civciv | texting

XV

kediciklimasallar:Dediğin oldu civciv,müneccim falan mısın?

Haftasonu sabahın köründe gelen mesajla telefona sövdüm ve oflayarak elime aldım.

"Kim bu ya sabah sabah?" Batın olduğunu görünce heyecanla gülümsedim ve mesajı açtım. Okudum. Neyden bahsediyordu?

civcivliruyalar:Ne müneccimi be? Basketbol maçını almışsınız,tebrikler canımın direğiiiii.

kediciklimasallar:Kızım,onu bunu bırak. Hayvan gibi hasta oldum. Sabahlara kadar ateş 39.5. Zar zor nefes alıyorum. Annem resmen 1 yaşındaki çocukmuşum gibi gelip bana ballı süt yapıyor,öpüyor,sarılıyor. Al beni götür burdan bir şey yap Allah rızası için.

Kahkahalarla gülmemek için ağzımı tuttum. Yemek istiyordum Batın'ı. Annesi de aşırı iyi bir insandı. Ama...Bir dakika ne? Batın...Batın hasta mı olmuştu? Ne!

civcivliruyalar:APTAL BEN SANA DEMİŞTİM YAĞMURDA YÜRÜME DİYE APTAL. HASTA OLURSUN DEMİŞTİM,ÇILDIRACAĞIM BATIN İYİ DEĞİLSİN RESMEN.

Kafayı yiyecektim resmen.

kediciklimasallar:Kızım bir sakin ol. Eve geldiğimde zaten yıkık birinden farkım yoktu merak etme. Kim o halde olsa hastalanır.

Bir dakika ne? Batın,benim yüzümden mi? Benim yüzümden mi hasta olmuştu? Delirecektim. Bir yanım boşver diyordu,bilse ne olacaktı civciv olduğunu. Yanında olurdun,iyileşirdi belki. Bir yanımsa saçmalama öğrenmemeli diyordu. Resmen savaş halindeydim iç sesimle.

civcivliruyalar:Ne demek bu? Kim bir şey yaptı? Düzgünce anlatır mısın kedicik? Çıldırmak üzereyim yoksa.

kediciklimasallar:Bilmem,sanırım gerçekten sevdiğim insanlara zarar veriyorum,bu özelliğim hiçbir zaman değişmedi.

civcivliruyalar:Kimseye zarar verdiğin yok. Saçmasapan düşünme. Hastaneye gider misin? Delireceğim. Lütfen,Batın. Benim için. Benim bir önemim yok,biliyorum. Sevdiğin biri için,kendin için.

Resmen delirmek üzereydim. Çok endişelenmiştim. Ateşi vardı,hastaydı. Belki ağrısı vardı. Gözlerim doldu. Dünya gerçekten hassas kalpler için cehennemdi. Hassas kalpli insanlar her zaman üzülen,ikinci plana atılan insanlardı.

kediciklimasallar:Merak etme,uyumaya çalışacağım. Görüşürüz.

Bir şey yazmama izin vermeden çevrimdışı olmuştu. Gerçekten yerimde duramıyordum. Evini basasım vardı. Ama yapamazdım. Cesaretim yoktu buna. Gerçekten yoktu. Kime soracaktım? Ne yapacaktım? Ofladım. Teyzem sabah sabah işe gitmişti. Üzerime bir şeyler geçirdim ve dışarı çıktım. Yürüdüm,yürüdüm. Bej rengi,site halindeki evin önünde durdum. İkinci pencereye kaydı gözlerim. Batın'ın penceresi. Burukça gülümsedim.

2 yıl önce

"Alır gider beni sarı rüzgarlarıyla sonbahar,
Gelir anılardan bir davet çocukluğum canlanır.."

Bej rengi duvarlı eve baktım,bahçede bir kadın vardı,kumral,dümdüz saçları ve bal rengi kocaman gözleri,pespembe yanakları...Çok güzeldi,çok. Gülümsedim. Ama kadın çiçek saksısını kaldıramıyordu. Koşarak yanına gittim.

"Ben alabilirim isterseniz."

Kafasını kaldırıp bana baktı,ardından kocaman gülümsedi.

"Güzelim,yormasaydın kendini. Kusura bakma."

"Yok olur mu,hiç önemi yok."

Gülümsedi ve koyacağım yeri gösterdi. Ben de gülümseyerek saksıyı aldım ve yerine koydum.

"Çok teşekkür ederim güzel kızım,söyle bakayım nerde oturuyorsun sen?"

"Parkın yukarısındaki evde."

Başını salladı.

"Yakınmış eviniz,sen oğlumla aynı okulda mı okuyorsun?"

Kaşlarımı çattım.

"Bilmem,tanımıyorum onu."

"Batın. Ha ben de Gül." dedi gülümseyerek.

Dondum kaldım. Batın. Adı içimi titretmeye yetmişti. Başımı salladım ve gülümsedim.Biraz daha orada kalırsam kadın oğluna aşık,manyak,saplantılı bir psikopat olduğumu anlayacaktı.

"Anladım.Tanıştığıma çok memnun oldum Gül Teyze. Nehir ben de. Ve çiçekleriniz çok güzelmiş. Ama şimdi gitmem gerek. Annem bekletirsem çok kızar. İyi bakın kendinize. Görüşürüz."dedim ve kadına sarıldım. O da bana sarıldı.

"Görüşürüz tatlım benim."

Arkamı dönecekken yukarıdan cam açıldı ve Batın odasından müzik dinlerken göründü. O kadar güzeldi ki,diyecek bir şey bulamıyordum. Koşar adımlarla arkamı dönüp gittim. Bej renkli evin ikinci penceresini aklıma kazımıştım ben o gün.

***

Kapıda anılara dalmış,ikinci pencereyi izlerken kapı açıldı ve içeriden Gül Teyze çıktı. Gülümsedim ve koşarak ona sarıldım.

"Gül Teyzee! Seni çok özlemişim." Kadın şaşkın bir şekilde bana sarılırken ağzından şaşkın tepkiler çıkıyordu.

"Nehirim,gelmişsin."

Gülümsedim.

"Pek zamanım olmadı uğramaya,kusura bakma. Çok özlemişim seni,çiçeklerini." Çiçeklere baktım. Ve papatyaya dokundum.

"Papatya? Gül Teyze?" Gözlerim dolu dolu ona baktım. Gül Teyze gülümsedi ve yanıma gelip saçlarımı okşadı.

"Sen o İzmir'e gideceğiniz gün en sevdiğin çiçeğin papatya olduğunu söylemiştin ya,işte ben o günden beri papatya yetiştiriyorum,sana hediye edebilmek için."

Gülümsedim. Sarıldım ona,onu çok seviyordum. Tanıdığım ve hayatıma girip bana annelik yapmış ikinci insandı. Sevdiğim çocuğun annesi bu kadar iyi olabilirdi...

"Sen birtanesin Gül Teyze,seni çok seviyorum,çok teşekkür ederim."

"Deli kız,tamam sakin ol." Papatyadan bir parça kopardı ve saçımın kenarına taktı. Gülümsedim. O sırada kapı açıldı ve saçları dağınık,eşofmanlı,hasta olmasına rağmen oldukça yakışıklı olan Batın çıktı içeriden. Ona baktım,bana baktı. Saçlarımdaki papatyaya baktı,dağılmış saçlarına baktım,dudaklarıma baktı,dudaklarına baktım,gözlerime baktı,gözlerine baktım. En sonunda dudaklarını araladı.

"Nehir?"

Zar zor yutkundum.

"B-batın?"

—

Yorum ve votelerinizi bekliyorum,görüşmek üzere.