Zot, Enea!
U zgjua e tromaksur, me rikujtime te mjegullta te nje nate me pare, ku duhet te kish lene kokrren e namit para atij.
Dreqin, shfryu, pa dashur ta niste diten duke mallkuar e duke iu drejtuar dreqit a satanait, por dukej se ai ia bente çorbë mendjen së fundmi.
E fajësoi sërisht dreqin, e jo atë dobësinë e saj karshi tjetrit, kur rrëmbeu telefonin prej komodinës së ngushtë e i shkoi atij.
'Lash nam mbrëmë apo jo?'
S'u pendua. E as që do të mërzitej as nëse nuk i përgjigjej. Ose thjesht mendonte kështu sepse thellë brenda vetes qe e bindur që ai do t'i përgjigjej. E kish kuptuar prej mënyrës si i qe afruar një natë më parë, e si i qe vënë nga pas më vonë, kinse për tu përkujdesur prej saj.
S'ja bëri zemra të ngrihej prej shtratit të ngrohtë. Falë zotit kish zgjedhur një punë që i lejonte të shijonte mëngjese të tilla. E tërë terapitë me fëmijët e ngratë i caktonte gjithnjë për më vonë.
'Pak. E pranueshme për një Enk ;)' iu përgjigj ai.
'Pra unë lej gjithnjë nam do të thuash' e shoqëroi me një prej atyre fytyrave te rrumbullakëta me vetullat e ngrysura e buzët e rrudhura.
'Sa për lezet'
'Më fal. Për çdo budallëk që mund të kem thëne. Edhe për ato që, zot na ruaj, si kam thënë megjithëse kam dashur' i shkroi e qeshi.
'Jam kurioz për këto të dytat' iu përgjigj shpejt.
'Kurioziteti vrau macen.'
'Jam kockë e fortë, kështu provomë' e ngacmoi ai.
'Nisur nga prapanica, ta besoj' shkroi e se vrau mendjen para se ta dërgonte. Disa gjëra s'kishin ndryshuar, e sinqeriteti i saj i tepruar qe njëra prej tyre.
'Dhe nuk ti shkruaj. S'le prova' i shkroi menjëhere më pas.
'Po flirton? Po më kërkon të takohemi?' iu përgjigj ai.
'Merre si të duash ;)' i shkeli syrin virtualisht. Megjithëse po, deshte aq shumë ta takonte.
'Po flirton' e bëri fakt të kryer tjetri.
'Na më na ti. S'je më aq i rëndësishëm në jetën time, harrove'
'Fatkeqësisht....' iu përgjigj. E si dreqin ta interpretonte ate retiçensën e tij?
'Dhe cfare do te thote autori me kete?' i shkroi.
'Të paktën në Maltë s'do ikësh :p'
'Po pres ndonjë ofertë më të mirë' vazhdoi ta ngacmonte ajo.
'Më thuaj' qe përgjigja e tij e shkurtër.
'Do të thuash që tani do të flasim?' e pyeti.
'Si thua ti?'
'Mund të provojmë të jemi miq' i propozoi Enki.
'Miq' shkroi edhe ai e ajo rrotulloi sytë, sepse e përfytyronte mjaft mirë që ai qe duke bërë të njejtën gjë.
Ish frustruese sa mirë njihte reagimet e tij. Edhe akoma më shumë se sa i mungonte ai.
Ata s'do qenë kurrë miq dhe këtë e dinin të dy, por miq qe më mirë se asgjë. E asgjë-në e kish provuar. Ta shpifte.
'Kjo mikesha jote ka punë për të bërë. Prandaj miku im, ditë të mbarë! Dhe po, ajo e qëparshmja mundej ose jo të ishte ftesë. Kështuqë mikush, më thuaj ke kohë për shoqen tënde të shkarë'
