Στα Άδυτα της Καρδιάς σου

Κεφάλαιο Τριάντα Οκτώ - Οριστικό Αντίο ;

Μαζί με την επιστροφή της στο σπίτι του επανήλθαν κι οι εφιάλτες που κατά καιρούς την τρομοκρατούσαν διαταράσοντας τα όνειρα της .

Έτρεχε ανάμεσα σε λάσπες με βροχή να μαστιγώνει το πρόσωπο της σε ένα μέρος που η πυκνή σαν πάχνη ομίχλη κάλυπτε κάθε ορατότητα .

Έκλαιγε απελπισμένη αναζητούσε το μωρό της που δεν φαίνονταν πουθενά αστραπές φώτιζαν κάθε τόσο τον συννεφιασμένο κοκκινωπό ουρανό .

Δεν έβλεπε τίποτα παρα μόνον αφουγκραζόταν από κάπου μακριά μια φωνή κάποιος καλούσε σε βοήθεια .
«Ποιός είναι εκεί ; » ρωτούσε να μάθει αγωνιώντας δίχως να παίρνει απάντηση .

Λίγα βήματα πιο πέρα το τοπίο καθάρισε επιτέλους κατάφερε να διακρίνει μια σκοτεινή ανδρική φιγούρα πισω απ τις σκιές να κρατά κατι στα χέρια του .

Πλησίασε αγωνιώντας κι όμως απομακρυνόταν ολο κι πιο μακριά η μορφή του .

«Μην φεύγεις περίμενε ποιός είσαι !»φώναζε λαχανιασμένη ξάφνου ο άγνωστος άνδρας που φορούσε μια μαύρη κάπα με κουκούλα σαν τον θάνατο .

Στάθηκε στην άκρη ενός απόκρυμνου γκρεμού ενω σοκαρισμένη συνειδητοποίησε πως δεν διέθετε πρόσωπο.

Ένα μάυρο σαν έβενος πέπλο σκέπαζε το στρογγυλό κρανίο του παράξενου πλάσματος που μήτε μάτια είχε μήτε χείλη.

Ενα κλάμα μωρού έσπασε την τρομερή σίγη καθώς ο άνδρας πήρε ξάφνου την μορφή του Κρίστιαν την ώρα που βουτούσε στο κενό μαζί με την κόρη τους .

Σκοτώθηκαν κι οι δύο ακαριαία αίμα έσταζε από τα χέρια της ποτάμι που απειλούσε να την πνίξει .

Ακολούθησε κι εκείνη απελπισμένη το τραγικό φινάλε πέφτωντας σαν οπτασία από το βράχο .

Ξύπνησε χωρίς ανάσα ίδρωμενη εως το κόκκαλο τρέμοντας σύγκορμη ενω παράλληλα κρύωνε άνεπνεε βαριά καθώς επανερχόταν σταδιακά στην πραγματικότητα .

Αστραπιαία σηκώθηκε όρθια βηματίζοντας νευρικά πάνω κάτω στο δωμάτιο δίχως να καταφέρει να εξηγήσει με την λογική τον απαίσιο εφιάλτη που την τρόμαξε απίστευτα πολύ .

Ενα προαίσθημα έσφιγγε το στήθος της σαν μέγκενη αναμφίβολα κάτι κακό προμηνύονταν για τους τρείς τους αν και δεν πίστευε σε προλήψεις και ιδίως στα όνειρα.

Πλησίασε το σωματάκι της αθόρυβα ακουμπώντας με τα χείλη το μέτωπο της ευτυχώς έπειτα απο την βραδυνή αντιβίωση παρέμεινε απύρετη διαπίστωσε ανακουφισμένη.