Vluchtgedrag [✓]

Hoofdstuk 20. Bella Italia

Voordat ik terugliep richting het hotel, besloot ik nog even kort het strand op te lopen. Ik dacht na over wat er ging gebeuren als Daan terugkwam in het hotel na zijn afspraak. Vanmorgen had ik beloofd om op hem te wachten, maar wat hield dat eigenlijk in?

De hele situatie tussen Daan en mij was op zijn zachtst gezegd verwarrend. Vanaf het moment dat we elkaar hadden ontmoet was er een bepaalde chemie tussen ons die we geen van beiden konden verklaren. Het was simpel geweest om zijn vriendin te spelen, simpeler dan bij de andere mannen die ik tot nu toe had vergezeld. Hoe kon een leugen zo makkelijk zijn?

Wellicht was er meer ontstaan tussen mij en Daan, dat geen van ons wilde toegeven. Een vriendschap? Of zelfs meer dan dat?

Deze vakantie was het moment dat ik daarachter kon komen, vertelde ik mezelf.

D A A N

"Je ziet er prachtig uit in dit licht."

Het lichaam van Linde verraadde dat ze schrok van mijn plotselinge komst. Ze klemde haar handen om de reling van het balkon en haalde diep adem. Daarna draaide ze zich om en glimlachte naar mij.

Haar helderblauwe ogen glinsterden in het licht van de ondergaande zon. Dit was perfect thuiskomen, met een prachtige vrouw die op mij wachtte en de zon die onderging in de oceaan.

De hele dag had ik opgesloten gezeten in een vergaderzaal met een paar andere advocaten die aan soortgelijke zaken werkten als ik. Hoewel het zo nu en dan een interessant gesprek was, had ik moeite met mijn aandacht erbij te houden. Continu dwaalden mijn gedachten af naar Linde en wat zij op dat moment aan het doen was. Het lukte me niet om me te concentreren, tot grote frustratie van mijn collega's.

Gelukkig was de meeting eerder klaar dan van tevoren was ingeschat, dus kon ik snel terug naar het hotel om Linde te verrassen met een diner in een echt Italiaans restaurantje in de stad. Van wat ik van mijn collega's had gehoord hadden ze daar niet alleen ontzettend lekker eten, maar ook hele goede wijn.

"Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit," antwoordde Linde. Zelfverzekerd zette ze een paar stappen in mijn richting en sloeg ze haar armen om mijn nek. "Heb je me gemist?"

Ik lachte. "Natuurlijk," reageerde ik, "ik kon vandaag alleen maar aan jou denken. Mijn collega's gooiden me nog net niet de vergaderzaal uit nadat ik voor de zoveelste keer was weggedroomd."

Met mijn armen trok ik Linde dichter tegen me aan en met mijn lippen drukte ik kusjes in haar nek en op haar wangen. De geur van haar parfum vulde mijn neusgaten. Het was een fruitige geur, iets wat ze voor zover ik me kon herinneren nog niet eerder op had gehad. Het voelde vertrouwd om zo met Linde te staan, alsof dit een simpele vakantie was en wij echt een koppel waren.

Ik vroeg me af wat de reden was dat ze mij zomaar omhelsde. Wellicht had ze vandaag de tijd genomen om na te denken en had ze ingezien hoe perfect wij bij elkaar passen. Had ze dan ook gevoelens voor mij?

Tegelijkertijd realiseerde ik me dat ik niets liever wilde dan haar lichaam zo dicht mogelijk bij die van mij. Ik verlangde naar haar, ieder moment van de dag, en niet alleen vanwege de fantastische seks. Ook emotioneel gezien verlangde ik naar haar, aangezien Linde een van de weinigen was die mij zag zoals ik was. Niet Daan Verhulst, de beroemde strafrechtadvocaat en vrouwenverslinder, maar gewoon Daan, een simpele jongen die houdt van boeken, varen en zijn familie.

"Ben je klaar om te gaan? Ik heb een verrassing voor je."

Verbaasd keek Linde mij aan. "Een verrassing?"

Enthousiast knikte ik. Dit was het moment waarop ik de hele middag had gewacht. Een avond alleen met Linde, een perfecte gelegenheid om haar te verwennen. Tussen de middag had ik een paar minuten de tijd om alvast een reservering te maken voor vanavond.

Het restaurant bevond zich op een prachtige locatie in het centrum van de stad. Op het dakterras van het restaurant was het tevens mogelijk om te dineren, dus tijdens het reserveren had ik daar specifiek om gevraagd. Het dakterras had namelijk een prachtig uitzicht over de hele stad, aangezien het een van de hoogste gebouwen was.

Ik pakte Linde's hand vast en trok haar mee het hotel uit. Terwijl we door de straten van Livorno liepen, vertelde Linde mij opgetogen over haar dag en de plekken die ze gezien had. Ze beschreef de plaatselijke markt waar ze geweest was zo gedetailleerd dat het voelde alsof ik er zelf geweest was, net zoals Terrazza Mascagni, waar ze langs was gelopen op weg terug naar het hotel. Het was fijn om haar zo gepassioneerd te zien, aangezien ik me zo iets minder schuldig voelde over het feit dat ik haar alleen had gelaten op onze eerste dag samen in Italië. Het leek echter alsof Linde dat niet erg had gevonden, maar dat ze het juist heerlijk vond om alleen door de straten van de stad te struinen.

Toen we eenmaal aankwamen bij het restaurant en de ober voor ons beiden een glas wijn neerzette, bleek al snel dat mijn collega's niet hadden gelogen over de kwaliteit van dit restaurant en de gastvrijheid. Het eten, Linde en ik hadden beiden een verrassingsmenu besteld, was verrukkelijk en de verschillende wijnen die ze adviseerden bij de gangen van ons menu waren ook allemaal lekkerder dan alle wijnen die ik ooit eerder had gehad.

De avond vloog voorbij en Linde en ik lachten met elkaar, praatten over van alles en nog wat en genoten vooral van het heerlijke eten, de verrukkelijke wijn en het aangename gezelschap. Vlak voordat we teruggingen naar het hotel, spraken Linde en ik nog kort met de eigenaar van het restaurant. Linde wilde hem bedanken voor de heerlijke avond. De eigenaar - een oude, kleine man met donkergrijze haren en een glimlach van oor tot oor - had Linde en mij bedankt voor onze komst en gezegd dat hij ons een leuk koppel vond samen.

Bij het horen van die woorden voelde ik de kriebels in mijn buik. De vriendelijke man had gelijk. Voor anderen waren Linde en ik het perfecte koppel. We pasten uitstekend bij elkaar, konden met elkaar lachen en voelden ons tot elkaar aangetrokken. Het leek een match made in heaven, maar helaas was het niets meer dan een contract.

"Waar denk je aan?" onderbrak Linde mijn gedachten. Toen ik niet reageerde, gleed haar hand in die van mij en kneep ze zachtjes. "Ik heb een heerlijke avond gehad, Daan. Dankjewel."

Ik glimlachte naar haar, lichtelijk geforceerd. Hoe zou het worden tussen ons als het contract eindigde? Het laatste wat ik wilde was haar kwijtraken, maar ik kon ook moeilijk een relatie aangaan met een vrouw die mannen gezelschap hield voor geld, toch?

Wellicht besloot Linde wel om te stoppen met werken als ik dat haar zou vragen. Dan konden we samen zijn en hoefden we ons geen zorgen meer te maken om haar werk. Ik verdiende immers genoeg om ook voor haar te kunnen zorgen. En ze kon dan zelfs bij mij intrekken als ze dat wilde. Zou ze dat willen?

De rest van de avond dacht ik na over alle 'wat als' scenario's die ik me maar kon bedenken. Zelfs toen Linde al rustig in bed lag te slapen, lukte het me niet om de gedachten die in mijn hoofd rondspookten te negeren en tegen haar aan in slaap te vallen.

Als dit nog lang zo door ging, werd het een zware nacht...