Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Fourty-four

Acacia POV

Waarschijnlijk mag ik dit niet doen, en waarschijnlijk krijg ik later spijt. Maar het kan me nu niet schelen. Ik heb hem gemist, ik had nood aan zijn aanrakingen, de woorden die hij in mijn oor fluistert, de woorden die hij waarschijnlijk ook dat andere meisje in het oor heeft gefluisterd. Maar daar denk ik nu niet aan. Mijn gedachten gaan volledig uit naar Luke en naar mezelf. En daar blijven ze ook terwijl ik afdrift naar dromenland en nog een laatste 'I love you' fluister.

Mijn dromen zijn geteisterd met schuldgevoelens en beelden van Luke en tot mijn verrassing ook Brandon. Hoewel ik daardoor niet echt verrast zou moeten zijn. De laatste tijd denk ik best veel aan hem, aangezien, naja.

Ik ben dan eigenlijk ook niet helemaal verbaasd als ik de volgende ochtend wakker wordt, terwijl ik helemaal tegen Luke aanlig. Luke slaapt nog en met een glimlach kijk ik naar hem. Het is ongelooflijk hoe hij steeds weer een weg naar mijn hart weet te vinden. Ik kan gewoon niet kwaad op hem blijven. Maar toch blijven die gedachten van dat andere meisje steeds door mijn hoofd spoken. Ik heb geen idee hoe ze eruit ziet, wie ze is (dat hoef ik niet te weten) en toch heb ik me een beeld in mijn hoofd gevormd van haar.

Een mooier, slanker, liever meisje dan mij. De gedachte eraan doet pijn, veroorzaakt een lichte steek in mijn onderbuik. Ik moet mezelf verbieden eraan te denken, maar telkens ik bij Luke ben, gaan mijn gedachten als een automatisme ernaar toe. Ik verschuif me langzaam weg van Luke, druk nog een laatste kus op zijn wang, voor ik er vandoor ga.

Ik hoop heel erg dat Ashton al terug in de kamer is, want ik heb geen zin hier op de gang te staan als Luke wakker wordt en ontdekt dat ik ben gaan lopen. Ik wil hem nu liever zo lang mogelijk ontwijken, maar dat gaat nogal moeilijk. Ik klop op de deur van de kamer, wachtend, hopend dat er iemand open doet. En eindelijk staat het geluk eens aan mijn kant. Met een slaperig hoofd doet Ashton de deur open.

"Wh-" Maar ik laat hem de vraag niet stellen en loop de kamer binnen.

"Are you alone?" Vraag ik voorzichtig.

"Yeah, Vesna went back to her room, but what happened?" Vraagt Ashton en duwt zijn haar uit zijn gezicht.

"I - uhm, nothing really. I'm going to shower."

"Acacia, where were you?" Ashton kijkt me doordringend aan. Ik bijt op mijn onderlip en ontwijk zijn blik.

"IwaswithLuke."

"What?"

"I was with Luke, okay?" Zucht ik en kijk Ashton beschaamd aan. Maar Ashton kijkt niet kwaad, er komt een glimlach op zijn gezicht.

"Did you guys finally make up?" Vraagt hij enthousiast.

"I don't know." Mompel ik eerlijk. "I can't forget about what he'd done. But can I now take a shower?" Glimlach ik klein.

"Yeah, sure." Glimlacht Ashton. "And don't worry, it will be okay in the end."

"I don't know about that." Zucht ik en grabbel wat kleding bij elkaar om vervolgens naar de badkamer te lopen.

Ik geniet van de douche, proberend alle gedachten uit mijn hoofd te zetten. Maar toch kruipt hij altijd weer in mijn hoofd. Is het niet laf om weg te lopen van hem? Waarom kunnen we er niet gewoon over praten? Waarom blijven we zo om elkaar ronddraaien? Ik heb er geen verklaring voor, buiten dat we elkaar niet kunnen vergeten en dat we duidelijk nog enorm sterke gevoelens voor elkaar hebben.

Zuchtend stap ik de douche uit, droog ik me af en kleed ik me aan. Ik zou het liefste eigenlijk vandaag gewoon in de hotelkamer blijven, om zo Luke te ontlopen, maar dat gaat niet lukken vrees ik.

"Okay," Zegt Ashton zodra ik de kamer weer in kom. "I'm going to shower now, and after that we'll get some breakfast." Glimlacht hij.

"I'm actually not really that hungry."

"Acacia, that's a lie. You can't avoid Luke, so you better get it over with." Met die woorden verdwijnt Ashton in de badkamer en blijf ik zuchtend achter.