Hell-o (Nederlands) (oud)

Een demonisch probleem

Tom werd wakker door het fel licht die door het raam scheen. Het was de zon, het was eindelijk ochtend, dat dacht Tom teminste toch. Tom opende langzaam zijn ogen en hij begon te kreunen. Zijn rug deed zeer omdat hij in een slechte positie in slaap gevallen was. Hij probeerde rechtop te zitten maar het koste veel moeite met die pijn. Hij kreunde terwijl hij dit deed en zijn ogen wende aan het licht. Hij keek even rond en was vergeten wat er allemaal deze nacht gebeurt was, net alsof het allemaal een vieze droom was. Hij liep slap naar zijn open keuken om een bord en mes te pakken. Maar toen hij in de keuken aankwam, ging zijn aandacht naar de klok die op de muur hing. "12 uur?!?" zei Tom tegen zichzelf. Hij heeft zich overslapen, en dat is zeer vreemd omdat Tom een ochtendmens is. Toen ineens, herinnerde hij alles dat er die vorige nacht gebeurt was. Tom keek achter zich en staarde naar de deur van zijn slaapkamer. "Waarom is het daar zo stil? Is zij ook ik slaap gevallen? Of erger nog is zij ontsnapt?" dacht Tom. Hij was nog niet klaar om binnen te gluren wat er in die kamer gebeurt.

Tom had ontbeten en had tijdens het ontbijten een naar gevoel. Het was doodstil in het appartement, en hij kon alleen maar het verkeer van buiten horen. Hij zat nu te denken over wat zijn volgende stap zou zijn. Dan ineens dacht hij aan iets, "Wat hebben ze met mijn dood lichaam gedaan?". Tom vroeg zich zelf af hoe het komt dat hij nog een fysiek lichaam heeft. Zou hij niet eerder een geest zijn? Voor Tom klopte dit allemaal maar niet en hij deed zijn bord en bestek weg, deed zijn hoodie aan en ging naar buiten.

Tom ging die dag langs een paar kerkhoven die niet zo ver weg lagen van de stad. Bij elke kerkhof, keek hij rond op zoek naar zijn 'eigen' graf, maar telkens vond hij het nergens. Na een hele voormiddag zoeken, begon hij al honger te krijgen en keerde hij terug de stad in om iets te gaan eten. Hij kwam aan aan het café waar hij gewoonlijk langskwam. Hij ging binnen en hij ging aan de bar zitten. Nu waren er iets meer mensen dan vorige keer toen hij er was. De ober kwam vanuit de hoek aan de bar gestapt en zag Tom eerst niet omdat hij een glas aan het afdrogen was met zijn handdoek. Toen hij klaar was, zette hij het glas rustig naar en deed zijn hoofd dan weer naar omhoog, dat ervoor zorgt dat hij Tom een meter naast hem zat zien zitten. Hij staarde even naar Tom en zijn blik ging van een neutraal gezicht naar geïrriteerd. Hij leende tegen de bar en keek Tom recht in de ogen aan. "Wat kom je hier doen?" vroeg hij. Tom wist niet zo goed waarom hij ineens zo deed en hij antwoordde zo onschuldig mogelijk "Ik... wil graag iets drinken?". De ober keek weg en grinnikte even omdat hij het absurd vond dat Tom vergeten was wat er vorige keer was gebeurt toen hij daar was. Hij schudde zijn hoofd en keek terug naar Tom. Hij zei "Ben je vergeten wat er vorige keer gebeurt was? Je hebt niet naar mij geluisterd en je was onbeleefd.". Tom deed zijn schouders naar omhoog en zag het probleem niet. De ober wees naar de deur "Zo gedraag je je niet Tom. Je bent een toffe kerel, maar je moet leren om niet zo veel te drinken in het vervolg. Ik denk dat het tijd wordt dat je even hier niet binnen komt, voor minstens een maand.". Tom was verward en zei "H-heb je het al niet gehoord? Over mij?". Het was even stil en de over deed zijn handen naar omhoog. "Wat? Wat over u?" zei hij. "W-wat er die nacht gebeurt was, nadat ik hier wegging. Wist je wat er toen gebeurd was?" zei Tom. De ober schudde zijn hoofd en zei "Luister, het kan mij niet zo veel schelen wat er gebeurt is nadat je tegen mijn klant zijn auto was gebotst. Dus waarom ga je gewoon niet weg en kom je pas terug binnen minstens een paar maand, en dan kan het dan vertellen wat jij die nacht beleefd had? Hm?". Tom kon het niet geloven, de ober wist niet eens dat hij die nacht gestorven was. Hij vond het wat triest, omdat hij en de ober nog wel goed overeenkwamen. Hij vertelde altijd zijn problemen aan de ober en de ober gaf hem soms advies. Je zou denken dat hij misschien zou weten dat één van zijn klanten die weekelijks langskwam om te gaan drinken gestorven was, maar nee, schijnt niet deze ober. Dit gaf Tom een triestig gevoel, hij besefte dat zijn leven eigenlijk voor niemand veel uitmaakte. Hij is die ene figurant die je altijd in de achtergrond van de films kunt zien, maar je zou het niet merken als hij ineens zou verdwenen zijn uit de film. Tom ging rustig van de stoel en verliet het café. Hij ging ergens anders naartoe om te gaan eten, deze keer in een klein restaurantje waar je in de middag boordjes kon eten. Tom bestelde een broodje en at het binnen op. Daar stond een televisie-scherm aan de muur die het nieuws afspeelde. Tom keek naar het nieuws maar er kwam niet veel interessants. Dan ineens werd het onderbroken door 'BELANGRIJK NIEUWS'. Tom was nieuwsgierig want dat gebeurt niet vaak. De presentator zei "Er werd nog net aan de autosnelweg wat politiemannen beschrijven als een massamoord ontdekt.". Tom liet het broodje op tafel vallen en hij stond hevig rechtop. De presentator ging verder "Voor gevoelige kijkers, u bent gewaarschuwd de volgende beelden zijn voor sommige kijkers ongepast.". Dan werd er een beeld getoond van lijken en vernietigde auto's die over de baan verspreid waren, gefilmd vanuit een helikopter in de lucht. De presentator sprak verder nog in de achtergrond "Deze nacht werd er onverwacht 8 mensen vermoord op deze baan hier. De moordenaar is onbekend en er waren geen enkele ooggetuigenissen. De politie heeft de baan afgesloten en er word hevig onderzocht wie of wat het gedaan heeft, aan de hand van sporen die achtergelaten werden.". Tom begon zich alles terug te herinneren en hij kreeg een kleine paniekaanval. De kassagiers zagen Tom in paniek gaan en ze vroegen of hij zich wel oké voelde. Tom hoorde hen niet door het gesuis in zijn horen en vluchtte naar buiten. Hij nam diepe ademhalingen terwijl iedereen op de stoep hem vreemd bekeek. Na een tijdje toen hij eindelijk op rust was gekomen, ging Tom op een bankje zitten en at hij zijn boordje daar op. Hij zuchtte nog eens diep. Hij wou dat hij alles kon vergeten wat er die nacht gebeurt was. Hij vond het nog steeds erg voor die jongen genaamd Victor. Hij gooide de verpakking weg in de vuilnisbak vlak naast het bankje en Tom ging weg.