Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Fourty-three

Luke POV

Well, damn.

Dat had ik nu ook weer niet verwacht.

Lichtjes ongemakkelijk kleed ik me dan ook maar uit tot op mijn boxer en trek dan een joggingbroek aan. Acacia ligt al in het bed, de dekens tot aan haar kin getrokken, haar blik gericht op iets naast haar.

"You really don't mind that we sleep in the same bed, right?" Vraag ik voor de zekerheid. Acacia kijkt op en glimlacht naar me.

"No, really, it's okay. Besides, you shouldn't be sleeping on the floor because I forgot the key to my hotelroom." Lacht ze zachtjes. Ik glimlach naar haar en kruip dan maar bij het bed in. Wat zou ik haar graag tegen me aan trekken, maar dat kan ik niet doen.

"A lot has happened today." Mompelt Acacia uiteindelijk.

"Yeah." Oké, dat klinkt dom, goed gedaan, Luke. Maar ik weet gewoon echt niet wat ik anders moet zeggen. Acacia lacht zacht, waardoor ik ook moet glimlachen.

"You know, I really loved that song." Zegt Acacia. "But do you really want to forget us?"

"No, but at some point it just hurted so much, I couldn't handle it anymore." Zucht ik zacht. "But I never want to forget you. And I don't think you ever want to forget me, since you still got my necklace." Glimlach ik en draai me op mijn zij zodat ik haar aan kan kijken.

Acacia kijkt me nu ook aan en glimlacht.

"I can not ever forget you, Luke. You mean too much to me." Mijn hart gaat sneller slaan als ze deze woorden zegt, en ik wil haar zo graag kussen, haar smeken weer de mijne te zijn, maar ik durf niet. Daarom glimlach ik enkel om haar woorden. Maar toch kunnen mijn ogen het niet laten naar haar lippen af te dwalen. God, wat mis ik die, wat mis ik haar. Hoewel ze vlak naast me ligt, lijkt ze nog steeds buiten mijn bereik te zijn.

"God, I want to kiss you so bad right now." Mompel ik, zonder ik er controle over heb. Mijn ogen worden groot als ik besef dat ik dat net echt luidop heb gezegd. Acacia haar adem lijkt te versnellen en haar wangen worden rood terwijl ze met even grote ogen mij terug aanstaart. Ik slik moeizaam. "Shit, I'm sorry, I didn't mean to say that -"

"Than do it." Fluistert ze zacht. Ik knipper even met mijn ogen en kijk haar aan. Heb ik haar net wel goed gehoord? "Kiss me." Glimlacht ze, maar voor ik kan reageren, heeft ze de afstand tussen ons al overbrugd en hebben onze lippen elkaar gevonden. Ik leg mijn arm om haar middel en trek haar dichter tegen me aan.

"Acacia." Zeg ik dan bijna geluidloos tussen de kussen door. "Are you sure about this?"

"Shut up." Mompelt ze en trekt me weer tegen haar aan, ten teken dat ze er dus wel zeker van is. Ik kan het niet laten om tegen haar lippen aan te glimlachen. Haar tanden schrapen voorzichtig over mijn onderlip en ik knijp zachtjes in haar heupen waardoor ze één been om mijn middel slaagt. "Damn, I missed this." Zucht ze en laat haar handen door mijn haar gaan. Ik sluit mijn ogen en geniet van de smaak van haar lippen, van de zachte aanraking van haar handen. Want ik weet dat ze haar gedachten zo kan veranderen, en dat dit alles dan over is. Maar dat wil ik niet. Maar ik wil dit ook niet doen als ze het niet echt meent. Maar ik mis haar zo.

Die laatste zin overwint mijn dubbele gevoel en ik richt me weer volledig op Acacia. Voor ik het goed besef, heeft ze haar, nee mijn, shirt uitgetrokken.
"Acacia, what -"

"No, shht." Glimlacht ze. "Just go with it." Fluistert ze in mijn oor, en dat is dan ook precies wat ik doe.