Young and Artist | Harry Styles

seize

Biliyorum sizi çok uzun zamandır  bekletiyorum ancak inanın eski ilhamım ve yazma isteğimden eser kalmadı. Bu sene benim için yoğun geçiyor ve zaman pek bulamıyorum. Umarım hoşunuza gidecek bir bölüm olur. İyi okumalar!

DİP NOT: BROOKLYN ADLI YENİ KURGUMA BEKLENİYORSUNUZZ <3

SINIR 130 OY

Eve gitmeli miydim bilmiyordum. Alejandro ile yüz yüze gelmek, evden gideceğimi söylemek kolay olmayacaktı. Gerçekten onu terk mi edecektim? Bunu yapabilir miydim? Sanırım evet. Yıllardır Harry'i beklemiştim ve onun için yanıp tutuşmuştum. Şimdi elimdeki bu fırsatı tepersem hayatımın hatasını yapacağımı biliyordum. Artık kimin ne dediği önemli değildi. Önemli olan ben ve benim ne istediğimdi.

"Seninle gelmemi ister misin?" Harry sıcak elleriyle tenimi okşadı ve yanağımdan süzülen yaşı sildi.

"Gerek yok, ben halledebilirim."

Yutkunmakta güçlük çekiyordum. Her şey öyle hızlı gelişmişti ki bu geçtiğimiz 2 ay hayatımın seyrini değiştirmişti. Harry ile gitmeyi kabul etmiştim. Yalnız ikimizin olacağı bir hayat kurmayı... Peki ama nereye gidecektik? Londra'ya geri mi dönecektik? Oraya tekrar ayak uydurabilir miydim? Tanrım, kafamda o kadar çok cevapsız soru vardı ki!

"Biz," dedim dudaklarımı ıslatıp. "Nereye gideceğiz?"

Harry adeta bu soruyu sormamı bekliyormuş gibi hızla soruma cevap verdi.

"Amerika'ya gidebiliriz. Orada arkadaşlarım var ve bizi gayet iyi ağırlayacaklarından eminim. Sen ne yapmak istersen onu yaparsın, ben ise müzik kariyerime orada devam ederim."

"Bunları önceden mi planladın?" Her şey öyle kolay gözüküyordu ki aklım almıyordu.

"Aslında evimde geçirdiğin o geceden beri bunu ayarlamıştım. Benimle geleceğini düşünüyordum ancak sana söylemek için biraz daha bekleyecektim."

Bakışlarını benden uzağa çevirmiş, farklı yerlere göz gezdiriyordu.

"Başka bir ülke, farklı insanlar... Ben ne düşüneceğimi bilmiyorum. Sence yapabilir miyiz?"

Ses tonum tedirgindi. İçimdeki endişeyi o da anlamaya başlamıştı.

Ellerime uzanıp onları kendilerininkinin arasına aldı ve öptükten sonra okşadı. Bu hareketi bana güven vermişti.

"Birlikte olduktan sonra yapamayacağımız bir şey yok. Anlıyorum, alışmak zor olacak evet ama mutlu olacağız. Londra'ya dönmek istemiyorum. Senin de oraya dönmek istemediğini biliyorum ve Amerika ikimiz için iyi bir yer olabilir. Vatandaşlığını kısa bir sürede almayı başarabiliriz. Her şeyi ayarladım."

"Açıkçası korkuyorum." diye itiraf ettim. Hislerim şu dönemlerde değişken bir hal almıştı ve ben bunun hızına ayak uydurmayı pek başaramıyordum.

"Korktuğunun farkındayım ancak her zaman aynı durağan şeylerle yaşayamayız. Hayatımıza bu tür duyguları sokarak heyecan verebiliriz. Yaşadığımızı böyle hissedebiliriz. Sen ve ben, başka bir şehirde ve tamamen bağımsız..."

Gözlerimin içine dikkatle baktı ve eğilip onu öpmeden edemedim. Dudakları dudaklarıma beklemeden cevap vermişti.

"Hadi gidip şu işi halledelim." dedim geri çekildiğimde.

Elimi tuttu ve ayağa kalktıktan sonra yavaş adımlarla evime doğru yürüdük. Kalbim her adımımda daha da hızlı atıyordu. Alejandro'ya hiçbir şey demeden oradan ayrılmak istiyordum ancak bu birlikte geçirdiğimiz on yıla, bana sağladığı imkanlara karşı çok büyük bir yanlış olurdu. Her şeyin suçlusu bendim. Buraya gelmek isteyen, onunla evlenmek isteyen bendim. Tüm bunları elimin tersiyle itseydim şu an Harry ile bunları yaşamıyor olurduk.