Extra 02

17.3K 1.9K 94
                                    

Zawgyi

ဒီေန႔ေတာ့ ဆုက်န္း သူ႔အရင္အိမ္နားတဝိုက္ကို သြားေခ်ာင္းၾကည့္ေနပါတယ္။

သူ ကေလးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ေျပာင္းလဲလာပါတယ္၊ အရင္တုန္းက ကေလးခ်စ္တယ္ဆိုေပမယ့္ အဲ့ေလာက္ႀကီးစိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေသြးသားရင္းတစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးက ဆုက်န္းအတြက္ ရွင္းျပရခက္ခဲတဲ့အရာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ မိဘေနရာခံစားတတ္ၿပီမို႔ သူ႔အရင္မိဘေတြကိုပိုလြမ္းလာမိတယ္။

မိဘေတြက သူ႔တို႔သားသမီးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ယုံၾကည္တယ္ဆိုတာ သူနားလည္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ ေနာက္တႀကိမ္အားခဲၿပီး ဒီဖက္ကိုထပ္လာလိုက္တာ။

ဆုက်န္း အိမ္နားတဝိုက္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတုန္း သူနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့အရိပ္အေယာင္တခု ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

ေဈးျခင္းေတာင္းသယ္ၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာေနတဲ့သူ႔အေမ။ မႏိုင္မနင္းနဲ႔သယ္လာတာျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းအနားကိုသြားလိုက္တယ္။

"ကြၽန္မ ကူသယ္ေပးပရေစ"

ဆုက်န္းအေမ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး အားနာနာနဲ႔ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။

"ရပါတယ္..."

ဆုက်န္း လက္ထဲကျခင္းေတာင္းအတင္းဆြဲယူၿပီး

"ရပါတယ္ အန္တီရယ္ ကြၽန္မသယ္ေပးပါမယ္"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္.."

ဆုက်န္း သူ႔အေမျခင္းေတာင္းသယ္ေပးၿပီး အိမ္ထဲလိုက္ဝင္သြားလိုက္တယ္။ သူ ျပန္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့... အေမကေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႔ ဧည့္ခံပါရေစေျပာေတာ့ ဆုက်န္း အိမ္ထဲမွာထိုင္ေနလိုက္တယ္။

အိမ္မွာရွိတဲ့အရာအားလုံးဟာ.. သူနဲ႔ရင္းႏွီးၿပီးသားေတြ၊ အိမ္ရဲ႕အရိပ္.. သူတို႔မိသားစုဓာတ္ပုံ.. အေမရဲ႕မ်က္ႏွာေလး.. ခုလိုျမင္ေတြ႕ရေတာ့.. ဆုက်န္းခမ်ာ ငိုခ်င္လို႔မ်က္ရည္ဝဲလာတယ္။

"ေသာက္ပါဦး"

ဆုက်န္းအေမက ေရေအးေအးတခြက္ ခ်ေပးလိုက္တယ္။

ဆုက်န္းလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးယူလိုက္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းေသာက္လိုက္တယ္။ ဆုက်န္းအေမက.. သူ႔ကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမWhere stories live. Discover now