Hell-o (Nederlands) (oud)

Een monster

De zon scheen fel, vogeltjes zongen, een klein fonteintje vlak naast het padje zorgde voor een rustgevende sfeer. Gert zat rustig alleen op een bankje in het stadspark een roman te lezen. Hij had een goed humeur en genoot van de stilte en de natuur. Een man, stapte langs het padje en ging vlak naast Gert op het bankje zitten. Gert vind dit een beetje vreemd, er waren zoveel andere lege bankjes hier in dit deel van het park, dus waarom zit hij dan vlak naast hem? Gert schudde zijn hoofd en las terug verder. Hij negeerde hem gewoon. De man draaide zich om naar Gert en zei "Mooi, hé? Het park?". Gert gluurde heel eventjes naar de man. "Welk boek is dat? Ik denk dat ik het van ergens ken?". Hij zag dat Gert hem een beetje geërgerd bekeek. De man zag dit en zei "Hehe, oh ja sorry! Je bent druk met lezen, hoe stom van mij! Ik hou wel mijn bek voor jou.". En opnieuw, keerde Gert terug naar zijn boek. Het was eventjes terug stil. De man bekeek zijn omgeving met een grote glimlach. Dan zei hij plotseling "Mijn naam is Boris. En hoe heet u?". Boris had normale kleren aan, en zijn vleugels leken verstopt te zijn. Hij droeg een jas en een lange goedkope jeans. Gert zuchtte. Hij vond deze man een beetje vervelend en hij verpestte de rust. "Gert." zei hij die zichzelf dwong te antwoorden. "Aangenaam, Gert. Het spijt me dat ik je stoor, hehe. Ik ben namelijk een vriend van Tom.". Gert zijn ogen gingen wijd open. "Heb je al iets van hem gehoord?" vroeg Gert bezorgd, ook al probeerde hij dit verbergen omdat hij dit niet graag toegaf. "Rustig rustig, oude man!" zei Boris. "Weet je waar hij is?" herhaalde Gert. "Nee nee, dat is waarom ik hier ben, Gert. Om eerlijk te zijn, ik ben al een tijdje opzoek naar jou, maar maak je geen zorgen, het is niet zo dat ik je stalk ofzo, hehe. Nee nee maat, ik maak me ook zorgen over Tom." loog Boris. Gert knikte. "Wat wil je dan van mij? Sinds dat hij vermist is heb ik ook nog niets gehoord over Tom.". "Oh... Ja, jammer... Alleen, ik moet je wel nog iets anders vragen. Heb jij toevallig onlangs vreemde dingen gezien en gehoord in Tom's appartement? Ik heb gehoord dat daar veel rare dingen gebeuren.". Gert moest grinniken. "Inderdaad." dacht hij. Gert pauzeerde even en zei dan "Ik heb vreemde dingen gezien... Vooral onlangs, heb ik iets zeer vreemds gezien. Ik heb het nog niemand vertelt, vooral omdat ik denk dat niemand me gaat geloven.". Boris knikte, hij zei aangenaam "Je mag het aan mij vertellen makker, als je dat beter doet voelen? He.". Gert dacht even na. Hii zuchtte. "Goed dan, maar spits je oren. Je zal niet geloven wat ik gezien heb, ik denk dat ik eindelijk na al die jaren mijn verstand heb verloren...".

Later, werd Tim naar de troon gebracht. De bewakers kwamen de troonzaal binnen met stil die ze goed vasthielden. Ze knielde en zeiden daarna "Majesteit, we hebben een engel gevonden in één van onze gangen in hel. Wat doen wij ermee?". Luca had geen goed humeur, vooral na al die gebeurtenissen met Tom die verdwenen was. Ze zat in een hangende slordige houding op haar troon en zuchtte zeer diep en keek daarna geërgerd naar de engel. "Ik heb het gehad met engelen! Neem hem maar weg, sluit hem ergens op!" zei ze gehaast en maakte geen oogcontact met de bewakers of met de engel voor zich. De bewakers waren klaar om Tim mee te nemen, totdat stil heb onderbrak en riep stotterend ondanks de druk "T-T-T-T... T-T-Tom h-heeft mij g-gestuurd!". Luca keek nu verbaasd en benieuwd naar de engel. Ze zei niet overtuigd "Oh ja? Dikke onzin, vuile engel. Goed geprobeerd!..." maar dan herkende ze het gezicht van de engel. Ze zag de littekens op zijn gezicht, zijn blonde baard, zijn slank bibberend lichaam en ze herkende zijn stotterende stem. "Wacht eens even... Jij bent die engel waarvan we die vleugels hebben van afgezaagd... Tim was het, hé? Hoe ben jij dan uit je cel ontsnapt! Leg uit!!". Tim vertelde "H-Het was Tom, h-hij had mij bevrijd en ervoor gezorgd dat ik terug naar de hemel kon gaan. Ik ben hem eeuwig dankbaar, en nu zal ik hem en die j-j-jongen r-redden en ik heb jou hulp nodig. Z-z-ze zijn gevangen genomen door de corrupte engelen!". Luca was verward, ze vroeg "Jongen? Wat jongen?". "J-j-ja. E-Er was ook een jongen ik die cel." zei Tim. Luca stond rechtop en ging langzaam van haar troon af. "Weet je wat ik denk..." zei ze. Ze kwam telkens dichter en dichter, totdat ze recht voor de engel en de bewakers stond. "Ik denk dat je vol met onzin bent. Jullie hebben die waarschijnlijk opgesloten, niet de corrupte engelen. En jullie maken mij wijs dat de corrupte engelen dat gedaan hebben zodat ik vijanden zal worden met hen. Goed geprobeerd, snotaap! En nu mag u terug naar de kerkers van Durian, waar je behoort!". Luca stapte terug naar haar troon en ondertussen sleepten de bewakers Tim mee naar de uitgang. "N-Nee, Luca! Ugh, nee, nee, nee..." mompelde Tim teleurgesteld tegen zichzelf terwijl hij slap naar beneden keek. Plotseling maakte hij zonder veel moeite zich los van de grip van de bewakers. "G-Goed dan...", zei Tim op een beetje zelfzekere manier. De bewaker wou hem terug grijpen maar voordat hij dat kon doen, zei Tim "D-Doe h-het dan maar op j-jouw manier...". Hij zwierde zijn arm naar achteren, maakte van zijn hand een vuist en gaf de bewaker een gigantische slag op zijn buik. De bewaker vloog lancerend overdreven hard naar achteren en viel recht tegen de trappen van de troon. De impact was zo groot dat er een gigantische barst kwam en een deel van de trap in elkaar zakte waardoor Luca naar beneden viel. Verbaasd en geschokeerd viel Luca op de grond. Dit zag ze echt niet aankomen. De andere bewaker wou Tim aanvallen maar Tom greep hem stevig vast aan de arm waarmee de bewaker zijn wapen vasthield en gooide hem naar de andere kant van de zaal. Luca moest kuchen en keek de slanke kleine Tim aan die ineens zo sterk was als een reus. "Ben je gestoord, engel?! Wat ben jij zelf! Praat!" zei Luca bevelend alsof ze nog steeds alle macht had in deze situatie. "M-Mijn naam is eigenlijk niet Tim. H-Het is Timtheos..." zei Tim zelfzeker. "Ik heb geen flauw idee wie dat is, en dat kan me ook niet zoveel schelen!". Tim antwoordde "N-Natuurlijk weet je dat niet. T-Toen ik gevangen genomen werd door D-Durian, was je nog niet in hel. J-Jij hebt nooit geweten w-wie ik was. I-Ik was de k-kapitein van het h-hemelse-l-leger! I-Ik w-was de s-sterkste van heel mijn l-leger, t-todat Durian mij als laatste overlever in de veldslag verslagen had in een gevecht en a-al m-mijn k-krachten u-uit mijn l-lichaam heeft g-gezogen met z-zwarte magie! M-maar nu, h-heeft G-God m-mij deze krachten weer o-opnieuw geschonken, en mijn oude zelf is t-terug. N-nu, luister naar mij. W-wil je T-Tom redden o-of niet?". Luca was woedend dat deze engel haar troonkamer binnenkwam en ineens alles begint te verknoeien, maar tergelijkertijd heeft ze ook wat respect voor deze engel, ookal lijkt hij op een slanke hobo. "Deze fucking stotterend engel." dacht ze. Andere bewakers kwamen de troonzaal binnengelopen om hun leider te beschermen maar Luca hield haar hand voor zich en beval "Het is goed. Hij is geen bedreiging meer. Laat je wapens maar zakken.". Luca stapte kalm naar Tim toe. Luca stelde voor "Dus, kleine rat. Jij geeft mij de weg naar Tom, en in ruil zal ik u met rust laten. Maar als u liegt, zal ik ervoor zorgen dat Durian u volgende keer terug in elkaar zal slaan. Deal?". Luca hield haar hand recht voor Tim. Tim knikte en gaf Luca een handdruk. "D-D-Deal.".