part 45

23.1K 2.2K 212
                                    

    ဟို း တုန္းကအတိုင္း တို႔ေနမယ္..
    တေယာက္နဲ႔တေယာက္က မသိသလိုကြယ္
    အရင္ကအျဖစ္အပ်က္ေတြကို .....
    အိမ္မက္တခုလို...ငါ သိမ္းကာ ထားလိုက္မယ္
    ဟိုတုန္းက အမွတ္တရ မ်ားစြာရယ္....
    တိမ္ေတြေပၚ တို႔ႏွစ္ေယာက္ပန္းခ်ီဆြဲခဲ့သလိုပဲ
    အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ.....
    အကုန္ပ်က္စီးလို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီကြယ္...

    ရင္ခုန္လိုက္တိုင္း... ငါရင္ခုန္တိုင္း....
    ငါနင့္အနားအၿမဲရိွခ်င္မိ....
    အေျခအေနေတြျခား.... အတူဆံုဖို႔ခက္သည္...
    တကယ္ပါ နင့္ကိုငါ သိပ္ခ်စ္သည္...

   ရင္ခုန္လိုက္တိုင္း... ငါရင္ခုန္တိုင္း...
   ငါနင့္အနား အၿမဲရိွခ်င္မိ....
   အေျခအေနေတြျခား.... အတူဆံုဖို႔ခက္သည္
   ငါမေမ့ခ်င္လည္း ဟန္ေဆာင္မုန္းေမ့ရပါသည္..

ကြၽန္ုပ္၏ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွအသက္႐ႈစက္ေလး ရပ္တန္႔သြားသည့္တိုင္ ခင္ဗ်ားအေပၚထားရိွေသာ အခ်စ္တို႔သည္ရပ္တန္႔သြားလိ္မ့္မည္မဟုတ္ေပ။

ထိခိုက္ဖန္မ်ားေသာဦးေနွာက္တို႔ေပ်ာက္ကြယ္ ပ်က္စီးသြားေသာ္လည္း နွလံုးသားတစ္ေနရာမွ ခင္ဗ်ားပံုရိပ္တို႔သည္ မည္သည့္အခါမွ် ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာမသိေတာ့သည့္တိုင္ ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္တို႔သည္ယခုအခ်ိန္ထိ လႈပ္ရွားသက္၀င္ေနဆဲ...။

"ခြန္း... လြမ္းရိပ္မရိွေတာ့ဘူး၊ မင္း,သားေလး မရိွေတာ့ဘူး၊ သတိထားစမ္း ခြန္း... ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လုပ္မေနနဲ႔ "

" လြမ္း ရိပ္ ..."

သတိရလာေသာခြန္းအား,ေဆးခန္းမွအိမ္သို႔ ျပန္၍ေခၚလာေသာ္လည္း လမ္း၌ေမးသမွ်ျပန္မေျဖေသာခြန္းေၾကာင့္ ကိုၿဖိဳး၏ စိတ္တိုမႈႏွင့္စိုးရိမ္မႈတို႔ကေရာယွက္ေနခဲ့ေလ၏။

ဘယ္သူက ဓားႏွင့္ထိုးသြားသလဲ ဟု ေမးေသာ္လည္း ဘာခံစားခ်က္မွ မပါ... အသက္မပါေသာ အၾကည့္တို႔ကိုသာ ကိုၿဖိဳးျပန္ရသည္။

အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေသာ္လည္းလြမ္းရိပ္ေလးအားမေတြ႕၍ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ျမင့္တက္ေနေသာ ကိုၿဖိဳးႏွင့္ႀကီးစိုတို႔ႏွစ္ဦးကို အသက္မဲ့ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ေငးၾကည့္ေနေသာခြန္းအား ကိုၿဖိဳးစိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ေပ။

Hate fire ( Zawgyi and Unicode) Where stories live. Discover now