The miracle of god TAEJİN/VJİN (TAMAMLANDI)

Zaman

"Hayır efendim. Ben ciddiyim. Bakın burası neresi bilmiyorum bile. En son evimde temizlik yapıyordum.

Anneme yardım için. Ben burada ne arıyorum bilmiyorum bile."

Adam durup yüzüme baktı.

" Adın ne senin?"

"Kim Taehyung efendim."

"Peki kim taehyung, hastaneden falan kaçmadın değil mi? "

"Ha-hayır efendim. En son evimdeydim."

"Beni takip et."

Yapacak başka bir şey yoktu. Onu takip ediyordum. Pazarcıların ara sokağından geçiyor,selam verdiklerine bakıyordum. Bu sürede benimle asla konuşmuyordu.

Sonunda bir yere geldiğimizde durduk. Bir evdi. Bahçe avlusunu taşlarla ayıran ve tahta kapının önünde duruyorduk.

"Şimdi bana bak. Karım çok konuşur. Susmak nedir bilmez.başının etini yer. Bu yüzden birşey yapmam. Senin kim olduğunu öğrendiğimizde ne yapacağımıza da karar vereceğiz."

Kafamı sallayarak onu onayladım.
Kapıyı açarak içeri girdik.

Bahçe de sadece bir at arabası görmüştüm. Ve ondan biraz uzağa bağlanmış iki siyah at.

Adam evin kapısını açarak içeri girdi.

"Hayatım. Bak kim geldi. Bir misafir."

"Sana kaç defa diyeceğim misafir getirme diye. Tanrı aşkına! Yine hangi alkoligi getirdin? Neden bir kez olsun benim-"

Kadın beni görünce sustu. Üstümü süzdü. Pek garipsememiştim. Çünkü gelene kadar herkes baktığı gibi bakıyordu. Kot pantolonum ve siyah sweatimle uyumlu değil miydim yoksa?

"Bu da kim? Ve nerden buldu bu üstündekileri. Tam bir sirk çalışanı gibi."

Bunu iltifat  olarak algılamam lazım mı?

"Hayır. O bir yabancı hayatım."

"Ve sen kolundan tutup eve mi getirdin?"

"Sadece yardım edeceğiz."

Ve adam kadının kulağına yaklaşarak bir iki şey dedi. Kadın gülümseyerek bana baktı.

"Ahh! Ne akıllı ama. Neyse sen acıkmışsındır. Yemek getireyim sana."

*a be ordan bi yarasa çorbası msfndkfk çok kötü şakaydı. Biliyorum özür dilerim. Ama türk genlerini taşıyorum. By sıralar sürekli nele twitler okudum*