Faith's Story

Hoofdstuk 23

'Bukken!' Fluistert Felix. Ik kijk boven het hoge riet uit en zie dat er verderop een bewaker loopt. Een man in het zwart. hij schijnt met zijn zaklamp om zich heen. 'Wat doen we nu?' Ik ga zitten op het riet en denk na. Waarschijnlijk is het een bewaker uit Onverschrokkenheid die mensen tegenhoudt die proberen te vluchten. Er moet een oplossing zijn. Als hij een wapen bij zich heeft, dan is de kans groot als hij ons opmerkt dat hij gaat schieten. Ik open mijn tas en pak één van de kleine pistolen. 'wat doe je?' Ik sta op en ga nu gehurkt zitten. 'we komen nooit langs hem. Hij is gewapend en zal gaan schieten wanneer hij iets van ons verneemt. We moeten voorbereid zijn.' Ik gooi het andere pistool naar Heath. Hij vangt hem en hangt hem net zo als Felix om. 'zij ga voorop en leidt ons stil langs hem heen. Als het fout gaat, dan zullen we ernstigere maatregelen moeten nemen.Op leven en dood.' River neemt het mes van me aan en fluistert. 'weet je het heel zeker dat je het kunt.' Ik knik. 'Ik ben nog steeds een Onverschrokken, ik kan dat wel.'

Als iedereen zich achter mij heeft gevestigd. tel ik af. 'blijf achter mij en wees stil.' Ik loop vooruit. pasje voor pasje. Ik hou de man nauwlettend in de gaten. als hij één verkeerde beweging maakt, zetten we het op een sprintje. Langzaam komen we steeds dichterbij de man. Als we ongeveer op dezelfde hoogte zijn als de man, ben ik al half opgelucht.
'Auw!' Er komt een mini gil uit de keel van Hope. Ze slaat een hand voor haar mond. 'stil River.' Fluistert Heath. Maar het is al te laat. De man draait met zijn hoofd onze richting op en heft zijn pistool. langzaam komt hij onze kant op. Ik gebaar de andere dat ze muisstil moeten zijn. langzaam zakken we neer op de grond en wachten af.

De man is nu heel dichtbij ons want ik kan elke voetstap die hij zet horen dreunen. Maar snel daarna neemt het geluid af. Ik ga ervan uit dat hij niks heeft kunnen vinden. Ik kijk boven het riet uit en zie dat de man opeens weg is. 'Hij is weg.' Ik gebaar dat we weer kunnen gaan lopen. Als we opstaan en we een paar passen hebben gezet hoor ik pistoolschot. 'Shit! Rennen!' We sprinten door het hoge riet heen, wat moeilijker is dan gedacht en proberen zo ver mogelijk van de man vandaan te gaan. Met nog steeds de vraag dwalend in mijn hoofd waar het schot vandaan kwam, ren ik verder. Ik kijk om me heen en zie dat Hope en River achterliggen. 'Ik kan niet meer.' River rent met haar hand in haar zij. Felix kijkt achterom en rent naar Hope toe en helpt haar met rennen. Dan hoor weer een schot. Waar die terecht kwam weet ik niet. Ik zie dat River met haar hoofd begint te draaien en neervalt tussen het riet. 'help!! Jongens! River is flauwgevallen!' Ik stop met rennen en ren haar kant op.

Ik val op de grond als een kogel mijn been raakt. Er gaan pijnscheuten door mijn hele lichaam, en dit keer kan ik ze niet tegen houden. 'Auw!!!!!' Ik gil het uit van de pijn. Ik kijk niet naar mijn been omdat ik weet dat ik over mijn hals zou gaan als ik al dat bloed zou zien. Ik raap mezelf bijeen en sta op. Ik kijk schichtig om mij heen en zoek naar de andere. Die zo gauw nergens te zien waren. Ik onderdruk de pijn. De man waarvan de kogel vandaan kwam, staat ongeveer op tien meter afstand. Nog een keer heft hij zijn pistool. Ik grijp mijn pistool stevig vast en richt hem op de man. Ik slik de brok die in mijn keel vastzit weg. Ik moet dit doen. Ik haal de trechter over en nog een shot vervult de nachtelijke stilte. Alleen kwam het schot echter dit keer van mij. Ik zie de man in elkaar krimpen en hij laat het pistool uit zijn handen vallen. Dan verdwijnt hij in het hoge riet en ik weet haast zeker dat hij dood is. De pijn is ondertussen steeds heviger geworden. Ik ren hinkelend naar River toe. Ik zie dat Heath, Felix en Hope er aan komen rennen. En op dat moment val ik naast haar neer.

'River! River!' Ik schud met haar hoofd. 'River! Hoor je me?' Ik krijg geen antwoord. Ze opent haar ogen moeizaam. 'River!' Ze schudt met haar hoofd. 'Mijn... buik.' Dan zie ik een groot gat in haar buik. De kogel die de man af had gevuurd was in de buik van River gekomen, en daarom viel ze neer. 'River!' Er rolt een traan over haar gezicht. 'Faith. Het..is ...goed...' Ik kan mijn tranen niet meer tegenhouden. 'Nee! Dat is het niet, het is mijn schuld! Ik heb jullie mee gesleurd in dit avontuur!' Met haar laatste kracht schud ze haar hoofd nog een keer. 'Nee... dat... deed je niet. Wij kozen ervoor. Jij....bent de beste vriendin die ik kan wensen.' Ze kijkt naar de sterrenhemel en dan weer naar mij. 'geef jezelf niet de schuld van iets waar je niks aan kan doen.' Het klopt niet. Ik heb hun meegesleept in dit avontuur. anders hadden ze nu nog gewoon in Vriendschap gezeten. 'maar...' River tilt haar hand op en wrijf er mee over mijn wang. 'Faith Greys...' ze stopt even en ademt die in. '...jij bent.... dapper...' Dan valt haar hand slap neer op de grond en haar ogen vallen dicht. 'River!' Er valt een traan op haar levenloze lichaam. Zo'n mooi meisje, met zoveel kennis. Zij verdient het niet om zo vroeg te sterven. Ik kan er niet tegen en tranen glijden over mijn wangen. Nee! Dit was niet mogelijk!

Ik wordt door een arm naar achteren getrokken, weg bij het lichaam. 'wacht! We moeten het lichaam meenemen! We kunnen haar hier niet zo achterlaten!'
Ik draai mijn hoofd om en een warmte overvalt me. 'rustig maar Faith.' De zachte stem van Heath kalmeert me een beetje. Hij houdt mij stevig vast en kust me op mijn voorhoofd. 'we nemen haar lichaam mee. Alleen omdat we weten dat jij je er beter zal door gaan voelen.'
Ik kijk in zijn gezicht en hij kust me op mijn lippen. 'we moeten nu echt vertrekken, we gaan op zoek naar een slaapplek.' Ik veeg de tranen weg en knik. Hij heeft gelijk. We moeten een slaapplek vinden en weg van deze plek waar vele vervelende dingen zijn gebeurd.