"ေဟ့.. ခြန္းစစ္... မင္းထြက္လာခဲ့စမ္း! "
"အမေလး... အိမ္ေရွ႕မွာက်က္သေရတံုးေအာင္လာေအာ္ေနတာ၊ ဘယ္သူလဲဟဲ့..."
ႀကီးစို၏ အသံက်ယ္က်ယ္က ထြက္ေပၚလာခဲ့၏။
"က်ဳပ္...က်ဳပ္ ညိဳႀကီး ... ေဒၚစို...ခင္ဗ်ားတူဘယ္မလဲ "
သားေလးအရြယ္ေရာက္လာသည္ႏွင့္အမွ် ခြန္းအလုပ္ကိုပိုလုပ္ရမည္ေလ၊ သားေလးအတြက္မုန္႔ဖိုး၊ ေက်ာင္းေနအရြယ္ေရာက္လွ်င္ေက်ာင္းစရိတ္ ခြန္းရွာရေလၿပီ။ခြန္း၏ တေန႔တာတြင္ရြာထဲမွေရထမ္းဖို႔ေခၚလွ်င္ ခြန္း အေျပးအလႊားသြားရသည္။ပဲႏႈတ္ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ခါးေကြးမတတ္ပဲႏႈတ္ရသည္။ေကာက္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္လွ်င္တဧကမွ်က်ယ္၀န္းေသာလယ္ကြက္၌မနားမေနေကာက္ရိတ္ရသည္။မည္မွ်ပင္ပင္ပန္းေစကာမူအိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္သားေလး၏မပီကလာ"ဖီဖီ"ဟူေသာအသံေလးကပင္ပန္းမႈမ်ားအားလံုးကို,ပေပ်ာက္သြားေစသည္။သားေလး၏အၿပံဳးကိုျမင္ေလတိုင္း၊ရယ္သံျပျပေလးမ်ားၾကားရတိုင္း၊ၾကည္ႏူးရေသာခြန္း၏အေတြးထဲ၌'ေဖေဖသည္လည္းကိုသတိုးကိုထိုကဲ့သို႔ခ်စ္ခဲ့မွာပဲ'ဟုေတြးမိသည္မွာမလြဲေပ။အေဖျဖစ္သူ၏နာမည္အားမမွတ္မိေတာ့ေသာ္လည္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာျဖစ္ရပ္အားလံုးကိုေတာ့မွတ္မိေနေသးသည္။အေဖဟုသာသိၿပီးအေဖနာမည္မမွတ္မိေတာ့ေသာ၂၅ႏွစ္အရြယ္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏အျဖစ္သည္ရယ္ခ်င္စရာ ေကာင္းေလမလား...။
ခြန္းအလုပ္သိမ္းခ်ိန္ျပန္လာသည္ႏွင့္အိမ္ေရွ႕၌ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုေနေသာလူတစ္ဦးႏွင့္ ႀကီးစိုတို႔၏ရန္ပြဲကိုေတြ႕ျမင္ရျပန္၏။
"ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ..."
"ေဩာ္... မင္းေရာက္လာၿပီလား၊ ဒီမွာၾကည့္စမ္း"
ထိုလူၫႊန္ျပရာေနရာအား,ခြန္းၾကည့္မိေလေတာ့
သားေလးႏွင့္ရြယ္တူကေလးေလးတစ္ေယာက္၊ဗြက္ေတြႏွင့္မဲညစ္ေနေသာထိုကေလးနဖူး၌ခရမ္းပုတ္ေရာင္ထေနသည္ကိုျမင္သည္ႏွင့္အိမ္ကစြာေတးလက္ခ်က္မွန္းခြန္းသိႏွင့္ခဲ့ၿပီ ။သားေလးသည္ခြန္း၀မ္းနွင့္လြယ္ကာေမြးထားရေသာ္လည္းခြန္း၏အမူအက်င့္ႏွင့္လံုး၀မတူ,စြာလြန္းလွသည္။သူ႕အေဖသည္လည္းထိုကဲ့သို႔ရန္ျဖစ္တတ္ေသာသူ
ူတစ္ဦးမဟုတ္ေပ။သားေလးမွာငါးႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္စြာရန္ျဖစ္တတ္၍လက္ပါတတ္သည္။ သူ႕ဦးေလးသတိုးႏွင့္မ်ားလာတူေလသလား။ခံလိုက္ရေသာကေလးမိဘမ်ားကိုလည္းခြန္းေတာင္းပန္၍ဆံုးႏိုင္ေတာ့မည္မထင္။ယခုတြင္လည္းကိုယ့္သားလက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္းသိေန
ေသာ္လည္းမသိဟန္ေဆာင္ကာေမးမိသည္။
YOU ARE READING
Hate fire ( Zawgyi and Unicode)
General Fictionေလနတ္သား၏အေအးဒဏ္မွခ်စ္ရသူအား ကာကြယ္ေပးလိုပါေသာ္လည္း ရင္ခြင္တံခါးမွတဆင့္ ထိုလူသားေလးအပူဟပ္သြားမည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္မိသည္။ လေနတ်သား၏အအေးဒဏ်မှချစ်ရသူအား ကာကွယ်ပေးလိုပါသော်လည်း ရင်ခွင်တံခါးမှတဆင့် ထိုလူသားလေးအပူဟပ်သွားမည်ကိုတော့ ကျွန်တော်စိုးရ...
