Στα Άδυτα της Καρδιάς σου

Κεφάλαιο Τριάντα Δύο - Σε πολιορκία

Δεν εμφανίστηκε σαν να χάθηκε μεμιάς από την ζωή της ξανά τις επόμενες μέρες σαν να μην είχε έρθει ποτε να την συναντήσει .

Τα καλά νέα ήταν πως ο γιατρός της έπειτα από τις απαραίτητες εξετάσεις ανακοίνωσε πως μπορούσε να αφήσει πλέον πίσω το ψυχοφθόρο νοσοκομείο .

Δυστυχως ομως δεν θα άφηνε μονάχα το νοσηλευτικό ίδρυμα ξοπίσω της μα και την κόρη της η οποία δεν επιτρεπόταν να βγεί από την θερμοκοιτίδα για μια με δύο εβδομάδες ακόμη.

Βέβαια απο θέμα οργανικό γέννησε ένα υγιέστατο βρέφος κι ας ήταν πρόωρο κατα θεία πρόνοια

Καθως συμμαζευε τα ρουχα της στην σκεψη της εμφανιστηκε ο συνηθης υποπτος την φόβιζε η ξαφνική σιωπή .

Άραγε τον είχε εν τέλει πείσει με τα λεγόμενα της ; Ωστε να τον αναγκάσει να παρατήσει ακόμη κι το παιδί του κι να επιστρέψει πίσω ;

Αναρωτήθηκε η ίσως κι πάλι κάποια από τις δουλειές του να μην μπορούσε να περιμένει και αναγκαστικά να επέστρεψε πίσω.

Ποιός άραγε να ηξερε για ένα μόνον γεγονός μπορούσε να είναι σίγουρη πως οι δύο τους είχαν πολλές ακόμη μάχες να δώσουν .

Ευχόταν να μην τον γνώριζε ποτέ κάποιες φορές να μην είχε παραδοθεί με τόση θερμή σε μια ανύπαρκτη αγάπη .

Μάλλον τον ερωτεύτηκε οσο δεν ήξερε τίποτα για την ίδιο της τον εαυτό κατέληξε προφανώς την περίοδο που διένυε την αμνησία.

Ο Αλεξ την περίμενε υπομονετικά στο αυτοκίνητο για να γυρίσουν σπίτι αλλα δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει χωρις να αγκαλιάσει την κόρη της .

Από την ημέρα που γέννησε την κρατούσαν μακριά κι αυτό την έθλιβε παρα πολύ .

Βάδιζε σαν να πετούσε το διαδρομο που την οδήγησε κοντά στο θαύμα της ζωής βγαλμένο απο το σώμα της κουβαλωντας στις φλέβες της ενα κομμάτι του εαυτού της.

Πλησίασε κοντά πλημμυρισμένη απο δεος το σώμα της έτρεμε ολόκληρο σαν πλησίαζε .

Η μικρή έκλαιγε υστερικά σαν να την καλούσε να μην την εγκαταλείψει μονάχη.