Kara Kartal🇹🇷⠀ ོ

BÖLÜM -3 🇹🇷⠀ ོ -Güncellendi-

Önceki bölümden:

Kızları kenara alıp hainlerin gittiği yere baktım geri dönmeleri an meselesiydi. En az yirmi dakikalık bir mesafe bırakmalıydık aramızda. Dönüş yolu uzundu. Öğretmen hala çıkmıyordu. Sabırsızca verdim nefesimi. Resmen mağaranın ağzında ayan beyan duruyorduk.

Öğretmen geliyor mu diye ardımı döndüğümde ensemde bir soğukluk hissettim. Hoyratça bir ses konuştu sonra:

"İşte şimdi geberdin asker!"

Homuranarak konuştum.

"Bugünümü buldun acaba?"

Kızlar korkuyla ağlamaya başladı.Normal tabi birazdan ayaklarının ucuna kafamın uçması an meselesiydi. Ensemdeki hain onlarada bağırarak:

"Susun lan! Yoksa sizden başlarım!"

Silahı ensemde sarsıp sinirlerimi bozarken:

"Demek kaçacaktınız öyle..."

Kalleş lafını bitiremeden yere yığılınca arkama baktım.

"Onu. Vurdum..."

Öğretmen silahımla vurmuştu pisliği.
T

itreyen ellerinden yere düşen silahı alıp bağırdım:

"Hadi. Hadi acele edin. Gelmeleri yakındır!"

"Onu.Vurdum..."

Kolundan çekiştirdiğim kadını. Şoka girmişti.

"Merak etme gebermese ben alacaktım zaten canını. Acele edelim gelecekler şimdi!"

Koşarak geldiğim yerden çıktık mağaranın yukarısına. İlerde düz arâzi vardı. Her ne kadar tehlikeli olsada karanlığı kullanıp karşıdaki ormanlık alana gitmeliydik. Önden giderken. Durup kızların arkasındaki öğretmene olabildiğince sessiz konuştum.

"Öğretmen hanım şimdi şu araziyi
koşarak geçiyorsunuz."

Hala olayın şokunda 'ben vurdum' diyip duruyordu. Sinirle kollarından tutup sarstım.

"Öğretmen hanım!"

İrkilerek baktı bana.

"Size diyorum. Şuanda burda bu kızların canı tehlikede! Araziyi koşarak geçmeniz lazım ben peşinizden geleceğim. Ne olursa olsun durmayın devam edin ben size yetiştirim."

"Tamam."

O kızları alıp açık arazide çıkınca. Duyacakları şekilde seslendim:

"Daha hızlı koşun."

Hepsi dediğime uyup karanlıkta gözden kayboldu. Biraz geri gidip etrafı kolaçan ettim. Halihazırda gelen giden yoktu. Demekki daha geri dönmemişlerdi. Geri dönüp açık araziye geldim. Keskin gece karanlığı ne kadar kapatsada önümü yürüdüm. Açık araziden tekrar ormana girince öğretmen hanımı farkettim. Gitmemişler beni beklemişlerdi. Ve rahatlamış bir ses tonuyla:

"Çok şükür döndünüz."

"Neden bekliyorsunuz öğretmen hanım, ya bana bişey olmuş gelememiş olsaydım?"