Love Knows No End (Completed)

4: Torment Begins.

Kung nakamamatay lang ang mga salita, matagal na siyang ----

"OUCH!"

Napaso ako. Kamalasan ba talaga to o kinakarma na ko?! aish.

"oh, anong nangyari sayo diyan?", aba. to the rescue ang peg ng kamahalan. Akala mo naman kung nagke-care.

"pakialam mo ba?!"

"wala. buti nga sayo", sabi na nga ba eh. Gagalitin lang nnaman niya ko.

"tse. SUNGIT!"

--------------------------------

DJ's POV

"OUCH"

Narinig kong sumigaw si Kath mula sa kitchen kaya agad akong lumapit sa kanya. Tinanong ko kung bakit pero sinungitan lang ako. Kahit papano naman, nag-aalala ako sa kanya.

"wala, buti nga sayo"

yan nalang ang sinabi ko kahit hindi ko naman meant yun. Kasi eh, bat ba ang sungit sungit niya?

Tinignan ko yung oras.

5pm palang.

Nakakapagod maglinis. SWEAR!

si Kath, ayun nasa sofa. Nakatulog. Napagod yun sigurado.

By the way .. KATH na din yung tawag ko sa kanya. I heard kasi ayaw na niya ring patawag ng childhood name niya. Gaya ko.

Lumapit ako sa kanya at tinabihan siya.

Ang ganda parin ng mga mata at ilong niya. Hindi parin kumukupas ang ka-cute-an niya. At, suot suot parin pala niya yung necklace na bigay ko sa kanya before kami umalis.

"Kath, sorry kung umaasta ako ng ganito. Hindi ko parin kasi matanggap eh. Nung nalaman ko yun, sinabi ko sa sarili ko na hindi na kita papansinin. Alam mo, miss na miss na din kita. Ikaw ata ang the best Bestfriend in the world"

sinabi ko yan sakanya habang hinihimas himas yung buhok niya. Ok lang, tulog naman eh kaya hindi niya yun narinig.