The Mistress Wife

Chapter 4

CHAPTER 4

"A-ANONG GINAGAWA mo dito?" Nakakunot ang mga kilay niya habang nakatingin samin, mahina kong tinulak palayo si Jason saka nilapitan siya. Sobrang nakakagulat na narito siya ngayon, karaniwan kasi nagtetext siya kapag uuwi siya.

Nakatingin pa rin siya saamin habang nakakunot ang noo niya, palipat lipat ang tingin niya saamin ni Jason na para bang hinuhula niya kung ano ang nasa isip namin

"L-lester?" Para bang natauhan siyang napailing nang sambitin ko ang pangalan niya, inabot niya sakin iyong mga dala niya

"You texted me, asking me to buy salonpas and carrot cake?" He said with an unsure voice that made me frown. Sakanya ko ba nasend? I went to check my phone at napatampa ako ng noo ko ng makita kong sakanya ko nga nasend

"S-sorry, wrong sent. It was supposed to be for Jason" kinagat ko ang ibaba kong labi.

"Sige, a-alis na ako" rinig ko ang pagaalangan sa boses niya

"S-salamat. Ingat ka p-pauwi" Pauwi? Saan siya uuwi eh dito ang bahay niya. Umiling ako, nahihibang ka nanaman sa pinagiisip mo Lorraine.

Ilang segundo pa akong nakatanga sa pinto na linabasan niya. Bakit bibili siya? He could've just texted me na ayaw niya or nakakaabala ako sakanya but still he went out of his way and bought me the things I asked!

"J-Jason! May pakealam pa siya Sakin!" Natutuwa kong saad kay Jason

"Huh?" Nagtatakang tanong ni Jason

"If he doesn't really care anymore he wouldn't have bought me these!" Sabi ko sabay taas nang mga dinala ni Lester

"Lorraine.."

"B-Baka kahit papaano.. Mahal niya pa ako" Lester. Diba? Kung wala ka nang pake Sakin, you wouldn't have bothered buying me these? Saka iyong itsura niya kanina halatang nagmadali!

"Lorraine.. Baka.. Fine. Maybe he's concern pero Baka dahil Lang yun sa may pinagsamahan kayo dati" I cringe at the word 'dati'

"Pero kahit na, may hope pa din" I uttered hopefully. Hindi naman masamang umasa hindi ba?

"Akala ko ba magtatry ka ng mag move on? I thought you'll give me a chance?! Bakit umaasa ka nanaman?!"

"Jas..."

"Lorraine, please.. "

"P-pero.." Pagkasabi ko nun, sinabunutan niya sarili niya, then he cursed "J-Jason.." Umiling siya saka umalis..

Jason.

Gusto kong inuntog ang sarili sa pader, oo nga naman Lorraine kakasabi mo lang sakanya na bibigyan mo siya ng chance pero heto ka nanaman. Sakit ko na ata to, Lester Syndrome, Ilang beses ko nang sinabi sa sarili ko na magmomove on na ako, that I'm finally moving on pero hindi nangyayari, puro isip at salita lang ako kasi at the end of the day I'm still not ready- I still don't want to- kasi umaasa pa din ako.

I'm sorry Jason

JASON POV

Galit na hinpas ko ng paulit-ulit ang manibela ng kotse ko. Kakasabi niya lang na bibigyan niya ako ng pagkakatao pero bakit ganoon? Bakit kapag hindi niya kaharap si Lester ay nakakaya niya na pero kapag nandyan na uli ung pesteng Lester na yun ay bigla nanaman siyang tumitiklop?! Bakit Lorraine?!

Shit ka Lester!

Ok na. Ok na kami eh! Why do you have to come and mess things up?! Ayun na, she finally gave me a chance pero ngayon parang babawiin niya na iyo g chance na yun. F^ck!