Hell-o (Nederlands) (oud)

De ontsnappingspoging

"Ziezo!" zei Tom. "Ik heb de kogel eruit gehaald, de wond schoon gemaakt en het ontwikkeld in verband. Dat is het meeste dat ik nu kan doen." ging Tom verder. Zijn hand zat nog vol met bloed. Het bloed was zeer donkerrood dat het bijna zelfs zwart was. De twee demonen waren al heel de tijd zonder interesse rond zich aan het kijken tot Tom iets zei. Eén van de twee demonen zei tegen Tom "Goed gedaan, nu, mag ik eens kijken." De twee stapten allebei rustig naar voren in richting van de verwonde demon en Tom ging opzij. Eén van de twee demonen leunde zich naar voren en zei fluisterend "Voelt het al beter?". De verwonde demon gromde en zei "Nee.". Hij hijgde hevig, het deed duidelijk nog zeer. De twee demonen keken dan naar het verband die Tom rond zijn buik had gedaan. "Heeft hij dat wel goed verzorgd?" vroeg één van de twee. De verwonde demon hijgde nog steeds maar gaf geen antwoord. "Hm..." zei één van de twee. "Er is nog steeds wel wat bloed op het verband? Vind je niet?". Tom was al heel de tijd aan het luisteren maar had dan door dat niemand van hen een oog op hem had. Tom dacht "Ga ik hier nu serieus blijven wachten totdat deze demonen mij toch hoogstwaarschijnlijk terug gaan gooien in die put?". Tom keek naar achteren in richting van de opening, waaruit hij de gang kon zien. De gangen waren helemaal stil, ze leken wel helemaal verlaten te zijn. Tom keek weer naar voren, naar de demons die aan het discussiëren waren. Tom nam stilletjes en langzaam een stap naar achteren, dan nog één, en dan nog één. Zijn hoofd zat vol met zweet en zijn handen beefden. Onder zijn hoodie, begon het door het zweet veel te jeuken. Tom bleef maar kleine pasjes naar achteren nemen totdat hij aan de opening kwam. Hij nam langzaam een bocht naar rechts en hij was weg. Nu stapte hij iets sneller, maar nog steeds stil. De demonen hadden hem nog steeds niet door en waren nog steeds aan het discussiëren, "Hoe hilarisch." dacht Tom. Hij bleef een tijdje rustig doorstappen door de gangen en zijn voetstappen kon je door de gangen heen horen als een echo. Hij controleerde telkens voordat hij stap zette of er niemand op hem kwam afgelopen. Hij kwam bij een kruispunt terecht. Tom was helemaal verdwaald in de lange stille gangen. Hij keek rond zich en zag op de muur van elke gang rond zich geschreven staan naar waar het toe lijd. Eén van die gangen zei 'Richting het portaal'. "Wat portaal?" vroeg Tom zich af. "Misschien is dit het portaal dat gebruikt wordt om naar de overwereld te gaan?" dacht Tom. Tom zag dit als een goede kans om hel te kunnen ontsnappen. Hij nam die gang en na 4 minuten lang stappen kwam hij aan in een grote grotzaal. Hij kwam bij een opsplitsing, met 2 gangen die werden aangeduid met  'overwereld' en 'hemel'. Tom wou naar de 'overwereld' portaal gaan maar hij was nieuwsgierig wat er te wachten stond bij de 'hemel' portaal. Hij leunde met zijn hoofd naar voren om te zien wat er aan de andere kant van de gang van 'hemel' stond. Er stond een wit portaal, die afgedekt werd door een paar grote brokken steen. Het portaal leek wel daar al voor eeuwen verlaten te zijn. Op het steen, werd er met een rode vloeistof geschreven (waarvan Tom vanuit ging dat het bloed was) 'Buiten gebruik'. Tom keek nu de andere richting op, waar het portaal van de overwereld was. Dat portaal was blauw gekleurd. Tom ging ervan uit dat de blauwe kleur de kleur van water voorstelde. Hij wou een stap naar voren nemen totdat hij de echo van geroep hoorde achter zich. Die stemmen leken net op de stemmen van de demons waar hij daarjuist bij zat. Hij kreeg kippenvel en keek langzaam achter zich. De roepende stemmen kwamen altijd maar dichter en dichter bij, en toen zag Tom het. Het waren de twee demons die razendsnel vliegend achter hem zaten. "Daar is hij!!" riep één van de twee demonen. Tom verschoot en sprong van de angst. Hij spurtte naar het portaal naar de overwereld en struikelde bijna over door de plotselinge beweging die hij maakte. "Hey!!" riep de demon achter hem. Tom spurtte voor zijn leven in richting van het portaal. Elke seconde kon hij het geluid van de luide wapperende vleugels horen dichterbij en dichterbij komen. Tom was hopeloos in deze situatie. Dan, voelde hij iets aan zijn kap van zijn hoodie aanraken. Het was de hand van de demon achter hem. De hand probeerde zijn greep alsmaar sterker te maken op Tom zijn hoodie. Tom geeft de hand een grote klap en de hand van de demon trok weg. Nu was hij zeer dicht bij het portaal. Hij zette een grote stap naar vooruit en nam een enorme sprong. Het leek wel dat hij net zoals de demons achter hem ook eventjes vloog. Uiteindelijk, ging hij door het portaal heen en de demonen remmen meteen. Ze zetten hun voeten op de grond voor weerstand en kwamen dan op stilstand.