Κεφάλαιο Είκοσι Τέσσερα - Αναδρομή Στο Παρελθόν

973 91 88
                                    

《Δεν ωφελεί να σου κρύβομαι αλλο πία κόρη μου θα σου μιλήσω για το ειδύλλιο που είχα με τον πραγματικό σου πατέρα...》πρόφερε συγκινημένη δίχως η καρδιά να αντέχει το βάρος των ζοφερών αναμνήσεων που επανέφερε..

《Ολα ξεκίνησαν απ όταν πάτησα πρώτη μου φορά Έλληνικό έδαφος μαγέυτικα.
Βλέπεις ήταν και οι πρώτες μου διακοπές εκτός Αμερικής επέλεξα εκείνο το νησί  έπειτα απο παρότρυνση της Ελπίδας .
Μια φίλη απο την νομική σχολή που φοιτούσα χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της θα ήμουν χαμένη καθώς δεν είχα που να μείνω.

Το είχα σκάσει απο τους γονείς μου αφου παρέμεναν ανέμδοτοι κι δεν με άφηναν να πραγματοποιήσω το ονειρό μου .

Ήθελα να γίνω ηθοποιός να παίζω θέατρο αποτελούσε διακαή μου πόθο και ήλπιζα να με καταλάβουν πράγμα που δεν έπραξαν.

Στο νησί εκείνο φάνταζαν ολα υπέροχα φύση ,ήλιος ,θάλασσα πανω από όλα όμως ηρεμία.

Το ερωτεύτηκα από την πρώτη κιόλας η μέρα εγκαταστάθηκα στο εξοχικό της Ελπίδας.
Ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι χτισμένο σχεδόν επάνω σε βράχους που σου χάριζε μια απόκοσμη θεα ουρανού κι θάλασσας .
Χρειάστηκαμε είκοσι ολόκληρα λεπτά για να ανέβουμε εως εκεί  κουβαλούσαμε θυμάμαι γεμάτες σακούλες με τρόφιμα κι νερά ώστε να μην κατεβαίνουμε κάθε τρείς και λιγο στην χώρα .

Οι πρώτες μέρες μου φαίνονταν  δύσκολες δεν ήταν δα και εύκολο να συνηθίσω ξάφνου ενα ολοκαίνουργιο κλίμα.γέννημα
Ήμουν γεννημα θρέμα Αμερικανίδα πως θα μπορουσά να ζήσω σε έναν τέτοιο τόπο αλλιώτικο εστω κι για λίγο ;
Είχα μάθει να ζω με ολες τις ανέσεις μα τώρα ήρθε ο καιρός να συνηθίσω να στερούμαι .

Η τιμωρία που επέβαλλα στους γονείς μου δυστυχώς δεν απέδωσε καρπούς μιας κι ενας μήνας μόλις είχε περάσει δίχως να επιδείξουν ενδιαφέρον .

Βέβαια το πιο θετικό απο όλα ήταν πως πλέον είχα εγκλιματιστεί πλήρως πια τοσο πολύ μάλιστα που άρχισα να αποκτώ φίλους .

Μ άρεσε να βγαίνω για διασκέδαση μαζί τους σε διάφορα μπαράκια τα βραδια χορεύαμε εως να ξημερώσει κι ήταν ολοι τους τόσο κεφάτοι .

Ένα πρωί λοιπόν  η Ελπίδα έπεσε στο κρεββάτι άρρωστη βαριά με ίωση που την ταλαιπωρούσε επι μέρες .

Μου είχε εξαρχής υποσχεθεί να με ξεναγήσει στην πιο όμορφη παραλία του νησιού αλλα μέχρι πρότινος δεν το έπραξε.

Στεναχωρημένη και ανήσυχη για την κατάσταση κάθισα σε μια καρέκλα κι έγραψα μια λίστα με τα τρόφιμα που μας τελείωναν .

Στα Άδυτα της Καρδιάς σουΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα