Zawgyi
"ခ်န္ေယာလ္မလုပ္နဲ့လို႔ ဒီမွာအလုပ္လုပ္ေနတာကို။"
"-----"
"ခ္ခ္ ယားတယ္လို႔ မလုပ္နဲ႔ဆို။"
အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီးဆြဲထားတဲ့ဒီဇိုင္းေတျြပန္စီေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးကိုအေနာက္က ကလိေနတဲ့ခ်န္ေယာလ္။ ကုတင္ေပၚမွာညအိပ္၀တ္စုံဖဲသားအနက္ေရာင္ ေဘာင္းဘီအတိုနဲ႔ ေဂ်ာင္ဆူးဟာတပ္ထားတဲ့မ်က္မွန္အမဲကိုႏွာေခါင္းေပၚဆြဲဆြဲတင္ေနရင္း ခ်န္ေယာလ္ကိုလဲက်ိန္းေမာင္းေနရေသးသည္။
လူအေကာင္လိုက္သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ထားရံုသာမက အေနာက္ကေနနားရြက္ကိုကိုက္လိုက္ ဂုတ္ကိုနမ္းလိုက္လုပ္ေနတဲ့ခ်န္ေယာလ္ကေတာ့ သူေျပာတာကိုမၾကားသၫ့္အလားအနမ္းမပ်က္။
"မလုပ္ပါနဲ႔ဆို "
စိတ္မရွည္ေတာ့တာေၾကာင့္ လုပ္လက္စဖိုင္အထပ္လိုက္ကို ျပစ္ခ်ထားလိုက္သည္။ ခ်န္ေယာလ္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ကိုယ္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခြထိုင္လိုက္ကာ မ်က္စိေရ႔ွကသူ႔ေယာက်ာ္းရဲ့ ဆံပင္အုပ္အုပ္ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အားရပါးရဆြဲေဆာင့္လိုက္သည္။
"အားးးေဂ်ာင္ဆူး ကေလးနာတယ္လို႔ ဟားဟား နာတယ္လို႔ကေလးရဲ့။"
နာတယ္ဆိုၿပီး တဟားဟားနဲ႔ေအာ္ရီေနေသးေသာ သူ႔ေယာက်ာ္းကို ေဂ်ာင္ဆူးလက္ေလ်ာ့လိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ထုထုရိုက္ရိုက္ဒင္းကအနာခံၿပီး ငါ့ကိုကလိအံုးမွာ။
"ဘာလဲ စိတ္ဆိုးသြားတာလား။ ေရာ့ေရာ့ ဆြဲမလို႔လားဆြဲ ဆြဲ။ ကေလးစိတ္ေက်နပ္တဲ့အထိဆြဲ။"
ဘာမွမလုပ္ပဲခပ္တည္တည္နဲ႔ျပန္ၾကၫ့္ေတာ့ သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးသြားၿပီထင္ၿပီး သူ႔ေခါင္းႀကီးအေရ႔ွကိုအတင္းထိုးေပးလာသည္။
"ေတာ္ၿပီအိပ္ေတာ့မယ္။ မနက္လည္းသြားစရာရိွေသးတယ္။"
ေဂ်ာင္ဆူးကဖိုင္အထပ္လိုက္ကိုကုတင္ေဘးကစားပြဲပုေလးကိုေပၚတင္ၿပီး အိပ္ယာေပၚလွဲကေျပာလိုက္ေတာ့ ခ်န္ေယာလ္ကသူ႔အေပၚအုပ္မိုးလာသည္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ ကိုယ္ေတာင္မသိရပါလား ဟင္။"
ႏွာေခါင္းခ်င္းပြတ္တိုက္ရင္းဆိုေတာ့ နီးကပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႏွစ္ခုရဲ့အေနအထားမွာ ေဂ်ာင္ဆူးကျဖတ္ခနခ်န္ေယာလ္ႏႈတ္ခမ္းကိုထိကပ္လိုက္သည္။
