Kara Kartal🇹🇷⠀ ོ

Bölüm-21 🇹🇷 ⠀ ོ -Güncellendi-

Önceki bölümden:

"Duuur!!!"

Ardından çekip vurdu kardeşimi hain.

Anında kapattığım gözlerimin dışında hissettiğim kardeşimin sağ omuzuma düşen kafası ve ensemden sırtıma akan sıcak bir sıvı...

"Kardeşimin ellerimi sımsıkı tutan elleri yavaşça gevşedi ve en son parmak uçlarıda koptu ellerimden... Bu acı ölmekten beterdi..."

Bir kere bile yaş akmayan gözlerimden tane tane dökülüyordu şimdi göz yaşım...

Kapatıldığımız yeri inleten bir haykırık çıktı içimden.
Hâlâ gözlerimin içine gülerek bakan adama olabildiğince sert bir kafa attım. Aldığı darbeyle yarı baygınlık geçirmişti.

Benim beynim ise yaşadığım anı idrâk edemeyecek kadar donuk. Kendimi kutuplarda çırılçıplak kalmış gibi hissediyorum...

Ve kaybolmuşluğumun içinde
yavaşça gitti gözümün önündeki bütün görüntüler...

Fırat'tan:

Herkes uymuş Tarık yine nöbette duruyordu. Onun gecelerini çalan ney bilmiyorum ama. Beni geceleri sırtıma atıp dağlara götüren silahım, boncukçudan çalan bir şey var. Hiç bir şekilde düşünmemek elde değil. Ben bu kadının gözlerini unutamıyorum. Bir umudu bekleyen ışık var gözlerinde... Sanki huzur bahçesinden çalmış gözlerindeki o ışığı...

"Acaba kendiside görüyormu kendindeki o küçük parıltıyı?"

Daha önce nasıl görmemiştim ben onu bilmiyorum. İki yıldır her zaman devriye için önünden geçtiğimiz  okulda hiç bu kadına rastlamamıştım.
Allah'ın hikmetimi ne denir?
Bilmiyorum ama...
Hakkari'den çıkınca daha çok hissettim içimdeki bu boşluğu. Normalde bir kadına göz koyan, akılda tutan bir insan değilim...
Ama Ahsen hanımda bir şeyler var beni ona benden habersizce çeken.

Saatlerdir elimde tutup bakmadığım fotoğrafa baktım bir süre.

"Beyazımı seviyordu acaba? Hep beyaz örtüsü var başında.Çok içten gülümsüyor ama.Bu fotoğrafta kardeşiyle parıl parıl bakan kadından eser yok şimdi. Eskiden güzel olan bir şeyler şimdi uzaklaşmış gibi. Bâriz farkediliyor acısı yüzünde..."

Elim,kucağıma koyduğum günlüğe kaydı. Kırışık sayfalarını araladım.

"Bu sefer kararlıyım seni teslim etmekte. Ama dönüşte okumadan teslim etmeyeceğim. Aslında karanlık olmasa şimdi okuyabilirdim."

Elimdeki fotoğrafı özenle günlüğün arasına koydum.

Geriye yaslanıp sırtımda soğukluğunu hissettiğim taşa verdim kendimi.

" Bazen bir şeyleri hissetmek iyi geliyor. Soğukluk, sıcaklık, acı..."

Gökyüzündeki yıldızlara kısa bir bakış attım. Uzak ama bir o kadar güzellerdi.

Sonra benim gibi kaya parçasının dibinde oturan Tarık'a kaydı gözlerim.

Elleriyle kafasını bastırıp,sağa sola sallayarak ensesini ovuşturuyordu.
Bu adamda bir şey var. Bizim bilmediğimiz ama onun bildiği, gizlediği bir şey.

Tıpkı benim operasyondayken mağarada bulunduğu ortamda kayboluşum gibi,bana silah doğrulttuğunda oda kendini kaybetmişti. Operasyon dönüşü ben ne yapacağımı çok iyi biliyorum. Bütün tim sıkı bir sağlık taramasından geçmeden kimseyi bir daha operasyona almayacağım.