Barcelona IV: We are friends for life

41."Starszy aspirant Sanchez, aspirant Rodriguez, wydział kryminalny."

So what you're gonna say at my funeral now that you've killed me?

„Here lies the body of the love of my life, whose heart I broke without a gunto my head. Here lies the mother of my children, both living and dead.Rest in peace my true love who I took for granted.

~Beyonce - "Sorry"

Becky

Jeśli myśleliście, że pijana Leigh-Anne to ta, która poszła spać z Chrisem, to jesteście w błędzie. Bo w porównaniu do stanu, do jakiego się doprowadziła na weselu Perricka, wtedy była zaledwie wstawiona.

- Z czego się chuju śmiejesz? - Jęknęła do Chrisa.

- Ja? Z niczego. - Wybuchnął śmiechem. - Skacowana Leigh to materiał na film.

- "Zabójstwo Christophera Veleza" też brzmi nieźle, hm?

- Czy ty mi grozisz?

- Ja? Skądże.

- Dobra, zanim wy się tu zaczniecie zarzynać, to ja muszę iść do pracy. - Powiedziałam.

Pożegnałam się z Joelem i wyszłam z domu. Miałam dzisiaj pierwszą próbę do MTV Awards.

- Cześć! - Przywitałam się z managerem.

- Hej, hej. Poznaj, to nowy choreograf, Dean, a to tancerze: Rob, Zach, Catalina, Loriann, James i Klaudia.

- Miło mi was poznać, skąd jesteście? - Zawsze staram się nawiązać dobry kontakt z tancerzami.

- Ja i Loriann z Hiszpanii. - Odparła Catalina.

- Nasza trójka - James wskazał na Rob'a i Zach'a. - z Los Angeles.

- A ja z Polski. - Odpowiedziała Klaudia.

- Dobra dobra, koniec pogaduszek, do roboty. - Zarządził Dean.

Zabraliśmy się do prób. Nie wiem, może mi się wydaje, ale nie podobał mi się ten Dean. Gość ewidentnie gapił mi się na tyłek i cycki. Jakby... wiem, że jak na kobietę po dwóch ciążach wyglądam zajebiście, ale... nie, dzięki, nie jestem zainteresowana.

Wróciłam do domu, zupełnie padnięta.

- Hej. - Pocałował mnie Joel.

- Hej... - Westchnęłam.

- Zmęczona?

- Strasznie.

- Masz ostatnio za dużo na głowie.

- Taka kolej rzeczy, kochanie. Jak tylko wydam tą płytę będę miała święty spokój.

- Tak, tylko wyjedziesz sobie w trasę.

- Jesteś zazdrosny? - Uśmiechnęłam się.

- O ciebie? Cały czas. Mamy jutro wywiad i meet&greet z chłopakami.

- A ja mam próbę.

- To ja wezmę dzieci, hm?

- Zobacz, jakie to zabawne. W sensie, to tak śmiesznie brzmi. Dopóki nie było małej na świecie, to mówiliśmy "chłopcy", a teraz "dzieci" i to brzmi tak, jakbyśmy byli małżeństwem z dziesięcioletnim stażem i mieli po trzydzieści lat.

- Chyba naprawdę jesteś zmęczona.

- Tak, pójdę już spać.

Leigh-Anne