yeni okul

0.1

Medya: Defne ve köpeği yulaf
Umarım beğenirsiniz ilk hikayem💗
-
Son kıyafetimi de dolaba koydum ve her şey tamamdı. O sırada kapım tıklatıldı.
"Yardıma ihtiyacın var mı?"
Gülümsedim, ablamı gerçekten çok seviyordum.
"Aslında bitti sayılır hatta bitti ama teşekkür ederim"
Gelip yatağım ucuna oturdu
"Bak Defne biliyorum bu taşınma işi gerçekten zor yerleştirmekten falan bahsetmiyorum.
Yani sen de biliyorsun aslında neyden bahsettiğimi, tam yeni bir okula başlamış onlara ayak uydurmuşken ya da onu da boşver her şeyden önce küçüklüğünün geçtiği evi, yeri,arkadaşlarını,anılarını bırakmak zor evet farkındayım. Benim için de öyle emin ol ama söz veriyorum her şey güzel olacak"
Ona sarıldım. Gerçekten bu hayattaki en değer verdiğim insan oydu. Babamın işinden dolayı taşınmıştık İstanbul'a. Benim için her zaman güzel bir yer olarak aklımdaydı ama hiç bir zaman buraya taşınmamızı aklımın ucuna getirmemiştim. Büyük bir şehirdi açıkçası birbirinden farklı insanlar vardı, taşınmak turist olarak gelmekten kesinlikle daha farklı. Çocukluğum İzmir'de geçmişti, orayı gerçekten özleyecektim ama sonuçta yazın gidebilirdik.
Ablam konuşmaya başladı
"Hadi şimdi üstüne düzgün bir şeyler giy çünkü yeni antrenörünle tanışman gerek"
Annem ayarlamış olmalıydı.
"Tamam"
Gülümsedi ve odadan çıktı. Bende üzerime rahat bir şeyler giydim. Salona gittiğimde annem beni bekliyordu
"Sonunda gelebildin"
"Sadece üzerimi değiştirdim"
"Herneyse hadi ayakkabılarını giy gidelim"
Ayakkabılarımı giydim ve çıktık. Arabaya bindiğimizde yol boyunca ikimizde konuşmadık. Küçüklüğümden beri buz pateni yapardım, ablamsa benim aksime spor yapmayı sevmezdi. Annem gibi diş hekimi olmuştu. Annemin aksine babam hep arkamda durmuştu bu zamana kadar ve durmaya devam ediyordu. Ben bunları düşünürken piste gelmiştik. Yeni antrenörüm gerçekten iyi bir kadına benziyordu. Daha bugün İzmir'den döndüğümüz için bugün antrenman yapmadan eve geri döndük. Biz eve geldiğimizde babam da dışarıdan yemek söylemişti.
"Ne gerek vardı ben yapardım, bunlar çok sağlıksız"
Her zamanki annemdi işte
"Daha yeni geldik yorgundursun diye istemedim. Hem bir günden bir şey olmaz "
Biz pizzalarımızı yerken, yulaf da mamasını bitirmişti. Dışarı çıkarıp tuvaletini yaptırmalıydım o yüzden tasmasını takıp evden çıktım.Bir saat kadar parkta gezdirdikten sonra eve geri dönüyorduk. Tam karşıdan karşıya geçecektik ki bir araba az kalsın Yulaf'a çarpıyordu. Hemen onu kucağıma aldım. O sırada arabadan benim yaşlarımda bir çocuk indi.
"Dikkat etsene az kalsın eziyordun" diye bağırdım.
"Üzgünüm ama isteyerek olmadı, ayrıca ışıklara bakmayı hiç düşündün mü?" Dedi ve güldü
"Bir kere senin ehliyetin var mı?"
"Yok? Sanırım, ama 18'ime girdiğimde alacağım"
Şimdi gülme sırası bendeydi.
"Bu bir şey ifade etmiyor. Şu an yok önemli olan da bu ama her neyse özrün kabul edildi. Sadece bir dahaki sefere insanları ezmemeye çalış, ya da köpekleri"
Bir şey söylemesine izin vermeden gittim.
Gerçekten çok yorulmuştum, taşınma,antrenör,yulaf derken erkenden uykum gelmişti. Kendimi uykunun kollarına bıraktım.
-
"Defne uyan"
Annemin sesiyle kaldırılmıştım. Saate baktım daha yediydi.
"Anne çok yorgunum. Daha okullar bile açılmadı "
Cümlemi daha bitirmeden konuşmaya başladı
"Bu bir bahane değil,buraya taşındık diye başka şeyleri aksatamazsın. Şimdi kalk ve giyin antrenman zamanı ayrıca okullar demişken, seni çoktan bir okula yazdırdım formalarını da aldırdım. Ayrıca farkındaysan açılmasına iki gün kaldı, okulda da böyle yapmazsın umarım."
Oflayıp yataktan kalktım. O sırada odamdan çıkmıştı. Başucumdaki sudan içip hazırlanmaya başladım.Altıma tayt, üstüme bir tişört geçirip, saçlarımı at kuyruğu yaptım. Çantama patenlerimi koydum ve salona indim.
Kahvaltımı yaparken aynı zamanda annem de beni izliyordu, yediğimden emin olmak için. Bitirdikten sonra yulafın mamasını kabına koyup suyunu değiştirdim. Anahtarımı da alıp çıktım.

Biliyorum biraz kısaydı ama daha olaylar başlamadı sadece her şeyin anlaşılması için bir giriş bölümüydü. Nasıl bulduğunuzu yazın lütfen bir sonraki bölümde görüşürüz💜