The School Owner and The School Basketball Player

Chapter 1

Hello. Bago po ang lahat, pagpasensyahan nyo na kung mali ang spacing at grammar nito. Ito po eh isinulat ko nung first year college ako. Third year na ako ngayon. So two years na itong nakatago sa kasulok-sulukan ng laptop ko. ENJOY READING. :)

NICOLE POV

Hi! HELLO! Stephanie Nicole Arguelles Davids is the name. 17. Third year, AB Psychology Student. Mabait. Maganda (sabi ng Mommy, Daddy at Kuya ko). Mayaman. Talented. Name it at ako na yun lahat.

Mahangin ba? Pero ako talaga yun eh.

“NICOLE FASTER. ANG BAGAL-BAGAL MO” Mommy shouted from outside.

“I’m here motha. Don’t shout. It’s so masakit sa tainga” I smile at her sweetly.

“Wag mo akong ngitian ng ganyan. Hindi yan tatalab sa akin galit pa din ako sayo” Kunwari pa si Mommy eh napapangiti nga sya eh.

“Yieee. Si Mommy ngumingiti. Sige na mommy wag ka na magalit sa akin. Promise hindi ko talaga uulitin.” Lumapit ako sa kanya at niyakap sya, alam ko naman na hindi nya ako matitiis.

Hindi ko napansin nasa likod ko na pala si Daddy kalalabas nya lang ng bahay. Naka office suit na sya. Baka papasok na sya.

Itinaas nya ang right hand nya tapos nagliwanag ang mga mata ko.

Nakita ko ang susi ng Baby ko. “Nics eto na ang  susi ng kotse mo. Tandaan mo ang sinabi ko ha. Nako ka ulitin mo pa yan kalokohan mo hindi mo na mahahawakan ulit yang manubela ng kotse mo” sabi nya in serious tone.

OMG. Like OMG talaga. After 1 month mahahawakan ko na ulit ang baby ko. Dali dali akong lumapit kay Daddy at kinuha ang keys sa kamay nya.

“Thank you, thank you Daddy and Mommy. I love you. Thank you. Promise hindi ko na po uulitin.” And with that sumakay na ako sa baby ko. Nagbabye na ako kina Mommy and Daddy na nakatayo lang sa tabi ng garage.

Oh well, papel. One month kong hindi nahawakan ang kotse ko kasi naconfiscate nina Mommy. Papaano ba naman ang magaling na si Ako tumakas sa kanila at nagpunta ng Manila ng hindi nagpapaalam sa kanila kasama ang mga friends ko eh student licence pa lang ang gamit ko. Tapos may nakakita sa amin na amiga ni Mommy ayun tumawag kay Mommy at pag uwi ko isang nakakamatay na sermon ang naabutan ko from Mommy and Daddy, tapos pagpasok ko ng kwarto tumawag pa si Kuya at sinermunan ulit ako at sinabi na kukunin nina Mommy ang kotse ko. Wala na akong nagawa kasi guilty ako. Mali ako. Pero I’ve learned my lesson na. Kaya LOVE, LOVE LOVE na ulit kami.

Speaking of my friends, tumatawag si Jasmine.

*Calling Jasmine*

“Hello my dear Jas” sagot ko sa kanya.

“Asan ka na ba Baby Nics nandito na kami sa harap ng Main Library. Kanina pa kami rito” sabi nya. Halata sa boses nya ang pagkainip.

“Sorry. Papasok na ako ng campus. Ipapark ko lang itong baby ko. I’ll hang up na. See you there na lang. Babye Jas” Paalam ko sa kanya.

Pagkapark ko sa kotse ko. Bumaba na ako then naglakad na ako papunta sa harap Library/tambayan ng mga estudyanteng nagpapalamig.

Pagkababa ko sa kotse nandyan na naman po ang mga matang laging nakatingin sa akin. Dire-diretso lang akong naglakad.

Malayo pa lang ako kita ko na agad ang mga friends ko. Si Jasmine D. Santos, she’s my cousin. Isabel R. Greene and Aira R. Lawrence, mag pinsan yan na baliw. Well lahat naman yata kami.