Κεφάλαιο 10

Start from the beginning
                                    

«Κάτι πήρε το αφτί μου πως θα είναι και η Λουκία απόψε.»

«Σου 'χω πει με μαθήτριες δεν κάνω κάτι.»

«Αυτό δε σε εμπόδισε πέρυσι από το να πας μαζί της όμως!»

«Ένας λόγος παραπάνω.. Εδώ αναγκάστηκα να αλλάξω τμήματα εξαιτίας της..»

«Καλά ρε ξενέρωτε, άντε πέσε κοιμήσου μα γέρασες εσύ και δεν είσαι για πολλά πολλά!»

Πριν προλάβω να του τα χώσω το έχει κλείσει. Χωρίς να χάσω περαιτέρω χρόνο πέφτω για ύπνο.


Το πρωί ξύπνησα γεμάτος διάθεση, παρά το γεγονός πως θα ήταν η πρώτη μου μέρα στη δουλειά μαζί της. Έφτιαξα δύο τοστ βιαστικά και αφού τα έφαγα πήγα στο δωμάτιο να ντυθώ. Φόρεσα μία αθλητική βερμούδα και μία κοντομάνικη, μιας και σήμερα είχε βγάλει ήλιο από νωρίς. Στο γυμναστήριο έφτασα νωρίτερα από το συνηθισμένο, σε αυτό θα βοήθησε και το γεγονός πως έμεινα ξεκούραστος όλο το βράδυ. Έτσι δε χρειάστηκε και να την συναντήσω στην είσοδο, αν και θέλοντας και μη θα ήταν αναπόφευκτο να μην την έβλεπα καθόλου κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Όσο περνούσαν οι ώρες τόση μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το γεγονός πως δεν την είχα δει ακόμα. Ίσως τελικά να ήταν πιο εύκολο απ' όσο νόμιζα! Κάποια στιγμή, λίγο πριν τελειώσω με τους μαθητές μου, έρχεται ο Μιχάλης και με ρωτάει αν θέλω κάτι να φάω, μιας και θα ζητούσε από την Ιόλη να του φέρει φαγητό από το φούρνο. Του είπα να προσθέσει άλλα δύο σάντουιτς για να με κρατήσουν μέχρι το απόγευμα που τελείωνα τα μαθήματα μου. Έπειτα, αφού χαιρέτησα τους μαθητές μου κατευθύνθηκα προς τα αποδυτήρια. Όσο περνούσε η ώρα η ζέστη γινόταν όλο και πιο αφόρητη. Έριξα κρύο νερό στο πρόσωπο μου και έμεινα με τη βερμούδα. Μέχρι το επόμενο τμήμα είχα ένα δίωρο κενό. Πήγα στην μεγάλη αίθουσα με τα όργανα γυμναστικής και ξεκίνησα προθέρμανση.

Όσο γυμναζόμουν νιώθω κάποιον η μάλλον κάποια να με καρφώνει έντονα. Κοιτάζω προς την κατεύθυνση της εισόδου και την βλέπω με μια σακούλα στο χέρι να με κοιτάζει δαγκώνοντας τα χείλια της. Φαίνεται να μη με έχει καταλάβει ακόμα που την κοιτάζω.. Τα μάτια της με σκανάρουν από κάτω μέχρι πάνω ώσπου καταλήγουν στα δικά μου. Τη ντροπή της προδίδουν τα κατακόκκινα μάγουλα της και από τη νευρικότητα της παίζει με τα δάχτυλα της με την άκρη της σακούλας. Συνήθως η στάση της όταν με βλέπει είναι επιθετική αλλά τώρα που την βλέπω μπροστά μου γεμάτη νευρικότητα και αμηχανία δε μπορώ να κρύψω πως μου αρέσει αυτή η πλευρά της. Όσο την κοιτάζω δε μπορώ από το να εξερευνήσω όλο της το κορμί με τα μάτια μου.. Φοράει μία κολλητή μικροσκοπική μπλούζα και ένα εφαρμοστό κολάν που τη χαϊδεύει σε όλα τα σωστά σημεία και τονίζει τις καλοσχηματισμένες καμπύλες της. Στη σκέψη μου να την παίρνω εδώ και τώρα πάνω από το όργανο γυμναστικής νιώθω έναν έντονο ερεθισμό και ξέρω πως πρέπει να επαναφέρω άμεσα την τάξη στο μυαλό μου πριν οι σκέψεις μου γίνουν αντιληπτές και από τους υπόλοιπους. Επιστρέφω το βλέμμα μου στα μάτια της και την βλέπω να με πλησιάζει με αργό και σταθερό βηματισμό.

Μ' ένα σου βλέμμαWhere stories live. Discover now