"ေကာင္ေလး!..........
အခု မင္းအေမလည္း ေသသြားၿပီဆိုေတာ့.......
မင္းငါ့ကို အေႂကြးဆပ္ရမဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီေနာ္......"
"ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္လိုအေႂကြးဆပ္ရမလဲ?......"
"ေအာ္!.......ပင္ပင္ပန္းပန္းေတာ့ ....
မဟုတ္ပါဘူး......ငါခိုင္းတာေလးသာ
တိတိက်က်လုပ္ေပးရင္ ရၿပီး........"
"ဟို!....
ဟိုေလ.......ဥပေဒနဲ႔ မလႊတ္တာမ်ားလား?......
အဲ့ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးေနာ္.......မလုပ္...
မလုပ္ႏိုင္ဘူး........."
"ဟား......ဟား.......ဟား.......
ေကာင္ေလး.......အဲ့ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ မလိုပါဘူး...
ဥပေဒနဲ႔လည္း လႊတ္ပါတယ္......မင္းသာ ငါခိုင္းတဲ့အတိုင္း မလုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့.....ငါမင္းကို
ေရာင္းစားရလိမ့္မယ္..........."
"ဒါနဲ႔......ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားေျပာတာ
လက္မခံဘဲ.........ပိုက္ဆံနဲ႔ပဲ အေႂကြးဆပ္မယ္ဆိုရင္ေရာ........."
"ဒါေတာ့....မင္းသေဘာပါ......
မင္းညီမက ငယ္ေသးတဲ့ပံုပဲ......."
"ခင္ဗ်ား!......ကြၽန္ေတာ့္ ညီမေလးကိုမထိပါနဲ႔....
ခင္ဗ်ားခိုင္းတာ အကုန္ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ပါ့မယ္......."
"ေတာ္တယ္!......
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္တယ္....."
"ကြၽန္ေတာ္က ဘာအလုပ္လုပ္ရမွာလဲ?....."
" ေရာ့......အဲ့မွာ ဓါတ္ပံု......
အဲ့ပံုထဲက ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ျပတ္သြားေအာင္လုပ္ေပး.........သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပတ္သြားခဲ့ရင္ ......မင္းျဖစ္ခ်င္တာေျပာ
ငါေပးမယ္.......ေငြလာ....ဂုဏ္လာ...."
"ဒါဆို....ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေန့အလုပ္စရမလဲ?....."
"အျမန္ဆံုးစရင္ အေကာင္းဆံုးပဲ.....
အခုကစၿပီး......မင္းက ငါ့အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးရမွာဆိုေတာ့ မင္းရဲ့
အရင္နာမည္ကို မသံုးနဲ႔ေတာ့ ......
ငါေပးတဲ့ နာမည္နဲ႔ပဲ မင္းအလုပ္လုပ္ရမယ္....
ဒါေၾကာင့္ အခုကစၿပီး.....မင္းနာမည္က....ရီေပၚ..!
ဝမ္ရီေပၚ ပဲ...."
.......................................................................
"ကိုကို......."
သာယာေသာ အသံေလးသည္ ေရွာင္က်န္ ့၏ နားထဲသို႔ ဆည္းလည္းသံေလးပမာ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္ အတၲ ( Uni+ Zaw )
Fanfiction[Zawgyi] တစ္ခါတစ္ေလ.... ကိုယ္ရဲ ့ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏိွမ့္က်ပါေစ..... စစ္မွန္တဲ့ ေမတၲာေတာ့ ရိွခဲ့ျကတယ္မလား........ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ လူတိုင္းက အတၲ ကိုယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကတာပဲေလ........... ဒါဟာအျပစ္ဆိုလည္း.......ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္...... [Unicode] တစ်ခါ...
