Sweater Paws

Sweater Paws - Proloog

P.o.v Kai Wynters

Ik laat mijn vingertoppen over de bladzijdes van mijn boek glijden terwijl ik ieder woord in me opneem. Mijn oren gespitst, luisterend naar de regen. Soms voelt het alsof ik in twee andere werelden leef op dit soort nachten. Binnen is het warm en hangt er een rustige zweer terwijl het buiten koud is en er altijd wel geluid is. Zo verschillend van elkaar maar toch zo dicht bij.

Zachtjes zucht ik en sla mijn boek dicht. Mijn concentratie zo uit het raam gevlogen. Ik irriteer me er mateloos aan als ik mijn concentratie verlies. Het maakt niet uit of ik daarvoor juist heel geconcentreerd bezig ben geweest, ik verlies het dan gewoon uit het niets en er is niks wat ik kan doen om het weer terug te krijgen. Ik kan verder gaan met lezen, maar geen enkel woord zal blijven hangen.

Ik rek mijn armen boven mijn hoofd uit en schop de lakens van me af. Kippenvel spreid zich over het ontblote deel van mijn benen. Het enigste wat ik aan heb is een belachelijk grote blouse en knie kousen. Ik schuifel richting het raam tot mijn neus het glas raakt. Ik volg de regendruppels die een soort wedstrijdje lijken te doen. Een kleine glimlach ontstaat op mijn gezicht als er een flits door de lucht schiet gevolgd door gedonder.

Vroeger dacht ik altijd dat de wolken dan ruzie maakten en hun problemen uitte door de grootte van flits en het geluid van de donder. Een zacht gejank haalt me uit mijn gedachtegang. Ik weet dat het niet van binnen afkomt aangezien de hond van mijn oom en tante al een tijdje dood is. Vreemd...misschien de hond van de buren? Ik schud mijn hoofd en draai me naar mijn wekker toe die met rode cijfertjes aangeeft dat het al middernacht is.

Oepsie...weer te laat. Mijn tante heeft een wekker gezet zodat ik op tijd ga slapen aangezien ik letterlijk de hele nacht door lees als ik niet gestopt word. Maar zoals gewoonlijk sluit ik mezelf af van de geluiden om me heen, in ieder geval die ik irritant vind, en lees ik door het gepiep van de wekker door. En verwacht maar niet dat als hij afgaat dat mijn oom of tante me nog komen herinneren dat ik moet gaan slapen, want die slapen als een blok.

Ik haal mijn hand door de bos krullen op mijn hoofd en staar naar mijn voeten. Wat nu? Het enigste wat ik zeker weet is dat ik vanavond geen slaap meer zal vatten en al helemaal niet verder kan lezen. Ik ga op mijn knieën zitten voor het raam en draai de hendel naar boven zodat hij van het slot raakt. Het geluid van de regen word onmiddellijk helder en laat me glimlachen.

Een koude wind blaast in mijn gezicht zo mijn kamer in. Ik voel de kippenvel als een malle over mijn lichaam verspreiden waardoor er een rilling over mijn rug glijd. Voorzichtig steek ik mijn hand naar buiten tot de regendruppels mijn huid raken. Een giechel ontsnapt uit mijn keel door het kriebelende gevoel van de regen tegen mijn gevoelige huid.

Ik schuifel nog dichter naar het raam toe tot mijn buik de muur raakt en ik niet verder kan. Een regendruppel glijd van mijn handpalm over mijn pols door naar de rest van mijn arm tot hij naar de zijkant glijd en van het puntje van mijn elleboog druipt. De druppel beland op mijn ontblote bovenbeen waar hij blijft liggen. Voorzichtig veeg ik hem van mijn huid en richt mijn aandacht weer terug op mijn hand. De kou samen met de regen heeft er voor gezorgd dat ik geen gevoel meer heb in mijn hand.

Langzaam trek ik hem terug naar binnen en ga vervolgens tegen de muur zitten onder het raam. Ik zucht zachtjes en sluit mijn ogen terwijl de kalmerende lucht van de stort regen buiten me slaperig maken. Het word steeds lastiger om mijn ogen open te houden en mijn hoofd begint te  knikkebollen als ik probeer wakker te blijven. Een tevreden zucht rolt over mijn lippen als ik warmte voel aan de zijkant van mijn hoofd.

Mijn hoofd raakt mijn kussen en de warmte verdwijnt waardoor er een ontevreden piep uit mijn keel ontsnapt. Ik rol over op zoek naar de warmtebron die een veilig gevoel achter laat in mijn hart en mijn buik doet omdraaien op een goede manier. Een spinnend geluid borrelt op uit mijn borst als de warmte weer terug keert om me heen. Ik beweeg heen en weer tot ik comfortabel lig.

Mijn wang wrijf ik tegen de warmtebron om nog warmer te worden. Zachte grommende geluiden vullen mijn oren, maar ik ben al te ver heen om er aandacht aan te besteden als ik mijn lichaam ontspan en weg dompel in mijn eigen onderbewustzijn.

🐾🐺🐾🐺🐾🐺🐾🐺🐾🐺🐾🐺🐾🐺🐾
|| 810 woorden ||
|| Bewerkt op : 06-01-2019 ||
|| Gepubliceerd op : 24-05-2020 ||