"ကြၽန္ေတာ္တို႔ အကိုေလးရိွတဲ့ ေနရာကို သိရပါၿပီး....."
"ေအ!....ကား အဆင့္သင့္ျပင္ထားေပး......
ငါ ကိုယ္တိုင္ သြားေခၚမယ္....."
"ဟုတ္ကဲ့......."
.
.
.
"ဆရာ......ကားအဆင္သင့္ ျဖစ္ပါၿပီး....."
ဝူရန္တစ္ေယာက္ ကားကိုကိုယ္တိုင္ေမာင္း၍
က်င့္ေလးရိွတဲ့ ျမိဳ႔ေလးသို႔
အျမန္ဆံုးနွုန္းနဲ့ သြားေလသည္။
"ကေလးရယ္......
ကိုယ္ သိပ္လြမ္းတာပဲ......
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ မင္းဆီလာတဲ့အခါ........ ထြက္မေျပးပါနဲ႔ေနာ္......"
..................................................................
က်င့္ေလးတစ္ေယာက္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္တြင္
မတ္တပ္ရပ္ေနတုန္း အေနာက္မွခါးကို လာဖက္ေသာ
ေကာင္းေလးေၾကာင့္ ၿပံဳးမိသြားေလသည္။
"ကိုကို!!.....
ကိုကို ဒီကိုဘယ္လိုလာတာလဲ?....."
"အံ့ဩသြားတာလား?......
တကယ္ေတာ့ ကိုကိုက်င့္ေလးနဲ႔ မခြဲႏိုင္ဘူး...
ကိုကိုတို႔ ထြက္ေျပးၾကရေအာင္ေနာ္.....
က်င့္ေလး လိုက္ခဲ့ႏိုင္မလားဟင္?....."
"အင္း......"
ဒုန္း!!....ဝုန္း!!.....
"ကိုကို!!!......."
က်င့္ေလးတစ္ေယာက္ အိပ္ေနရမွ လန႔္ႏိုးလာခဲ့ေလသည္။တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခြၽးေစးမ်ားထြက္ေန၍ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းမ်ားကလည္း ပံုမွန္ထက္ ျမန္ဆန္ေနေလသည္။
.....................................................................
"ကိုကို ဒီေန့ေဆးရံုသြားျပရမယ္မလား?....ၿပီးရင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္နားၿပီး မ်က္လံုးခြဲရေတာ့မယ္ေလ...
အဲ့ခါက်ရင္ ကိုကိုမ်က္လံုးျပန္ျမင္ရၿပီ....."
"အင္း....ဟုတ္တယ္.....
အဲ့ခါက်ရင္........."
"ကိုကို!!......"
"ဟမ္....."
"ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ကို အရမ္းခ်စ္တာေနာ္......."
ဟု တိုးတိုးရွရွနွင့္ေျပာေသာ ရီေပၚ၏အသံမွာ
လြမ္းေဆြးမွု၊ ေၾကာက္ရြံမႈတို႔ ပါဝင္ေနသည္။
*ေကာင္ေလး.....ငါမင္းကို မခ်စ္ေပမဲ့
သံေယာဇဉ္္ရိွပါတယ္.....မင္းသာ ငါ့ကိုအႀကံနဲ႔ မကပ္ခဲ့ရင္ ငါမင္းအနားမွာ အိမ္ေထာင္ဘက္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနေပးဖို႔ အစီစဉ္ရိွခဲ့ပါတယ္....*
YOU ARE READING
ခ်စ္ အတၲ ( Uni+ Zaw )
Fanfiction[Zawgyi] တစ္ခါတစ္ေလ.... ကိုယ္ရဲ ့ ဘဝက ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏိွမ့္က်ပါေစ..... စစ္မွန္တဲ့ ေမတၲာေတာ့ ရိွခဲ့ျကတယ္မလား........ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ လူတိုင္းက အတၲ ကိုယ္စီေတာ့ ရိွလာၾကတာပဲေလ........... ဒါဟာအျပစ္ဆိုလည္း.......ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္...... [Unicode] တစ်ခါ...
