One Night Misery (Misery Series #3)

Kabanata 10

"Did Papa and I are look alike?" he ask so innocent and I almost choke but I immediately cleared my throat and look at him too. Tuluyang nabura ang ngiti ko at bumalot sa aming dalawa ang katahimikan.

"Of course! You really look like him. You are even his kid version." pahina ng pahina ang tinig ko sa bawat salita. Napatitig ako kay Lyle at nakita kong ngumiti siya at nag-init ang mga mata ko.

"Do you see him on me?" tanong niya at hindi muli ako nakapagsalita agad. Lyle never ask me about his Father even I know he's starting to be confuse and curious about him. My heart throbbed everytime I saw how he avoid his gaze whenever he see a complete family.

"Yeah, you have the same set of eyes." I said smiling sincerely and his eyes narrow.

"You said I get my skin from you. Maitim ba si Papa?" aniya at muntik na akong masamid muli. Hindi alam kong anong magiging reaksiyon sa tanong niya.

"Elsyha, Lyle!" before I can even search words to answer Lyle, Trent already enter our house. Agad siyang ngumiti ng makita kaming dalawa.

"Ayan na pala kayo. Hinihintay na ni Lola si Lyle. Gustong gusto niya ng makita." I want to thank Trent for showing to save me in the moment. I feel so guilty not telling Lyle any detail about his father but I'm not yet ready to tell him everything.

First, I don't want him to get hurt. He's still too young for that. He is the best thing happened to my life and I can't take to hurt his little heart. He's too precious and I don't want him to feel even a bit pain.

Hindi ko kaya na makitang nahihirapan si Lyle.

"Tito Trent!" ani Lyle at agad na nagmano kay Trent ng tuluyan na iyong makalapit sa amin.

"There little man! Ang guwapo mo naman! Manang mana ka talaga kay Tito." Trent said and carried Lyle on his arms. Humagikhik naman si Lyle at naglaro sila roon habang ako naman ay pinagpatuloy ang pag-aayos ko.

"Let's go." Trent said when he notice that I'm finished. Tumango naman ako at kinuha na si Lyle sa kanya at binuhat.

"You're growing too fast, Lyle. I'm afraid I can't carry you one of this days." I whispered to Lyle and I pouted. Bumibigat na siya sa katagalan at baka hindi ko na kayaning buhatin siya sa susunod na mga buwan.

"I can walk Mommy. Ilapag niyo na lang po ako pag napapagod na kayo." he softly said and a smile escape on my lips.

Hinatid ko muna siya kay Lola na tuwang tuwa na agad makita si Lyle. Pinangigilan niya agad ang pisngi nito na agad namang ikinareklamo ng anak ko. I'm laughing while watching them. Pero agad ring nawala iyon ng magpaalam na ako kay Lyle.

Hinatid muna ako ni Trent sa resto at siya naman ay nagpatuloy magmaneho para sa trabaho niya. I'm a bit nervous because I heard today is Spencer's arrival.

Noong magleave ako ay nagulat ako ng umalis siya sa pagmanage ng resto at pinalitan siya ng pinsan niya na si Ma'am Margarette. Ngayon ay babalik siyang muli sa puwesto. Hindi naging maganda iyong huli naming pagkikita kaya kinakabahan ako ng kaunti sa magiging reaksiyon sa pagkikita naming muli.

Wala akong narinig sa kanya na kahit ano sa loob ng anim na taon.

I already start my work and for the past hours I haven't seen even Sir Spencer's shadow. Hindi ko alam kung maganda bang hindi ko pa siya nakikita. Pero narinig ko na naroon na raw sa loob ng opisina niya ito sabi ni Sam.

Bumalik muli ako sa table na pinagserve ko kanina para iabot ang bill. I'm just staring in my tray when I saw the man lift his hand to give the payment. Marahan ko iyong binilang at natigilan ng makita ang isang maliit na papel roon na may nakasulat na numero.