31. The first day

113 8 1
                                    

trrr trrr trrr trrr.

Geïrriteerd sla ik met mijn vuist op de uit knop van de wekker. Het is kwart voor 9. Over een kwartier heb ik mijn eerste wacht. Ik sleep mijn vermoeide lichaam uit bed en loop naar de inloopkast toe. Ik besluit een leger tanktop met spijkerbroek aan te doen. Nadat ik mij omgekleed heb en mijn haar en alles gedaan heb pak ik het doosje pijnstillers en stop het in mijn zak. Het is 5 voor 9, ik moet de weg naar de hoofdkamer nog zien te vinden. Ik pak mijn gitaar voordat ik de kamer verlaat.

Met mijn gitaar om mijn nek loop ik de gangen door. Na een tijdje gelopen te hebben kom ik optijd aan bij de hoofdkamer.

"Mooizo, heb veel plezier met je eerste wacht" zegt Kaj tevreden. Blijkbaar had hij de wacht voor mij. Hij staat op van zijn stoel.

"Mam, laten we vanavond naar de bioscoop gaan?" stelt Kaj voor.

"Hebben we een bioscoop hier aan boord?" vraag ik verbaasd.

"Ja, vet hé" zegt Kaj met een glimlach.

"Oké! Ik zie je vanavond!" zeg ik nog voordat Kaj de kamer verlaat. Ik ga met mijn gitaar aan tafel zitten. Ik til mijn voeten op de tafel en begin te tokkelen op mijn gitaar. Ik probeer verschillende deuntjes puur om mijzelf te vermaken.

"Kim? Kim!!" vraagt de man genaamd de Doctor met een bowtie. Ik probeer hem te nergeren.

"Kim! Maak ons los" probeert de man weer. Ik stop met gitaar spelen en leg de gitaar op de tafel. Ik heb echt hoofdpijn.

"Hou je mond" beveel ik boos tegen de man. Ik sta op en loop naar de ingebouwde keuken van de kamer. Ik schenk een glas water in en loop terug naar de kamer.

"Kim!" zegt de man weer. Geïrriteerd haal ik de doosje pijnstillers uit mijn zak en haal er wat pijnstillers uit. Met het water slik ik ze snel door.

"Kim please, ik weet dat je nog steeds diep van binnen de oude bent" zegt de man. Mijn blik valt in de hoek waar een stok staat. Ze hebben naar mij geluisterd. Blij loop ik naar de stok toe. Ik pak de stok op en loop naar de gevangene. Er zit een ketting om hun armen en benen waardoor ze niet zouden kunnen lopen.

"Kim?" Ik loop naar de man toe en blijf voor hem staan.

"Ik zei hou je mond wil je een pak slaag ofzo?" snauw ik naar de man. Ik kijk hem recht in de ogen, ik zie iets wat ik niet wil zien.
Ik zie hoop in zijn ogen. Ik heb een hekel aan hoop, je verwacht iets wat toch niet mogelijk is.

"Alsof jij mij gaat slaan, ik weet dat jij mij niet gaat slaan" denkt de Doctor dat hij stoer is ofzo? Ik trek de stok naar achter en met al mijn kracht sla ik tegen zijn gezicht. Geschrokken deinzen de andere gevangene achteruit.

"Kim stop!" zegt de andere Doctor. Ik draai mij nu maar hem om, Ik trek de stok weer naar achter en met al mijn kracht sla ik hem ook op zijn gezicht. Geschrokken krimpt hij in elkaar.

"Als jullie nog wat zeggen krijgen jullie met de stok te maken" zeg ik lachend. Ik zie bloed uit beide neuzen van de Doctors lopen, dit is leuk! Ik moet dit vaker doen. Lachend sla ik de Doctor met de bowtie nog een keer dit keer tegen zijn rug. Met een schreeuw krimpt hij nog verder inelkaar.

"Dat is beter" ik loop terug naar de tafel en leg de stok erop. Ik ga op de stoel zitten en begin weer op mijn gitaar te tokkelen. Na een paar uur komt de Master binnen lopen.

"Flame wat heb je gedaan?" vraagt hij verbaasd als hij de Doctors ziet.

"Ze wouden niet stil zijn dus ik heb ze geslagen" zeg ik trots.

"Oké, Flame we hebben alle belangrijke mensen ontvoerd. Volgende week verwachten we dat alle milliteren een oor gadget hebben." zegt de Master trots.

"Ik zei toch dat het ging werken, kan ik dan eindelijk stoppen met hun bewaken?" vraag ik.

"Nee, jou wacht is pas over een paar uur over" verteld de Master. Geïrriteerd leun ik naar achter in mijn stoel. Waarom moet ik ze nou bewaken?

[Dutch] Escape (Het vervolg van The Last Timelady)Where stories live. Discover now