Lily en de andere wereld

Hoofdstuk 2

Jace

Verveeld zakte ik nog wat dieper onderuit. Nog even en ik zou op de grond liggen. Ik wist het, maar had niet de kracht om me overeind te hijsen. Het was de schuld van die oeverloze saaie bespreking waar ik nu al twee uur verplicht bij aanwezig moest zijn. Ik gluurde om me heen. Tegen over me keek Liam me grijnzend aan. Oké, ik was dus niet zo onzichtbaar als ik wilde zijn. Langzaam kwam ik overeind en grijnsde terug. Liam was mijn bondgenoot. Al vanaf de wieg. Zijn vader is de rechterhand van mijn vader die de Ard rí is, de hoogste soort koning endienend als een soort scheidsrechter en als bewaker van het recht van de volken. Een belangrijke functie, waarschijnlijk zelf de belangrijkste. Ons doel is het beschermen van alles wat niet in de normale wereld thuis hoort. En dan bescherming bieden in de breedste zin van het woord, dus niet alleen oeverloos vergaderen, maar ook ten strijde trekken met alles er op en er aan. En zo’n beetje alles wat er tussen zit. Mijn vader ziet mij als zijn opvolger, zoals de traditie voorschrijft, en als het op vechten aankomt, wil ik dat graag zijn, maar vandaag dus even niet.

Ik probeerde wakker te blijven en keek voor de honderdste keer de tafel rond. Mijn vader zat naast me, uiteraard aan de kop van de tafel. Liams vader zat naast hem en fluisterde mijn vader af en toe wat in het oor. Naast hem zaten de drie mannen die de Hoge raad vertegenwoordigden. Van elk volk een vertegenwoordiger. Ik begreep niet dat mijn vader ze kon verdragen. Ik werd al beroerd als ik alleen al naar hun koppen keek. Snel keek ik verder. Naast hen zat een enorme zuurpruim. Zij ging over de communicatie binnen de verschillende volken. Ik kon me haar zure mond wel voorstellen. Ik zou ook kijken alsof ik in een citroen had gehapt als ik wekelijks met al dat gespuis moest overleggen. Naast haar zat haar dochter, zij notuleerde voor haar moeder. Ze keek me smachtend aan. Ik geloof dat ik ooit met mijn tong op onderzoek uit ben geweest bij haar toen ik vast veel te veel drank op had. Helaas herinnerde ik me de details niet en zij wel. Ik keek gauw verder en probeerde haar indringende blikken te negeren. Ik kwam weer uit bij Liam die met zijn tong rondjes aan het draaien was. Wat een eikel, als de dochter van de zuurpruim het zou zien had ik een probleem. Ik probeerde hem met dodelijke blikken bewusteloos te kijken, maar helaas, daar lagen mijn kwaliteiten niet. Mijn kwaliteiten lagen meer bij vrouwen en vechten en dan liever niet in die combinatie. Eerst een potje vechten en dan het liefst een potje vrouwen. Dit tot grote ergernis van mijn vader, die me liever zag omgaan met een politiek verantwoord, net meisje waar ik vervolgens tot in den eeuwigheid aan vast zou zitten. Als een beschermer zijn hart verliest is dat over het algemeen voor altijd. Beschermers zijn trouwe en loyale partners. Dat zag ik dus niet zitten, er was nog veel te veel te ontdekken.
Naast Liam zat de inspecteur van veiligheid, Logan Kelly. Hij hoorde bij ons volk, de Beschermers. Een goede kerel. Hij maakte graag een geintje en bleef met zijn tijd meegaan ondanks zijn hoge leeftijd.

Nog steeds ging het gesprek over het wel of niet aannemen van een nieuwe wet. Jezus, waar ik 1 zin voor nodig zou hebben, had de adviseur 500 zinnen voor nodig. Mijn vader was bezig met een hervorming. Hij wilde meer samenwerking tussen de volken en duidelijke afspraken zodat wij, de Beschermers, onze taak optimaal kunnen volbrengen. De volken worden steeds kwetsbaarder. De Magiërs waren op dit moment de meest kwetsbare groep. Zij waren in de loop van de jaren steeds meer uitgedund. Maar ook de Nachtmensen leken hun plek niet goed meer te kunnen vinden in de steeds voller wordende wereld. Dan hadden we nog de Heiligen die steeds minder te maken wilden hebben met ons en de andere twee volken. En daar kwam nog boven op dat de sfeer tussen de volken steeds grimmiger werd, er meer verdeeldheid was en ze elkaar het daglicht niet gunnen. Aan ons de schone taak om voor samenwerking, geheimhouding en vrede te zorgen. Niet een makkelijke taak, maar wel een taak waar wij, Beschermers, voor geboren zijn. Wij zijn geboren met sterkere zintuigen, kunnen ons sneller bewegen, beschikken over bijzondere wapens en zijn zowel fysiek als mentaal sterker dan een mens. Al vanaf dat ik vier was, had ik gevechtslessen gehad op allerlei verschillende gebieden. Geef mij een wapen en ik veranderde van de natte droom van alle meisjes in een gevechtswapen. Liam zat zachtjes te grinniken, alsof hij mijn gedachten kon lezen. Hij was geen haar beter.