DARK (Μετάφραση)

Chapter 33

Συνέχεια flashback

''Αυτή την φορά ελπίζω να είναι αυτός ο αριθμός Λου'' Είπα με αγένεια''Hazz φίλε χαλάρωσε.Δεν είχαμε προσπαθήσει τόσες πολλές φορές'' Δικαιολογήθηκε''Δώδεκα φορές'' Απάντησα απότομα ''Νόμιζα πως ήσουν καλός σε αυτό το πράγμα.Σου πήρε τρία λεπτά για να βρείς τον αριθμό εκείνης της τύπισσας και την διεύθυνση της.''Δεν μπορούσα παρά να γελάσω.Ο Λούι παρέμεινε σιωπηλός.''Ξέρεις εκείνης της χοντρούλας..''''Ξέρω,ξέρω'' Με διέκοψε αμέσως ''Και νομίζω πως είχαμε συμφωνήσει να μην ξαναμιλήσουμε γι'αυτό το περιστατικό.Το τηλέφωνο ήταν ακόμη πιεσμένο στο αυτί μου καθώς προχωρούσα προς το υπνοδωμάτιο μου ξανά με μια κούπα τσαγιού στο χέρι.Καθώς έπαιρνα μικρές ρουφηξιές από το ζεστό υγρό η ματιά μου κλειδώθηκε στην όμορφη που ακόμα κοιμόταν στο κρεβάτι μου.Το σώμα της ήταν μπερδεμένο ανάμεσα στα σεντόνια.''Το 'χω'' Φώναξε ο ΛουιΕίπε τον αριθμό τον οποίο βιαστικά αντέγραψα.''''Είσαι σίγουρος;'' Πραγματικά δεν θα ήθελα να ξαναπεράσω ένα ακόμη αποτυχημένο τηλεφώνημα.''Ναι λέει Styles στην βάση δεδομένων'' Έκανε μια παύση ''Hazz μου χρωστάς μια χάρη αν με πιάσουν να χακάρω...''''Φίλε χαλάρωσε'' Είπα χρησιμοποιώντας τον ίδιο τόνο που είχε χρησιμοποιήσει εκείνος νωρίτερα'' Και οι δύο μας ξέρουμε πως το έχεις κάνει στο παρελθόν και πιθανώς θα το ξανακάνεις στο μέλλον.''Εξαρτάται από την περίσταση'' Απάντησε αλλά εντόπισα μία δόση χιούμορ στην φωνή του .Τοποθέτησα την κούπα μου στο κομοδίνο αφού έριξα μία ματιά στην Bo για να βεβαιωθώ πως είναι καλά προτού πάω από το υπνοδωμάτιο στην κουζίνα. Ήξερα ότι ο Λούις θα το αντιλαμβάνονταν.''Harry καλή τύχη''''Ευχαριστώ Λού''Έκλεισα το τηλέφωνο,κοιτάζοντας επίμονα τους αριθμούς στο χαρτί.Τα δάχτυλα μου περιπλανήθηκαν στις μπερδεμένες μου μπούκλες ενώ τις απομάκρυνα από το προσωπό μου.Όλοι οι φόβοι μου βομβάρδιζαν το μυαλό μου.H απόρριψη ,το να μην με θέλει η οικογένεια μου.Αυτό ήταν που φοβόμουν περισσότερο.Νομίζω πως την απομάκρυνα αυτήν την σκέψη όλες αυτές τις φορές επειδή ενα μικρό κομμάτι μέσα μου πίστευε πως θα με έπαιρναν ευχαρίστως πίσω.Αλλά ήξερα οτι δεν ήταν αυτό το θέμα.Η καρδιά μου βούλιαζε στην σκέψη πως αυτή ίσως και να ήταν η τελευταία φορά που θα τους μιλούσα.Αλλά την απομάκρυνα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και πληκτρολόγησα τον αριθμό.Jess' POVΠερίμενα την μαμά μου να γυρίσει απο τα μαγαζιά εκείνα που πουλάνε φακελάκια τσαγιού.Τα πόδια μου περιπλανιόταν άσκοπα στο σαλόνι.Πάντα ειχε το σπίτι συμμαζεμένο,θυμώμουν που γκρίνιαζε συνεχώς στον Harry για να μαζέψει τις βρώμικες κάλτσες του απο το χαλί ενώ εκείνος αναστέναζε δυσανασχετώντας.Χαμογέλασα αδύναμα όταν τα μάτια μου προσγειώθηκαν στην φωτογραφία που ήταν τοποθετημένη στο μικρο τραπέζι στην γωνία.Ήταν μια με μενα και τον Harry,με τις μπούκλες του ανακατεμένες ενώ είχε ξεφύγει απο το παιχνιδιαρικο κεφαλοκλείδωμα μου.Χαμογελούσαμε στην κάμερα καθώς η μαμά μου τραβούσε την φωτογραφία.Συχνά αναρωτιόμουν που ήταν,τι έκανε,αν του λείπαμε.Ο μικρός μου αδερφός ήταν μόνο 16 όταν επιτέθηκε στο αγόρι μου.Κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας απεγνωσμένα να εξαφανίσω τις απαίσιες μνήμες.Είμασταν σοκαρισμένοι.Έπρεπε να μεγαλώσει γρηγορότερα απ'οτι του επέτρεπε η ηλικία του και να αναλάβει την ευθύνη του σπιτιού ώς το μόνο αρσενικό.Έπρεπε να δω τον Harry να τον χτυπάει σχεδόν μέχρι θανάτου για να συνειδητοποιήσω πόσο βάναυσος και αηδιαστικός ήταν ο άντρας που έβγαινα.Αλλά ήταν πολύ αργά.Ο Harry έφυγε εκείνο το βράδυ.Ψάξαμε απεγνωσμένα να τον βρούμε.Αλλά ήταν σαν να χάθηκε απο προσώπου γης.Πετάχτηκα καθώς χτύπησε το τηλέφωνο,σκουπίζοντας γρήγορα τα μικρά δάκρυα που έπεσαν απο το προσωπό μου δίχως να το συνειδητοποιήσω.Ξερο έβηξα προτού πατήσω το πράσσινο κουμπί.''Ναι''''Ohh,γειά μήπως umm είσαι η Kathy Styles?''Ψέλισσε μία βραχνή φωνή.''Όχι μόλις βγήκε για λίγο έξω.Είμαι η κόρη της μπορώ να της μεταφέρω κάποιο μήνυμα?''Τα χέρια μου έψαχναν για ένα σημειωματάριο και ένα στυλό στο συρτάρι.Ξερο έβηξα προσπαθώντας να πάρω μία απάντηση από το μυστηριώδες τηλεφώνημα.Η γραμμή ήταν βουβή απο την άλλη άκρη.''Να της πώ να καλέσει πίσω?''ΠρότειναΉμουν έτοιμη να κλείσω το τηλέφωνο πιστεύοντας πως έχει κλείσει η γραμμή προτού η αντρική φωνή να μιλήσει ξανά.''Jessy?''Ψιθύρισε.Κατάπηκα τον κόμπο στην φωνή μου ,η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή στο στήθος μου.Το μόνο άτομο που με αποκαλούσε έτσι..ξαφνικά άρχισα να αισθάνομαι έντονη ζαλάδα''Ohh θεέ μου''Το τηλέφωνο έπεσε από το χέρι μου κάνοντας έντονο θόρυβο στο πάτωμα.Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά ενώ απομακρυνόμουν από την πραγματικότητα χαμένη στις μπερδεμένες μου σκέψεις.Μετά από λίγο το μυαλό μου συνήλθε με το σώμα μου και έπεσα στα γόνατα.Τα χέρια μου νευρικά έπιασαν το τηλέφωνο.''Harry?''Παρακάλεσα απεγνωσμένα''Είσαι καλά?''Ρώτησε Μπορώ να ακούσω μία απαλή ειρωνική χροιά στην φωνή τουΕκείνη την αναιδή που έχει.''Ο μικρός μου ο αδερφός''Σκούπισα τα δάκρυα από τα μάτια μου ''Που είσαι?''''Στο διαμερισμά μου''Ο τόνος του μου έλεγε πως γούρλωνε τα μάτια του.''Ohh θεε μου έχεις δικό σου διαμέρισμα''Επιβεβαίωσα σιγά.''Και η φωνή σου έχει βαθύνει τόσο πολύ''Για μένα ήταν ακόμη ένα δεκαεξάχρονο αγόρι.Ένας περίεργος έφηβος με έξαλλα μαλλιά.''Jessy είμαι 20 χρονών ''Είπε το προφανές.Τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλούν ξανά από τα μαγουλά μου.Χάσαμε τέσσερα ολόκληρα χρόνια απο την ζωή του.Η καρδιά μου πονούσε στην σκέψη πως τα πέρασε ολομόναχος.Όταν έφυγε ήταν ακόμη ένα μικρό αγόρι.Οι αντιδράσεις μας εκείνο το βράδυ στην πίσω αυλή τον έκαναν αν πιστεύουν πως οι άνθρωποι που τον αγαπούσαν πλέον τον φοβόταν.''Μας έλειψες Harry'' Ψιθύρισα ''Ohh θεέ μου μας έλειψες τόσο πολύ''Τα αναφιλητά μου έγιναν ακανόνιστα ενώ προσπαθούσα να τιθασσέψω τα συναισθήματα μου.Γλίστρησα αργά στο πάτωμα ενώ τοποθέτησα σφιχτά το τηλέφωνο στο αυτί μου απργνωσμένη να ακούσω την φωνή του,απεγνωσμένη να μην τον ξαναχάσω''Σε παρακαλώ Jess μην κλαις'' Μουρμούρισε ο Harry ''Θέλω να σε δώ'' Είπα μέσα από τα αναφιλητά μου***Harry's POV Δεν μπορούσα να κρύψω το χαμογελό μου όταν επέστρεφα στο υπνοδωμάτιο.Θα συναντηθούμε.Μετά απο τέσσερα χρόνια θα δώ ξανά την αδερφή μου και την μαμά μου.Και ο λόγος ήταν αυτή,αυτό το πεισματάρικο κορίτσι μπροστά μου.Αν δεν ήταν αυτή δεν είχα προσπαθήσει καν,θα συνέχιζα να το κουβαλάω μέσα μου,συνεχίζοντας να πιστεύω πως η οικογένεια μου δεν ήθελε να να έχει καμία ανάμειξη μαζί μου.Το αίσθημα του να είμαι χαμένος,και ανεπιθύμητος κατευθείαν βάραινε το στήθος μου.Ήταν ξύπνια καθισμένη στα γονατά της ενώ ξάπλωνε πίσω.Το χέρι της ταξίδευε απρόθυμα στα μαλλιά της,προσπαθώντας να δαμάσει τις σγουρές της μπούκλες.''Γειά σου όμορφη''Χαμογέλασε ντροπαλά ενώ σιγοψιθύρισε ''καλημέρα''.Σύρθηκα στην άκρη του κρεβατιού ενώ η Bo έβαλε το χείλι της ανάμεσα στα δόντια της.''Αυτό ειναι το τσάι μου;''Ρώτησα ειρωνικά,σηκώνοντας το φρείδι μου.''Τώρα είναι δικό μου''Λατρεύω όταν είναι παιχνιδιάρικη μαζί μου.Ένα προσποιητό χαμόγελο κατέλαβε το πρόσωπο μου ενώ πηρα την κούπα απο το χέρι της και το τοποθέτησα στο κομοδίνο για μία ακόμη φορά.Η αθωότητα της έλαμπε ενώ παρακολουθούσα τα μάτια της να στενεύουν.Τα χέρια μου άρπαξαν τους αστραγάλους της και με μία κίνηση την τράβηξα οριζόντια δίπλα μου.Της χαμογέλασα αγγίζοντας όλο το κορμί της πάνω απο ένα απο τα μπλουζάκια μου που φορούσε.''Λοιπόν εισαι δικιά μου τώρα''ΨιθύρισαJess' POV''Πιστεύεις ότι θα έρθει?''Ρώτησα αγχωμένα την μαμά μου.''Φυσικά και θα έρθει.'' Η μαμά μου χαμογέλασε καθησυχαστικά αλλά μπορούσα να διακρίνω ότι ήταν και εκείνη τόσο αγχωμένη όσο εγώ.''Ωστόσο μπορεί να αργήσει λιγάκι.''Γελάσαμε ο Harryπραγματικά ποτέ δεν ήταν συνεπής με τον χρόνο.Έπαιζα με το καλαμάκι,βλέποντας τις φυσαλίδες να ανεβαίνουν προς τα πάνω ενώ συζητούσαμε μαζί.Η μαμά μου και εγώ ήρθαμε πιο κοντά μετά τον σπαραχτικό χωρισμό με τον αδερφό μου.Η σκέψη του να χάσουμε άλλο ένα μέλος απο την οικογένεια ήταν πραγματικά απερίγραπτη.Να είναι μόνος του..ο μικρός μου αδερφός να ζεί μόνος του.''Πιστεύεις ότι θα τον αναγνωρίσουμε?''Ρώτησα.Ήλπιζα να μην έχουν αλλάξει τα μαλλιά του .Οι μπούκλες του,τα λακκάκια του ήταν μοναδικό θέαμα μαζί με το πονηρό του χαμόγελο.Όταν δεν απάντησε η μαμά μου γύρισα να την κοιτάξω.Αλλά η ματιά της ηταν καρφωμένη στην πόρτα,με το στόμα λιγάκι ανοιχτό προτού το καλύψει με το χέρι της.Γύρισα από την καρέκλα μου και αντίκρυσα ένα ψηλό παιδί με μαύρες μπούκλες να καλύπτουν το μετωπό του πριν τις απομακρύνει.Τα πράσσινα μάτια ήλεγξαν την περιοχή και το στόμα του μετατράπηκε σε ένα εύθυμο χαμόγελο ενώ μας εντόπισε.Δεν μπορούσα να κουνηθώ απο την θέση μου όπως και η μαμά μου.Άμα σηκωνόμουν μπορεί και να έπεφτα στο πάτωμα.Άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος μας.Φορούσε ένα τζίν μια άσπρη μπλούζα με κουμπιά και άσπρα σταράκια.Τα κεφάλια μας γύρισαν προς τα πάνω ενώ κάθισε μπροστά στις καρέκλες που καθόμασταν.Φαινόταν πιο μεγάλος,ψηλότερος.Τα μάτια μου επεξεργάστηκαν γρήγορα το πρόσωπό του.Το σαγόνι του ήταν πιο σκληρό,το δέρμα του πιο λείο με λίγα γένια.Τα μαλλιά του Harry ήταν πιο μακριά,με μπούκλες αλλά όχι τόσο έντονες όσο ήταν σε μικρότερη ηλικία.Αλλά τα μάτια του.αυτά ήταν που μου τράβηξαν την προσοχή.Δεν ήταν πλέον πράσσινα..ήταν σκοτεινότερα.Η μαμά μου ήταν η πρώτη που σηκώθηκε και τον αγκάλιασε σφιχτά από την μέση,θάβοντας το πρόσωπό τηςστην μεριά του.Το σώμα της κοντά στο δικό του.Ο Harry χαμογελούσε κοιτάζοντας με σηκώνοντας το άλλο χέρι για να μου προσφέρει μία αγκαλιά.Πετάχτηκα αμέσως και δέχτηκα την προσφορά του.