Μ' ένα σου βλέμμα

Κεφάλαιο 6

Το υπόλοιπο απόγευμα το περάσαμε βλέποντας ταινίες και αναπολώντας στιγμές από το παρελθόν μας. Για απόψε δεν είχαμε σχεδιάσει κάτι με τα υπόλοιπα παιδιά και έτσι αποφασίσαμε να βγούμε για πρώτη φορά μόνο εμείς τα κορίτσια. Η αλήθεια είναι πως ανυπομονούσα να βγούμε οι τρεις μας και να μπορέσουμε επιτέλους να τα πούμε με την ησυχία μας. Δε λέω, με την Ιωάννα είμαστε συνέχεια μαζί εφόσον με φιλοξενεί, αλλά μέχρι τώρα δεν είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε με την Νικολέτα χωρίς τη συνοδεία είτε των αγοριών είτε της αχώνευτης της Μαριάννας. Σήμερα ήθελα να το διασκεδάσω και να περάσω καλά και δεν πρόκειται να επέτρεπα σε κανέναν και σε τίποτα να μου το χαλάσει.

Μετά από ατέλειωτες ώρες ετοιμασίας μπροστά από τον καθρέφτη και την ντουλάπα ήμασταν επιτέλους έτοιμες. Η Ιωάννα επέμενε πως σήμερα ήθελε να κάνουμε θραύση και με επιμελήθηκε προσωπικά. Με έβαψε, μου ίσιωσε τα μαλλιά και μάλιστα διάλεξε το κατάλληλο φόρεμα για απόψε. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, πράγμα που μου έδωσε ακόμα περισσότερη αυτοπεποίθηση ειδικά μετά από τα σχόλια του Αχιλλέα. Και η ίδια πάντως δεν πήγαινε καθόλου πίσω. Φορούσε ένα δερμάτινο κοντό μαύρο σορτσάκι και ένα κόκκινο τοπάκι με τιράντες.

Κατά τις 1 ήμασταν έξω από το κλαμπ, όπου και ήταν το σημείο συνάντησης μας. Μετά από μερικά λεπτά αναμονής κατέφθασε και η Νικολέτα και ήμασταν έτοιμες για να μπούμε. Το πρώτο βήμα κάνω εγώ και πίσω μου ακολουθούν τα κορίτσια. Αυτό που αντικρίζω με το που μπαίνω με αφήνει έκπληκτη! Βλέπω παντού παρέες, άντρες γυναίκες διαφόρων ηλικιών, είτε σε τραπέζια είτε στη μπάρα, άλλοι να πίνουν, άλλοι να χορεύουν και να ξεσαλώνουν και χαίρομαι ιδιαίτερα. Δεν περίμενα να γίνεται τέτοιος χαμός, αν και γιορτάζει το μαγαζί οπότε ίσως και να δικαιολογείται. Μια σερβιτόρα έρχεται να μας τακτοποιήσει και μας ενημερώνει πως δεν υπάρχει κάποιο διαθέσιμο τραπέζι οπότε η μόνη μας επιλογή είναι η μπάρα. Πριν καλά καλά καθίσουμε στα σκαμπό μας πλησιάζει ο μπάρμαν και μας ρωτάει τι θα πιούμε. Όταν έρχεται η σειρά μου του λέω τι θέλω αλλά μου κάνει νόημα πως δεν ακούει και πλησιάζει το κεφάλι του προς το δικό μου ζητώντας μου να το επαναλάβω. Πλησιάζω στο αφτί του και του ζητάω μια βότκα λεμόνι. Λίγο πριν επιστρέψει στη δουλειά του μου κλείνει το μάτι και μου χαμογελάει λοξά. Κάνω πως δεν το προσέχω και στρέφομαι προς τα κορίτσια, τα οποία δυστυχώς δεν ακολουθούν το παράδειγμα μου. Με κοιτάνε εξεταστικά και οι δύο με ένα χαζό χαμόγελο.
«Ώπα! Άτσα ο μπάρμαν!» λέει η Νικολέτα και με σκουντάει. «Κοίτα κατακτήσεις η Ιόλη ακόμα δεν ήρθαμε!» ακολουθεί η Ιωάννα και εγώ στριφογυρίζω τα μάτια μου κάνοντας μια γκριμάτσα. Μετά από λίγα λεπτά μας πλησιάζει ξανά ο μπάρμαν μέσα από τη μπάρα με τα ποτά μας.
«Ορίστε και τα ποτά σας.» μας λέει και μας τα δίνει. Παίρνω το δικό μου και την ώρα που ρουφάω την πρώτη γουλιά τον ακούω που μου μιλάει. «Συχνάζεις αρκετά εδώ; Δε σε έχω ξανά δει.». Αφήνω κάτω το ποτήρι και του απαντάω «Δεν είμαι από δω.». Πριν προλάβει να μου απαντήσει τον φωνάζει κάποια σερβιτόρα για μια παραγγελία και απομακρύνεται. Κοιτάζω τα κορίτσια και αναστενάζω.
«Γιατί πάντως; Ωραίος είναι.. Δε σ' άρεσε;» μου λέει η Νικολέτα καθώς πίνει το κρασί της. Δε λέω καλός είναι αλλά δεν έχει αυτό το κάτι που σου τραβάει το ενδιαφέρον. Είναι μελαχρινός με κοντοκουρεμένα σγουρά μαλλιά και γυμνασμένο σώμα. Ίσως οποιαδήποτε άλλη κοπέλα να γοητευόταν αλλά για κάποιο λόγο δεν ένιωσα κάτι μαζί του οπότε δεν υπήρχε νόημα να του δείξω ενδιαφέρον. «Όχι εντάξει δε λέω.. Όμορφο παιδί είναι αλλά ενπάση περιπτώσει δεν ήρθα εδώ για έρωτες και αγάπες. Άσε που για να μου την πέφτει έτσι εν ψυχρώ το έχει κάνει συνήθειο.» Πριν προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου έρχεται πάλι προς το μέρος μας. «Ώστε διακοπούλες ε;» με ρωτάει καθώς ανακατεύει ένα ποτό. «Όχι ακριβώς. Κυρίως για δουλειά ήρθα.» «Και πόσο σκοπεύεις να μείνεις;» «Για όσο χρειαστεί.. αν όλα πάνε καλά.» «Ελπίζω τώρα που έμαθες και το μαγαζί να έρχεσαι πιο συχνά από δω.» μου λέει και μου κλείνει το μάτι και εγώ απλά του χαμογελάω στραβά, δε θέλω να του δώσω και πολλές ελπίδες. «Εγώ είμαι ο Στάθης. Χάρηκα!» μου λέει και μου δίνει το χέρι του για χειραψία. «Ιόλη», του δίνω και εγώ με τη σειρά μου το χέρι μου διστακτικά και μου το σφίγγει για μερικά δευτερόλεπτα. Έπειτα επιστρέφει πίσω στη δουλειά του, γεγονός που με ανακουφίζει αρκετά μιας και εδώ που καθόμαστε είναι δύσκολο να απαλλαγώ από εκείνον. Τα επόμενα λεπτά περνάνε πολύ ευχάριστα με τα κορίτσια και σιγά σιγά αρχίζουμε να χαλαρώνουμε με τη βοήθεια της μουσικής και του αλκοόλ. Χορεύουμε και περνάμε καλά. Είμαι πολύ χαρούμενη που έστω και για απόψε δε θα χρειαστεί να τον αντιμετωπίσω και να είμαι συνέχεια στην τσίτα εξαιτίας του.