Mos më lësho!!!

Chapter 16

Qendronin serisht perballe asaj dere ne pritje, me doren e saje qe me plot frike dhe ankth trokiste, uronte qe i ati te mos ishte aty nuk deshironte qe te ndodhte serisht ndonje skene tjeter mes tij dhe Krisit, deshironte vetem te perqafonte e te cmallej me nenen e saj, me ate grua te pervuajtur qe pervec te tjerave sot po denohej edhe te qendronte larg femijes se saje...

-Te keqen nena! Therriti menjehere e ema me lotet qe gjeten menjehere rrugen ne syte e saj e duke e mbledhur ne perqafim te bijen, te voglen e saj.

-Mamush, therriti nen perqafimin e saj ajo e lotet e mallit per te nuk i mbajti dot.

-Hajdeni brenda, i ftoi ajo pasi kishte shtrenguar duart me Krisin, hajdeni se shyqyr zotit nuk eshte kthyer akoma ne shtepi ai, tha duke iu referuar te shoqit.

U ulen ne ate divan te vjeter por te paster qe qendronte ne dhomen e vogel te ndenjes dhe po qendronin pa folur, nena e saj nuk e leshonte nga perqafimi te bijen sikur te donte te ngopte mushkerite me aromen e saj te munguar dhe shpirtin me pranine e saj.

-Ma mos qaj me te lutem, erdha te te gezoj jo jo te merzis i foli Ermela duke u shkeputur paksa nga ai perqafim e duke fshire faqet e saje te njomura nga lotet qe nuk pushoni se daluri nga ata sy te bukur jeshile.

-E di moj te keqen por prej gezimit po qaj edhe un. Mu befsh edhe 200 vjec ishalla o zot se ke pas ditelindjen para 2 javesh po mua me rafte pika qe nuk e gjeta nje dreq telefoni te te uroja ty, e uroje ajo duke e perqafuar edhe me fort kete here.

-E di o ma, mos u merzit zere se me ke uruar foli ajo mes loteve nga fjalet e verteta te se emes, ah ai njeri i eger qe i kishte rene per baba e kishte te gjithe fajin, ai ishte fajtor qe po ndante nje nene nga krijesa e saj...

-Te uroi Irena, Marina dhe Marsela te pakten, konstatoi ajo duke iu referuar motrave te saj  si per te ngushelluar veten edhe si per ti thene asaj qe nuk ishte vetem... por ajo e gjora nuk e dinte qe ato as qe ishin kujtuar fare per te, me keq akoma kishin zgjedhur edhe ta hidhnin poshte si moter, por kete fakt nuk do t'ia tregonte as ajo qe pohoi me koke konstatimin e se emes e as Krisi qe ndihej si ne gjemba aty, si fajtori i ndarjes se tyre ama ai i tille nuk ishte aspak perkundrazi.

-Po ti mor bir, si je? Pyeti ajo duke kthyer vemendjen drejt tij pasi ishte ngopur vetem pak me te bijen.

-Mire zonje, ju si jeni? Ia ktheu ai sjellshem pa e dhene veten per sikletin qe e kishte kapluar.

-Un mor bir do te jem mire vetem nese ti nuk ia leshon kurre kete dore sime bije, i tha ajo duke vendosur doren e saj mbi duart e tyre te mberthyera fort me njera-tjetren, dhe do te me premtosh sot se do ti dalesh gjithmone per zot sic i dole duke e marre nga ketu, perfundoi ajo keshtu aprovimin e saj per mardhenien e tyre ne nje menyre qe habiti Krisin dhe Ermelen.

-Sigurisht qe nuk kam ndermend ta leshoj, tani nuk ka shpetim nga un me! permbylli ai humorshem duke bere gruan te qeshte me fjalet e tije.

-U trashegofshi pra, i uroje me shpirte ajo ate qe kishte dashur ti uronte qe heren e kaluar ama tani qe Krisi po i pelqente urimi i dilte vertete nga shpirti.

-Faleminderit! buzeqeshi Kris kete here nderkohe qe Ermela vetem shikonte e gezuar nenen e saj tek e uronte ndonese mire e kishte ditur qe aprovimin e saj e kishte marre me kohe.

-Nuk dua t'ju perze se me digjet shpirti nga malli per time bije, por me mire ikni pa ardhur ai, mos hajdeni as deri kur te qetesohet pak gjendja do mundohem te dal ndonje dite un e do te takohemi por me mire mos hajdeni ketu se do na beje gjemen diteziu, keshilloi ajo dhe mori serisht ne perqafim te bijen qe u prish ne fytyre nga fjalet e saj te verteta.

***

Kishin gjysem ore qe qendronin ne makine, ajo me koken e zhytur ne kraharorin e saj me lotet qe i rridhnin curg e me trupin qe i dridhej nga ngasherimat e te qares.

-Bonbon qetesohu tani, kerkoi ai bute duke perkedhelur koken e saje e duke i puthur ballin here pas here si per ta qetesuar.

-Nuk eshte e drejte! mezi arriti te nxirrte ajo nga deneset qe nuk ndalonin.
'Nuk mund te me mohojne te takoj nenen time, nuk munden' bertiti kete here duke mberthyer fort mantelin e bluzes se tij ne grushtet e saj te shtrenguar fort si per te shpehur inatin.

-Shshshshs... qetesohu vogelushe, stresi nuk te ben mire, e keshilloi ai kur shikonte gjendjen e saj.

-O Kris pse... pse duhet te ndodhte keshtu? Pse duhej qe te detyrohesha te qendroja larg saj? Pse??? Pyeste me zerin qe i merrej serisht nga denesa e inatosur kete here me jeten, me rrjedhen e saj te shemtuar, me te atin... burrin qe jetonte me principet e pijes dhe moralet e dhunes e qe jetonte vetem per te shkaterruar jete, per te djegur shpirtra nga malli e per te thyer zemra njerezish, nuk e kuptone sesi e quante veten burre akoma ai njeri nuk e kuptonte aspak.

-Do ta takosh serisht zemer mos bej keshtu tani, nena jote tha per pak kohe, ne do te vijm serisht e serisht ketu per ta bindur tet ate jam i sigurt qe dashuria jone do ta binde nese ne nuk e bejme dot, jam i sigurte qe  vogelushja jone do ta zbuse, nuk do te mund ti qendroje indiferent te vogles sone! ia ktheu ai i bindur ne ato qe po thoshte sepse vertete besonte fort ne ate qe thoshte, por kishte kaq shum gjera qe ai thjeshte nuk i dinte...

-Nuk eshte aq e thjeshte Kris ti thjeshte nuk e njeh ate, ai eshte i gatshem te me largoje gjithe jetes vetem sepse nuk iu binda urdherit te tij, ai eshte njeri i eger qe ka gur ne vend te zemres, hapi ajo zemren duke ia thene atij te gjithe te verteten e duke mbeshtetur koken me e qete ne kraharorin e tij.

Ah sa dhimbte ky fakt, sa e sa shpirtra vrisnin keta njerez te pameshirshem... Njerez? A ishin te tille valle? A mund te quhet njeri nje dhunues i nje qenjeje te brishte e jo aq te forte te pakten fizikisht sic femra ishte, nje vrasesi endrrash, nje krimineli qe deshironte vetem te vriste e te shkaterronte gjerat e bukura e te pastra sic ishte dashuria? A quhej njeri??? E nese po, a ishte BABA, meritonte te quhej baba dikush qe dhunonte fizikisht e menderisht te bijen per te cilen gjeja e vetme qe kishte dhuruar ishte spermatozoidi?
Tek e fundit ku ishte ai heroi e dashuria e pare e nje vajze, pse i tille ishte nje hero?