijkt om zich heen of dat niemand ons hoort. 'Ja ik snap het, maar je hebt het goed gedaan niemand had het door. Nu fase twee en die is makkelijk, je moet nu leren om planten en voedsel te kweken en te oogsten.' Mag hij dat eigenlijk wel vertellen? Ik snap het soms toch niet waarom mensen dingen tegen mij zeggen die strikt geheim zijn. Maar ik zal er maar niks van zeggen.

'Hey we zijn er weer.' Meadow overhandigd mij een glas met een roze vloeistof. 'Wat is dit?' Ik ruik eraan. Een zoete geur. 'Wees maar niet bang, het is niks vies. Het is limonade... Volgens mij kersen- of aardbei smaak.' Ik neem een slok en mijn mond wordt gevuld met een zoete smaak. Het is kersen en is best lekker.

Ik trek mijn pyjama aan en kruip dan in bed. Meadow stormt de kamer binnen en lacht. 'He!' Ze kijkt me met een verbaasde blik aan. 'Waar was je? ik zocht naar jou maar kon je nergens meer vinden. Zeg volgende keer waar je heen ga oké.' Ik knik. Haar haren zitten door de war en haar gezicht is rood aangeslagen. 'Waarom ging je eigenlijk weg?' Ze stopt haar schoenen in de ladekast. 'Ik was het zat en was heel moe.' Ze loopt naar de badkamer en komt even later terug. 'Maar volgens mij moest jij iets vertellen aan mij, wat toenet niet kon.' Ik wenk dat ze op mijn bed moet gaan zitten. 'Oh... wat dan?' ik doe net of ik niks weet. 'Je weet best wat ik bedoel. Je liep hand in hand met Heath.' Ze tikt met haar vinger mijn neus aan. 'Dat stelde niks voor.' lieg ik, hopelijk gaat ze er niet verderop in want ik vind het irritant om het over dit onderwerp te hebben. 'nou dat vond ik niet. Je kan het mij vertellen.' Ik slaak een zucht. 'Oké... Heath vindt mij leuk.' Ze springt van het bed en danst door de kamer. 'Ik wist het! ik wist het!' Herhaald ze steeds. 'En jij? vind jij hem ook leuk?' Ze rent mijn kant op en ploft hard neer op het bed naast mij. 'Misschien, of nou ja.... ja.' Ze tilt mij op en schudt me heen en weer. 'Ik ben zo blij voor jou!' Ze heeft een grote glimlach om haar gezicht.Meadow staat op. 'Ik ben zo blij voor jou.' Zegt ze nog een keer. Dan loopt ze naar haar bed en kruipt onder de dekens. 'Bye! slaap lekker.' Ze doet het licht uit en zegt niks meer. Ik trek de deken over mijn hoofd. En ik val langzaam in een diepe slaap.