Tell No One #Mus-alonlymAward20

Chapter 7

Sofia's POV

"Kailangan nang maagapan ang sakit na ito.. upang hindi kumalat at lumala."

"Kailangan nang maagapan ang sakit na ito.. upang hindi kumalat at lumala."

"Kailangan nang maagapan ang sakit na ito.. upang hindi kumalat at lumala."

"Kailangan nang maagapan ang sakit na ito.. upang hindi kumalat at lumala."

"Kailangan nang maagapan ang sakit na ito.. upang hindi kumalat at lumala."

"Kailangan nang maagapan ang sakit na ito.. upang hindi kumalat at lumala."

That was what the doctor said earlier..

Hindi.. ko, mapigilang maisip ang mga sinabi ng doctor kanina.

It was.. consuming my mind..

Galing ako kanina sa hospital, these past few days kasi ay nakakaramdam ako ng pananakit sa mga kalamnan ko. Medyo nag su-swell din yung left leg ko. I don't know why.. I just found myself inside the hospital while listening to what the doctor says.

"Aya.. bar tayo tonight." Sabi ko mula sa kabilang linya ng telepono.

"Ha? Himala? Nag-aya ang mabait kong kaibigan.." pang-aasar nito sa akin.

"Shut up, susunduin kita mamaya, at 8. Bye" malamya kong tugon saka ibinaba ang telepono.

Humiga muna ako sa malambot kong kama saka sandaling tumitig sa kisame.

Pa'no pag lumala ang 'to?

Pa'no pag ikamatay ko ito?

Pa'no pag kumalat ito sa katawan ko?

Not gonna happen...

May naghihintay pa sa akin..

I need to face this.. bravely.

Few minutes later, tumayo na ako to take a bath first then naghanap ng masusuot.

I decided to wear my loose pants and fitted crop top with my pair of hills. Dahil nga naka blue naman ako ngayon, I choose to put my blue lipstick as well.

Yuh. I love collecting different colors and types of lipsticks!.

Feeling ko kasi through applying different colors in my lips ay para na ring sinasabi ko sa maraming tao na sobrang makulay ang mundo ko.

Kahit feeling ko hindi.

Ilang minuto pa ang nakalipas ay tapos na rin ako. Kinuha ko na ang car keys ko saka pumunta sa bahay ni Aya.

"You're late." Bungad niya sa akin saka sumakay sa front seat.

"Pakealam mo." Walangyang sagot ko.

"Ba't ka naman biglang nagyaya? Heart broken ka na naman ba?" Tanong niya habang nag se-seat belt.

Sandali lang akong tumahimik.

Mas malala pa diyan Aya... sabi ng isip ko.

"Trip ko lang.." pagsisinungaling ko sa kanya.

Yung totoo? Gusto ko lang makalimot sa problema..
I badly wanted to run away from my problems..
Gusto ko nang sumuko..
Pero hindi pwede.
I need to face this one.

But I also need time for myself.. to breath..

"Ang dami namang tao dito.." Panimula ni Aya habang papasok kami sa isang bar na medyo may kalayuan mula sa bahay namin.