.............................................................
တစ္ႏွစ္အၾကာ...........
ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုကိုတစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈ ၊နားလည္မွု ၊ခ်စ္ခင္ျကင္နာမွုေတြနဲ႔ ဘဝကိုအတူ
ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေရာဂါအေျခအေနကလည္း ပိုၿပီးဆိုးရြားလာခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ၁၅ မိနစ္ မိနွစ္၂၀ေလာက္ပဲ လႈပ္ရွားမိလ်ွင္ေတာင္ အသက္ရႈရပ္မတတ္ ေမာပန္းလာခဲ့တယ္။
ကိုကိုကေတာ့ ေရာဂါအေျခအေနေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာင္ မွတ္မိတစ္ခ်က္ ၊မမွတ္မိတစ္ခ်က္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။တစ္ခါတစ္ေလ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ မွတ္မိေနတတ္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာေသာ အသိမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္လည္း အူတိုတတ္ေသးသည္။
တစ္ခါတစ္ေလက်ျပန္ေတာ့လည္း ၅နွစ္သားကေလးေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို့ပင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေနတတ္ျပန္ေသးသည္။
..................................................................
"ရီေပၚ ....စားလို႔ေကာင္းလားဟင္?...."
"အင္း....ေကာင္းေနေရာပဲ .....
ကိုကိုက ဟင္းေတြကို တစ္ေန့တစ္မ်ိဳးမရိုးေအာင္ ခ်က္ထားတာပဲ.....ဟီဟီ..."
"ဟုတ္လား?....အဲ့ဒါဆိုလည္း မ်ားမ်ားစားေနာ္ ...." ဟုဆိုကာ ေရွာင္က်န႔္တစ္ေယာက္ ရီေပၚပန္းကန္ထဲသို႔ ဟင္မ်ားျပၫ့္ေမာက္ေနေအာင္ ထၫ့္ေပးေနေလသည္။
*စားလို႔ေကာင္းသလားမေမးနဲ႔....ေကာင္းလြန္းလို႔
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ ကမ႓ာ့ကံအေကာင္းဆံုးလူသားလို႔ သတ္မွတ္မိတယ္........ကိုကို႔ရဲ့ တစ္ေန့တစ္မ်ိဳးမရိုးႏိုင္တဲ့ ခ်ိဳ ၊ခ်ဉ္ ၊ငန္ ၊စပ္ ၊ခါး၊ ဖန္၊ တူး ၊လန္ ေနတဲ့ စပါယ္ရွယ္ ဟင္းအရသာေတြ
စားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေပါ့.....*
"ရီေပၚ !!...ကိုကိုတို႔ ညေနက်ရင္ အျပင္သြားၾကရေအာင္........"
"အာ!!!......ဒီညေနဆို သြားလို႔မရဘူးေလ....."
"ဘာလို႔ သြားလို႔မရ ရမွာလဲ?...."
"ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ညေန ဧၫ့္သၫ့္လာမယ္ေလ...."
"ဘယ္က ဧၫ့္သည္လဲ?.....ဘယ္သူဖိတ္ထားတာလဲ?......."
"ကြၽန္ေတာ့္ ဧၫ့္သည္ပါ.....ဖိတ္တာက ကိုကိုပါ.....
ခဏေနဆိုရင္ သူတို႔ေရာက္ေတာ့မွာ...."
ČTEŠ
ခ်စ္ အတၲ ( Uni+ Zaw )
Fanfikce[Zawgyi] တစ္ခါတစ္ေလ.... ကိုယ္ရဲ ့ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏိွမ့္က်ပါေစ..... စစ္မွန္တဲ့ ေမတၲာေတာ့ ရိွခဲ့ျကတယ္မလား........ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ လူတိုင္းက အတၲ ကိုယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကတာပဲေလ........... ဒါဟာအျပစ္ဆိုလည္း.......ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္...... [Unicode] တစ်ခါ...
ခ်စ္အတၲ -50
Začít od začátku
