Operation: Seducing My Bestfriend [COMPLETED]

Chapter 15

Chapter 15 / Kabanata 15

Krystelle's POV

Umiikot na ang paningin ko habang nag lalakad ako sa pasilyo patungo ang kwarto na tinutuluyan namin ni Trevor, hindi lang hilo ang nararamdaman ko kung hindi pati pag sisimulang pag init ng katawan.

Para akong nililiyaban, "Trev!"

Pumasok ako sa loob ng madilim na kwarto atsaka ko isinara ang pintuan, at pagka tapos ay isa isa ko ng tinanggal ang suot kong damit.

"Aray— teka, Stelle" hindi ko na sya pinakinggan, isa isa ko na rin na tinanggal ang damit nya. Doctor ako at alam kong hindi lang basta basta init ang nararamdaman ko, para bang may naka lagay na kung ano sa alak na iyon na ininom namin kanina.

"Ah... Dahan dahan naman,"

"Trev, hindi ko na kaya..." bulong ko sa kanya, nag sisimula ng bumagsak ang mga luha ko, binuhat nya ko atsaka inihiga sa kama. Alam kong may tama rin si Trevor, dahil kung wala ay hindi sya papayag sa ganito.

Napa ungol na lang ako ng halikan nya ang leeg ko, pababa sa balikat ko at pagkatapos ay muling bumalik sa labi ko.

"I couldn't take this anymore..."

KINABUKASAN nagising ako dahil sa malakas na hiyawan sa labas, mukhang nag aaway ang kapatid ko at si Tyler. "Ang aga aga," bulong ko, sobrang lamig sa buong kwarto at ang dilim dilim.

Masakit ang ulo at katawan ko— naalala ko na naman ang nangyari kagabi.

Ngayon lang nag sink in sa akin na magka yakap kami ni Trevor, "Stelle, wag mo ako iwan..."

"Hindi naman ako aalis," mahinahon at medyo may lambing ang boses ko. "O...kay,"

Kinapa ko ang cellphone ko sa gilid ng lamesa, at ng makuha ko iyon ay agad ko iyong binuksan. Maraming missed calls si Kayleigh, thirty minutes ago pa.

Agad ko naman syang tinawagan pabalik, na agad nyang sinagot.

"Ate? Ate ko?" umiiyak pa yata sya, napa kunot ang noo ko. "Bakit ka umiiyak? Anong nangyari?" hinaplos ko ang buhok ni Trevor.

Ramdam ko din ang mas komportable nyang yakap sa akin, sobrang sakit ng katawan ko talaga.

"Ate, si Mommy... Nandito kami sa hospital ni Mommy, nag passed out sya kanina. Tinawagan ko na din Kuya, pero hindi ko nasabi kase nag aaway sila ni Kuya Tyler. Ikaw na lang ni-try ko i-call kase di ko din matawagan si Kuya Trevor"

"Sige ha, stable na ba si Mommy? Uuwi na kami ni Kuya dyan, hintayin mo kami ha" sabi ko sa kanya, "Stable na ate, nag papahinga na lang sya. Sila manang po kasama ko ngayon dito sa hospital,"

Pinatay ko ang tawag atsaka ko dahan dahan na tinanggal ang pagkaka yakap sakin ni Trevor at kahit masakit ay pinilit kong bumangon. Sinindihan ko ang ilaw atsaka ako kumuha ng damit sa closet, kumuha lang ako ng isang t-shirt at isang shorts.

T-shirt pa ni Trevor ang nadampot ko, pero hindi ko na pinansin. Kinuha ko lang ang cellphone ko at ang wallet ko, atsaka ako lumabas pagka tapos kong ipusod ang buhok ko.

Iika ika akong nag lakad papunta sa kwartong tinutuluyan nila Kuya, binukas ko na agad ang pinto. Naabutan ko ang umiiyak na si Tyler na nakaupo sa kama at ang naka luhod kong kapatid na tapat nito.

"Kuya, kailangan na nating umuwi. Si mama, nasa hospital. Bakit umiiyak ka, Tyler?"

"Stelle, sinaktan na ako ng kuya mo" lumapit sya sa akin atsaka ipinakita ang mga pasa nya sa braso, tinignan ko naman ang kapatid ko.

"Sinasaktan mo si Tyler?"

Umiling sya, "Ayaw nya kasi akong pagpaliwanagin. Ang gusto ko lang naman sabihin ay nakuha nya yung pasa na yun dahil sa nangyari sa amin kagabi,"

"Talaga?" tanong ni Tyler, "Oo nga, mahal. Kahit ipa check mo pa kung anong cause nyan, hindi naman kita kayang saktan"

"Tama na kuya, kailangan na nating umuwi" sabi ko sa kanya, "Sasama ako ha," sabi ni Tyler atsaka kinuha ang cellphone nya at hinila ako palabas.

"Dalian mo, Kylar!"

"Yes po!"

Sana naman ay hindi muna magising si Trevor, mukhang pagod na pagod sya kaya dapat mag pahinga muna sya.

Mag te-text na lang ako sa kanya mamaya.