SMILE:The Prince and the Princess Revelation (NEAR ENDING) - (UNDER REVISION)

Smile 28: A Time to Heal

ANIKA's POV

"Oh"

Napalingon ako kay Dylan nang abutan ako nito nang malamig na ice coffee, tinaasan ko lamang siya nang kilay bago ko kunin ang binigay niya.

Sumandal ako sa upuan nang motor niya at ininom yun. We are currently on a half way in the city at mag stop over muna si Dylan sa isang convenient store para bumili nang kung ano man.

Hindi ko alam kung san niya ko dinala and I don't fucking care as long as I'm away from those two!— THEY ARE TRULY A HEADACHE!

Nakisandal na rin si Dylan sa isang tabi ng kotse at tinignan ako habang kumakalat-kagat nang nabili niyang donut.

Tinaasan ko lang siya nang isang kilay bilang tugon.

"What?"

Mas tumaas pa ang kilay ko dahil sa tanong niya— SIYA PA TALAGA ANG NAGTANONG!

Napailing na lang ako sa kanya kasi useless den naman kung papatulan ko tong gunggong na to!— Masisira lang ang araw ko!

"Ikaw napaka-sungit mo" Aniya nang maubos ang kinain na donut "Ganyan ka ba talaga?"
"Whatever!"

Suddenly, he laughed— Lumuwag na talaga ang turnilyo niya sa utak!

"— Your creepy Dylan! Stop that!"

Tumigil naman siya at pagkatapos ay ngumisi sa akin, hindi makapaniwalang umiling na lamang ako sa kanya.

"Sige na! Bilisan mo nang ubusin yan" tuloy nito sa Ice coffee na iniinom ko "May pupuntahan pa tayo"

Tumaas na namang ang isang kilay ko dahil sa sinabi niya.

"San ba tayo pupunta ba?"

Lumawak ang ngisi niya sa akin.

"Basta! Dalian mo na lang dyan! Surprise yun!"

Inis akong umismid sa kanya.

"Kingina mo, alam mo ba yun?" Ngiwi ko sa kanya "Just make sure na hindi ako mababagot sa pupuntahan natin. I swear! Yari ka sa akin. Be thankful na sasama ako sayo kahit pa sapilitan lang tong ginawa mo sa akin"

Then again, he laughed— Wala na talagang pag-asa ang utak niyang gumaling! Good luck for that!

Nagpaalam muna siyang bibili ulit sa loob nang convenient store kaya habang naghihintay inubos ko na ang malamig kong kape, nang matapos ako nang ilang minuto sakto ang labas ni Dylan na may hawak na dalawang plastik nang mga binibini niya.

Gulat pa ako nang umangkas siya nang motor at inabot sa akin ang mga yun. Sinamaan ko lang siya nang tingin— Like I would carry that!

"Come on, sweetcakes" Aniya "Hawakan mo na to!"

Tinaasan ko siya nang isang kilay bilang tugon.

"Like fuck Dylan! Bakit mo ko pagbibitbitin niyan? Ni hindi nga ako nagdadala nang mga pinamili ko kapag nagsha-shopping ako eh!"

Parang pagod na pagod naman siyang bumuntong hininga sa akin.

"Sige na sweetcakes" pakiusap niyang muli sa akin "Carry this kahit isa na lang, hindi ko pwedeng isabit yan dito, mawawala ako sa balanse"

Inis akong napapikit ay kinuha yung dalawang plastik na yun sa mga kamay niya at agad na umangkas sa likuran nang motor, nang okay na pinaandar na niya ito.

•••

It was a long long long ride at masasabi kong ito na ata ang pinaka-walang kwentang road trip na nangyari sa akin.