Chapter nine

164 103 30
                                    

Dream Chapter 9




"J-Jay" Hindi ko maka-paniwalang sambit ng malingunan ang lalaking nasa likuran ko ilang dipa ang layo at dahilan ng pagtitinginan ng mga taong nasa paligid ko.



Is this really real?



Dahan-dahan akong tumayo at tuluyan ng humarap sa kanya.
Gusto kong maglakad, gusto kong lumapit sa kanya, gusto ko siyang hawakan, damhin kong totoo nga siya o hallucination ko lang, gusto kong tumakbo at yakapin siya ng mahigpit na mahigpit pero ayaw gumana ng mga paa ko.



Pakiramdam ko napako na ang mga paa ko sa kinatatayuan ko.
Wala akong magawa kundi ang patuloy na lumuha lang habang nakatitig sa kanya



Oh! how I wish for this day to happen.



Ilang sandali din ang lumipas bago siya nagsimulang kumilos papalapit sa akin. Nanatili lang sa kanya ang paningin ko, ni ayaw kung kumurap dahil sa takot na baka bigla nalang siyang mawala sa paningin ko.



Habang palapit siya ng palapit, palakas naman ng palakas ang pintig ng puso ko. After a couple of year, ngayon ko nalang ulit naramdam ang pagwawala ng puso ko.



Sa kanya lang talaga nagwawala ang puso ko ng ganito kalakas.




"Hi babe how are you, did you miss me?" Anya ng huminto sa tapat ko.
I can almost feel his breath fanning on my face, dahil sa lapit niya sa akin.



"Amh, don't you missed me?" Alanganin ang ngiti niyang tanong ng hindi pa din ako nagsalita. It's not  that I don't want to talk, its just that, nag-uumapaw ang kasiyahang nararamdaman ko ngayon at hindi ko maapuhap ang boses ko.



'Those hazel eyes that I used to adore before, parang napakatagal na ng huli ko tong natitigan ng ganito kalapit.'



Sa pagkakatitig ko sa mga mata niya para na akong tuluyang nilamon ng presensiya niya. Pakiramdam ko kaming dalawa nalang at wala na ang mga bulungan na rinig na rinig ko kanina-kanina lang.



I lift my hands to touch his face. At naramdaman ko ang init ng pisnge niya.



"Y-you're really real, " Halos hindi ko maka-paniwalang sambit.
Ngumiti siya at bahagyang tumango. Naramdaman ko ang pagpatong ng isang kamay niya sa kanang kamay ko na nasa sa pisnge niya.



" You, too. " Anya, tsaka niya ako hinila palapit sa kanya at niyakap ng mahigpit. At dahil sa ginawa niya hindi ko na napigilan pa ang muling umiyak ng malakas. Niyakap ko din siya ng mahigpit.



Wala na akong pakialam kung magmukha man akong batang inagawan ng lolipop sa lakas ng ngawa ko.



"Sshh, I'm already here. I'm sorry that I had to leave you, but  I promise I won't leave you again this time." Malambing ang boses niyang sabi  habang hinahagod-hagod ng banayad ang likod ko, na nagdudulot sa akin ng labis na kaginhawaan. Ang saya saya ng puso ko.



"Thank you for coming back." Nasabi ko nalang habang yakap-yakap pa din siya ng mahigpit.



Sobrang nagpapasalamat ako na ibinalik siya sa akin. Sa totoo lang   hindi pa din ako makapaniwala na yakap ko siya at naka-kulong ako ngayon sa mga bisig niya. Kung panaginip man ito, mapapatay ko ang gigising sa akin.



"Please, stop crying hmm,"



"I'm sorry, but I can't stop my tears from falling even if I want. I'm right. Tama ako, totoo ka nga. You not just a dream."



DREAM ( COMPLETED )Where stories live. Discover now